Οδεύουμε στον έναν χρόνο διακυβέρνησης από την πρώτη -υποτίθεται- αριστερή κυβέρνηση, αλλά τα παράλογα και παρανοϊκά του νεο-ελληνικού δημόσιου βίου συνεχίζονται. Τα “παθήματα” όχι μόνο δε γίνονται “μαθήματα”, αλλά ο πολιτικός βίος ολοένα και διολισθαίνει. Το “ψέμα” γίνεται κανόνας και η “άμιλλα” παίρνει μια ιδιάζουσα αρνητική όψη. Διαγκωνίζονται τα νυν και πρώην κυβερνητικά κόμματα ποιο έκανε τις περισσότερες και ποιο τις μικρότερες μειώσεις και ποιο προκάλεσε τα περισσότερα αδιέξοδα. Αιτούνται τα μικρότερα κόμματα “οικουμενικές” -λες και “οικουμένη” είναι ο ελληνικός πολιτικός μικρόκοσμος- για να μπορούν όλοι να υπογράφουν τις “ντιρεκτίβες” των εταίρων και να επιταχυνθεί η διαδικασία διάλυσης της ούτως ή άλλως διαλυμένης χώρας. Προσπαθούν να κάνουν το “άσπρο” “μαύρο” επικαλύπτοντάς το με “αριστερά” ή “φιλελεύθερα” περιτυλίγματα, ενώ τα “φασιστοειδή” καιροφυλακτούν! Κι όμως η χώρα με τα 3.000.000 ανέργους και την επιταχυνόμενη παρακμή (κοινωνική, οικονομική, πολιτική) έχει την πολυτέλεια να ασχολείται με την εκλογή αρχηγού ενός εκ των κομμάτων που συνέπραξαν στην αποσύνθεση της χώρας και να προστρέχουν χιλιάδες “πιστοί” στις κάλπες, έστω κι αν δεν μπορούν να βγάλουν αποτέλεσμα οι αν-”εγκέφαλοι” του κόμματος.
Στην ίδια χώρα η ηγεσία “βαφτίζει” “προοδευτικά” τα μέτρα, που λίγους μήνες πριν χαρακτήριζε “ληστρικά”, ενώ κάτι υπουργοί – “φυντάνια” προκαλούν με λόγια και έργα τον κοινό νου. Καστανάδες συλλαμβάνονται, διότι συμβάλλουν στη φοροδιαφυγή, ενώ ιερείς -τρομάρα τους- χτυπούν καμπάνες και κάνουν δηλώσεις μίσους για όποιες ομάδες πληθυσμού θεωρούν ότι “αποκλίνουν” από τα “εκκλησιαστικά” πρότυπα. Στα δελτία ειδήσεων πρώτο θέμα γίνεται ο “αγιασμός” των υδάτων στον Πειραιά και η απουσία του πρωθυπουργού, οι αντιδράσεις του εκεί μητροπολίτη, που αποδεικνύει πως οι “καλικάντζαροι” -δυστυχώς- δεν έφυγαν με τον αγιασμό των υδάτων. Το Δ.Ν.Τ. ισχυρίζεται ότι έκανε “λάθος”, αλλά -ως γνωστόν- μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, ειδικά δε, όταν ουδείς εντός των συνόρων διεκδικεί το παραμικρό! Η μόνη άλλωστε “διεκδίκηση” ΟΛΩΝ –πλην ΚΚΕ, μην το αδικούμε – ήταν η υπογραφή άρον – άρον των θερινών μέτρων, που τώρα όλοι “καταδικάζουν”, ως καταστροφικά και ολέθρια. Η ελληνική “ιστορία” εξακολουθεί να γράφεται με αντάξιους συνεχιστές “ηρώων” τύπου Μακρυγιάννη, Κωλέττη, Μαυροκορδάτου, Κουντουριώτη, Μιαούλη, Γκούρα και Παπαφλέσσα. Αφού όλοι οι παραπάνω κατεγράφησαν ως “ήρωες” και “σωτήρες”, γιατί να μην ελπίζουν και τούτοι εδώ.
