Πολιτική, ποινική και ηθική ευθύνη

Ανικανότητα, ανεπάρκεια και αδιαφορία είναι τα αίτια της τραγωδίας των Τεμπών.
Τα κροκοδείλια δάκρυα δεν ξέρουμε πόσο αληθινά μπορεί να ήταν και πόσο απαράδεκτο είναι ο συμψηφισμός της πυρκαγιάς στο Μάτι με το θανατικό στα Τέμπη, ούτε κατά πόσον υπάρχει «καλή πλευρά» ή «κοινά οφέλη» ενός τόσο τρομερού δυστυχήματος, για να φτιάχνονται δρόμοι και τούνελ ή να γίνεται λειτουργικό το σιδηροδρομικό δίκτυο. Ο κυνισμός ταιριάζει. Απαράδεκτα πράγματα!
Ψάχνουν νομικοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και ο πολύς κόσμος ν’ ανακαλύψουν ευθύνες. Έχουμε την ποινική, την πολιτική και την ηθική ευθύνη. Ο παραιτηθείς υπουργός τι ευθύνη έχει; Πολιτική λέγεται, που είναι διακοσμητική και όχι αντικειμενική. Υπάρχει κάποιος να μας εξηγήσει αν υφίσταται διάταξη νόμων που να προβλέπει αυτόν τον φανφαρονισμό; Ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτών, όταν σε ένα δεδομένο δυστύχημα παραιτούνται αναλαμβάνοντας πολιτική ευθύνη; Την ποινική και την ηθική την παραβλέπουμε; Αυτό θα ’πρεπε να περιγράφεται από τους νόμους. Αφήνεται ένα κενό μεταξύ πολιτικής και ποινικής ευθύνης και ένα πιο μεγάλο μεταξύ πολιτικής και ηθικής ευθύνης.
Οι άνθρωποι της πολιτικής δεν έχουν καμία ευθύνη! Όλες είναι μοιρασμένες. Τις μεταθέτουν από τον ανώτερο στον πιο κάτω, τις φθάνουν στον τελευταίο και είναι φτιαγμένα τα πράγματα έτσι που τους πραγματικά υπεύθυνους να μην τους αγγίζει τίποτα. Από πολιτική ευθύνη βούρκωσε ο υπουργός Μεταφορών; Παραιτήθηκε και ζήτησε να μην κάνει απολογισμό του έργου του, όπως κάνουν οι αποχωρούντες, δεν ήταν η ώρα! Όχι! Να έκανε απολογισμό, να μαθαίναμε τι ακριβώς έπραξε και τι δεν έπραξε για την ασφάλεια των μεταφορών της χώρας, οι ψηφοφόροι της οποίας τον επέλεξαν να τους διοικεί. Τώρα θα ’πρεπε να το κάνει, να μαθαίναμε τα αίτια του δυστυχήματος.
Ήταν η ευθιξία που τον ανάγκασε να παραιτηθεί; Τι είδους αντικειμενική πολιτική ευθύνη ανέλαβε που τον τιμά; Σε τέτοιες περιπτώσεις άλλων χωρών δεν γίνονται παραιτήσεις μόνο, γίνονται και συλλήψεις. Αλλά στο νομικό πλαίσιο στη δική μας χώρα τέτοια πράγματα δεν προβλέπονται. Οι πολιτικοί είναι στο απυρόβλητο, δεν τους αγγίζει κανείς και στο τέλος – τέλος περνάνε στη διαδικασία της επίθεσης.
Λέγεται πως ήταν «κακιά στιγμή». Δεν είναι σωστό. Αυτή έρχεται όταν έχεις προβλέψει τα πάντα και συμβαίνει το αναπάντεχο. Το δυστύχημα των Τεμπών είναι έγκλημα και οφείλεται στην ανικανότητα όλων των πολιτικών με τις παραλείψεις και τις επιλογές τους, που φθάνουν στο ανθρώπινο λάθος.