Πολιτική – κόμματα – πρόσωπα και πολιτικό σύστημα

Η πολιτική για ορισμένους είναι ένα άγριο πόκερ για σκληρούς και αδίστακτους παίκτες χωρίς αρχές και ιδεολογία. Για άλλους είναι ένα χαζοχαρούμενο event δημοσίων σχέσεων και επικοινωνίας, κενό λόγου και περιεχομένου.
Μήπως η έλλειψη στοιχειώδους παιδείας στην Πολιτική Επιστήμη και όχι μόνο, οδηγεί σε όλα τα παραπάνω, παράλληλα με την παράκρουση υπό την πίεση που άσκησε και ασκεί η κρίση, η οποία οδηγεί μεγάλες κατηγορίες του πληθυσμού στην πλήρη απαξίωση θεσμών και προσώπων που τους εκπροσωπούν; Η αναζήτηση φανταστικών σωτήρων από μυθικούς γαλαξίες κάθε λίγο εμφανίζεται να κυριαρχεί στη δημόσια εικόνα, αλλά όχι στον δημόσιο λόγο. Μια εικόνα είναι όσο χίλιες λέξεις. Καγχάζουν οι μιντιακοί φωστήρες της χειραγώγησης. Ομως η λύση είναι ο πολιτικός ορθολογισμός, ο οποίος μπορεί να μην έχει την ευκολία του προσωρινού και του εφήμερου, όμως είναι η μόνη απάντηση στη λύση του πραγματικού προβλήματος που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα, και προϋποθέτει ταυτόχρονα την επανάσταση συνειδήσεων και των συμπεριφορών όλων μας.
Παράλληλα, απαιτείται ο εκσυγχρονισμός και η ριζική αλλαγή στο πολιτικό μας σύστημα. Η μετατροπή του σε ένα σύστημα ευθύνης απέναντι στους πολίτες και στη χώρα. Που δεν θα διστάζει να αναλαμβάνει τις ευθύνες του μπροστά από το οποιοδήποτε “πολιτικό κόστος”, όταν πρέπει να διασφαλίσει και να υπερασπιστεί το δημόσιο συμφέρον. Το οποίο θα λειτουργεί μέσω συνεννόησης και συγκλίσεων, κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, όταν το εθνικό συμφέρον το απαιτεί. Η δημοκρατία απαιτεί τη ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών μέσω μεταρρυθμίσεων στο πολιτικό σύστημα, με παράλληλη κατάργηση της αδιαφάνειας, κομματοκρατίας, πελατειακών σχέσεων, της διανομής του κράτους και των υπηρεσιών του στο εκάστοτε κόμμα που είναι στη εξουσία και κατάργηση των προνομίων στους πολιτικούς όπως ο νόμος περί ευθύνης υπουργών κ.λπ.
Αυτά επιβάλει η σύγχρονη πολιτική πρακτική για τη λειτουργία ενός κράτους δικαίου. Ενός σύγχρονου Ευρωπαϊκού κράτους. Το πρόβλημα είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί και η λειτουργία τους και όχι τα πρόσωπα. Τα πρόσωπα δεν υποκαθιστούν και δεν μπορεί να είναι πάνω από τους θεσμούς, αν θέλουμε η δημοκρατία μας να λειτουργεί. Τα κόμματα αποτελούν βασικούς και αναντικατάστατους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, άρα ο εκσυγχρονισμός τους και η δημοκρατική τους λειτουργία, αποτελεί και την εγγύηση για την ίδια τη δημοκρατία σε μία χώρα, κατά συνέπεια και για τη χώρα μας. Ο εκσυγχρονισμός του πολιτικού μας συστήματος είναι μονόδρομος για την έξοδο από την πολιτική κρίση που μας ταλανίζει, παράλληλα με την οικονομική, που αποτελεί και τη βασική προϋπόθεση εξόδου και από την οικονομική κρίση της χώρας.