Στους πολιτικούς εμφιλοχωρούν φαινόμενα ακατάσχετης φλυαρίας με την οποία στοχεύεται να καθοδηγηθούν και πεισθούν οι ψηφοφόροι περί της ορθότητας των πράξεών τους. Σπανίως ταυτίζεται η πολιτική γλώσσα που παρουσιάζεται με προπαγανδιστικές μορφές σε σχέση με αυτήν της επιστήμης και η οποία καταλήγει σε παραπλάνηση, σε απόσπαση της εύνοιας του κόσμου. Αυτό το λένε “δημαγωγία”, δηλαδή με παρεχόμενες ψεύτικες υποσχέσεις, ενίοτε, διαμορφώνουν μια κατάσταση εκτός πραγματικότητας, υποβαθμίζοντας την πολιτική.
Η εφαρμογή των προγραμμάτων που συντάσσονται απ’ τους τεχνοκράτες και στα οποία κυριαρχεί ακατάσχετη πολυλογία, δίχως ιδεολογικές αρχές, είναι σχεδόν μη εφαρμόσιμη. Δεν μπορούν να αξιοποιήσουν ούτε να υλοποιήσουν ένα πρόγραμμα που να βοηθά πολιτικά συστήματα, όπως είναι η οικονομία, η υγεία, η ισότητα και η ελευθερία.
Κατάχρηση γίνεται της έκφρασης “λαϊκισμός”. Χρησιμοποιείται ως δημαγωγικό στοιχείο και οικοδομεί το σύνδρομο μιας εικονικής πραγματικότητας, στην οποία δύσκολα ο πολίτης διακρίνει ποια η αλήθεια και ποιο το ψέμα. Σκοπίμως γίνεται τούτο απ’ τους πολιτικούς με στόχο τον επηρεασμό των συναισθημάτων των ψηφοφόρων, στους οποίους απευθύνονται επικαλούμενοι τη βελτίωση των βιοτικών συνθηκών στη σύγχρονη κοινωνία. Προβάλλουν νεοφιλελεύθερα μυθεύματα και με άφθονη ελαφρότητα υπενθυμίζουν ότι μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν φαινόμενα κακουχιών, που συνέβαιναν στο παρελθόν, όπως λοιμούς, καταποντισμούς, θανατηφόρες πανδημίες και να διευθετήσουν εμφυλίους πολέμους. Ουδέν το αναληθέστερον.
Δείγματα ψευδών ειδήσεων έχουμε από εσκεμμένη παραπληροφόρηση διαρκούσης της πανδημίας για τους εμβολιασμένους, όταν κλινικές έρευνες αποσιωπήθηκαν, οι οποίες αν γίνονταν γνωστές, πολλοί θάνατοι ίσως να είχαν αποφευχθεί. Βλέπουμε ότι η οικονομία της φύσης μεριμνά για την ισορροπία των έμβιων όντων στη γη. Κατά περιόδους εμφανίζονται οι επιδημίες. Καταπολεμούνται απ’ τον άνθρωπο και μετά από μια ανάπαυλα κάτι άλλο προκύπτει και ξανά απ’ την αρχή. Είχαμε τη χολέρα, την πανούκλα, τη φυματίωση, τα είδη γρίπης πτηνών και ζώων, τους καρκίνους, το Aids, την covid-19, και αργότερα ποιος ξέρει τι άλλο θα προσβάλει τον άνθρωπο!
Υπάρχουν οι διανοούμενοι, οι οποίοι δεν εισακούονται και τούτο προκαλεί έκπληξη. Δεν υποβαθμίζεται μόνο η πολιτική αλλά και ο κοινωνικός περίγυρος. Η πτωχή φρασεολογία ενίων πολιτικών πτωχεύει, και τα μέσα επικοινωνίας που τα χρησιμοποιούν για να πείσουν τους πολίτες με κάθε μορφή προπαγάνδας, ανεξάρτητα αν περιέχει την έννοια του “λαϊκισμού”.
