Πολιτικοί χωρίς… πολιτική σκέψη

Μετά την µεταπολίτευση δεν θυµάµαι περίοδο να έχουµε κυβέρνηση για δεύτερη τετραετία, χωρίς να έχει απέναντί της µια ισχυρή αντιπολίτευση. Θα µου πείτε βέβαια, ότι και στην πρώτη τετραετία της, η κυβέρνηση του κ. Μητσοτακη, δεν είχε να αντιµετωπίσει µια συγκροτηµένη και µε πολιτικά επιχειρήµατα αξιωµατική αντιπολίτευση. Η λογική ήταν του ώριµου φρούτου και των προσωπικών επιθέσεων εναντίον του πρωθυπουργού. Οι εκλογές έδειξαν όµως, ότι ο πολίτης γύρισε την πλάτη σ’ αυτές τις πρακτικές. Παρόλα αυτά, η αξιωµατική αντιπολίτευση και µε την καινούργια της ηγεσία, επειδή έχει απ’ ό,τι φαίνεται, εσωτερικούς ανταγωνισµούς και έριδες παρακολουθεί απλώς τα γεγονότα. Τα δικά της προβλήµατα την εµποδίζουν να ασχοληθεί µε τα δικά µας, όπως ας πούµε η ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία των ολίγων, µε αποτέλεσµα να αυξάνεται µέρα µε τη µέρα ο πληθωρισµός και η ακρίβεια. Ο νέος αρχηγός, ο οποίος δεν φαίνεται να είχε επαφή µε την ελληνική αριστερά έως τώρα, θα πρέπει να µας παρουσιάσει ένα εναλλακτικό προοδευτικό πρόγραµµα διακυβέρνησης, για να µας πείσει ότι, είναι καλύτερος από τον Μητσοτάκη, τον οποίο εγκωµίαζε πριν αναλάβει την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ.
Κάποιος πρέπει να του εξηγήσει… ίσως ο κ. Τσίπρας που µας τον έφερε… ότι είναι πλέον καιρός, να καταλάβει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, µπορεί να είναι προϊόν της οικονοµικής κρίσης, δεν παύει όµως να κουβαλά µια αριστερή ιστορικότητα. Πρέπει να µας πεισει ότι, έχει αποµακρυνθεί από την παλαιότερη θέση του ότι «…η Ελλάδα χρειάζεται για µερικά χρόνια την οικονοµική θεωρία στο πρότυπο του Ρέιγκαν…».
Κάποιος πρέπει να τον συµβουλέψει ότι είναι πιο απαραίτητο να προβάλλει τις πολιτικές του θέσεις και προτάσεις, από τις προσωπικές του επιλογές, στην ιδιωτική του ζωή. Ο πολίτης δεν είναι υποχρεωµένος να παρακολουθεί την προσωπική ζωή… κάθε πολιτικού αρχηγού… σε συνέχειες στα πρωιναδικα.
Κάποιος πρέπει να τον ενηµερώσει, ότι στη Γάζα παραβιάζεται το διεθνές δίκαιο του πολέµου… πεθαίνουν άµαχοι, όχι µόνο από ανελέητους βοµβαρδισµούς, αλλά και από έλλειψη τροφής, νερού και φαρµάκων… και θα πρέπει να πάρει θέση σαν αξιωµατική αντιπολίτευση, γιατί η σιωπή του σηµαίνει, ότι συµφωνεί µε την κυβέρνηση. Η χώρα µας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ δεν ήταν µε την πλειοψηφία των 120 µελών που ψήφισαν υπέρ της εκεχειριας στη Γάζα. Ψήφισε ‘‘παρών’’.
Κάποιος πρέπει να του πει ότι, µαζί µε την αρχηγία του κόµµατος της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, ανέλαβε και κάποιες υποχρεώσεις. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι τον ψήφισε η βάση του κόµµατος…. Ποια βάση; Ο κάθε περαστικός µπορούσε, έχοντας ένα δίφραγκο στην τσέπη να κάνει την πλάκα του… για να κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση. Μέχρι τώρα τουλάχιστον έχει αναλώσει την ενέργειά του να ταχτοποιεί τις προσωπικές του υποθέσεις και να απειλεί τα στελέχη που είναι απέναντι του µε διαγραφές. Τα εσωτερικά του κόµµατός του, δεν µας αφορούν γιατί… όπως στρώνει ο καθένας κοιµάται… αλλά µας απασχολεί να µας αντιπροσωπεύει µε επάρκεια στη βουλή. Θα µου πείτε βέβαια, πώς θα το κάνει αυτό όταν δεν είναι εκλεγµένος από τον ελληνικό λαό. Ας αντιγράψει τον κ. Ανδρουλάκη, που µιλούσε στην προηγούµενη βουλή διά αντιπροσώπου. Απ’ ό,τι φαίνεται άλλωστε, αυτό που τους ενδιαφέρει, είναι ποιος θα επικρατήσει στον κεντρώο χώρο, εκπέµποντας, θολά πολιτικά µηνύµατα. Προς το παρόν, αυτό τους αρκεί.