Πολιτικοί που ξεχωρίζουν

Από ιδεολογικά κινήματα στην ελληνική πολιτική σκηνή είμαστε χορτασμένοι. Ομάδες πολιτών με τις ίδιες πεποιθήσεις με συγκεκριμένο πρόγραμμα, έχουν στόχο την άνοδό τους στην εξουσία. Διακρίνονται σε φιλελεύθερες, σοσιαλιστικές, κομμουνιστικές, κεντροδεξιές, κεντρώες, κεντροαριστερές, και τελειωμό δεν έχουν. Συστήνονται ως κόμματα, οργανώνονται σε οπαδούς, εκλέγουν βουλευτές. Μερικοί κατακτούν την εξουσία, αλλά αποτυγχάνουν και διαλύονται, ή απορροφώνται από μεγαλύτερους σχηματισμούς.
Πολλοί, που εκλέγονται βουλευτές έχουν φιλοδοξία για το “αρχηγιλίκι” και συμπεριφέρονται ως “συνεργαζόμενοι”. Αν δε διαφωνήσουν με τον αρχηγό, αποχωρούν. Οχι από την πολιτική, αλλά από το κόμμα που τους ανέδειξε και ιδρύουν δικό τους Κίνημα. Γίνονται αποκόμματα τα οποία όσο εύκολα ιδρύονται τόσο γρήγορα εξαφανίζονται, αν δεν παραμείνουν σφραγίδες.
Δεν μας παίρνει ο χώρος να τ’ αναφέρουμε όλα με τους αρχηγούς τους. Ενδεικτικά λέμε για την “Πλεύση Ελευθερίας” την “Πολιτική Πρωτοβουλία Πράττω”, τις “ΡΙΖ.Ε.Σ.” τη “Σπίθα”, την “Πυρίκαυστη Ελλάδα”, την “Ωρα Αποφάσεων”, την “DIEM 25” κ.α. που δεν τελειώνουν. Επισημαίνω, ότι δεν είναι όλοι τους “Δελαπατρίδηδες”. Υπάρχουν “καθαροί”πολιτικοί με αξιόλογες αρχές, με ρεαλιστικά προγράμματα, πρόθυμοι κι ακούραστοι να βρουν τρόπους εξόδου της χώρας απ’ τ’ αδιέξοδά της.
Ας μου επιτραπεί να κατατάξω σ’ αυτούς τον Θεσσαλονικιό νομικό και οικονομολόγο του London School of Economis κ. Νότη Μαριά. Είναι καθηγητής θεσμικών της Ε.Ε. στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, διετέλεσε βουλευτής Ηρακλείου το 2012 με τους ΑΝΕΛ και ευρωβουλευτής τον Μάιο 2014 πάλι με τους ΑΝΕΛ που ανεξαρτητοποιήθηκε. Ιδρυσε την “Πρωτοβουλία Αυτοοργάνωσης Πολιτών” ενάντια στο μνημόνιο την άλλαξε με το όνομα “Αντιμνημονιακοί Πολίτες” και τελικά την μετέτρεψε σε πολιτικό σχηματισμό “Ελλάδα – Ο άλλος δρόμος”.
Διετέλεσε αντιπρόεδρος των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών συντάχθηκε με τους Αντιφεντεραλιστές της Ευρώπης, που δεν υποστηρίζουν την ομοσπονδιοποίηση της πολιτικής οργάνωσης της ΕΕ. Δηλαδή την τάση μερικών χωρών να θέλουν την συνένωσή τους σε μεγαλύτερες κρατικές οντότητες.
Πρόκειται για τον κατ’ εξοχήν δραστηριοποιημένο Ελληνα Ευρωβουλευτή που πρωτοστατεί σε ερωτήσεις και προτάσεις στο Ευρωκοινοβούλιο. Διαφωνεί με οποιαδήποτε χρήση του όρου “Μακεδονία” στο ονοματολογικό των Σκοπίων, διότι εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα, υπονομεύει την ιστορία και παραπέμπει σε αλυτρωτισμό, πράγμα για το οποίο έχει κάνει παρεμβάσεις στην Ευρωβουλή. Είναι αντίθετος με την ένταξη των Σκοπιανών στην ΕΕ
Επιμένει ο κ. Μαριάς, ότι η κυβέρνηση οφείλει να θέσει το ζήτημα της ονομασίας στην κρίση του Ελληνικού λαού πριν φέρει στη Βουλή προς ψήφιση την “κατάπτυστη” όπως την χαρακτηρίζει (“Χ.Ν.” 15/9/18). Συμφωνία των Πρεσπών, που φέρνει σύγχυση και ακυρότητες. Θεωρεί, ότι αν ποτέ έρθει στη Βουλή πρέπει να κυρωθεί όχι με 150+1 ψήφους, αλλά με τα 3/5 του συνόλου των βουλευτών, δηλαδή 180 “ναι”. Οι θέσεις του κ. Μαριά είναι: Η κατάργηση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, η ακύρωση των μη κυρωθέντων απ’ τη Βουλή δανειακών συμβάσεων, η ακύρωση του επονείδιστου χρέους (472/13 Κανονισμός της ΕΕ) η αναγραφή στον Π/Υ των γερμανικών οφειλών απ’ το Κατοχικό Δάνειο και τις πολεμικές αποζημιώσεις, ή ανακεφαλαιοποίηση των Ασφαλιστικών Ταμείων και η αναθεώρηση της θέσης μας με τη Συνθήκη Σένγκεν.
Τέλος, η επανεξέταση των σχέσεών μας με τη Frontex, που ενώ τάχθηκε για τη φύλαξη των συνόρων μας, έχει την έδρα της στην Πολωνία, η οποία δεν δέχεται κανένα μετανάστη.