Όσοι µε ξέρουν, γνωρίζουν καλά ότι έχω ανατραφεί και ζω αγαπώντας τη ζωή, αγωνιζόµενος µε τον τρόπο µου για το αντικειµενικά καλύτερο για όλους και σεβόµενος – ακόµη κι αν διαφωνώ – τους συνανθρώπους µου, τις αρχές και τις αξίες και τα δικαιώµατά τους. Το ίδιο ανέκαθεν παρακαλώ και αυτοί, και επιπλέον να θυµούνται πάντοτε και παντού ότι µε τη νοηµοσύνη µου ως πολίτη κανείς δεν µπορεί και δεν έχει το δικαίωµα να παίζει ποτέ. Πολύ περισσότερο οι πολιτικοί µας σε τοπικό και εθνικό επίπεδο.
Όταν οι πολιτικοί, λοιπόν, σε µιαν κοινωνία, προς ίδιον συµφέρον και κατεργάρικα, υποκαθιστούν ψηφοθηρικώς τον ρόλο της συνείδησης των πολιτών και φαινοµενικά µόνον και πρόσκαιρα στέκονται κοντά µας αντί να δίνουν οριστική λύση στα καθηµερινά και τα χρόνια προβλήµατά µας, τότε αυτή (η κοινωνία) νοσεί και είναι καταδικασµένη σε θάνατο ανεπιστρεπτί! Νοσεί, εφόσον αυτοί φερόµενοι έτσι δεν σέβονται την αξιοπρέπεια και τη νοηµοσύνη των πολιτών και καταστρατηγούν τα δικαιώµατα αυτών.
Στην υγιή κοινωνία οι κατεργάρηδες δεν κάθονται ούτε στον πάγκο και οι φιλότιµοι ρίχνονται άδολα και ανιδιοτελώς στη δράση…
Και κλείνοντας, επαναλαµβάνω για µια ακόµη φορά ό,τι έχω διδαχθεί και αντιληφθεί ιδίοις όµµασι παιδιόθεν: Εάν θέλουµε να προκόψουµε ως µεµονωµένα άτοµα και να ευηµερούν και οι κοινωνίες µας, αισιοδοξία, ειλικρίνεια, ανθρωπιά, εντιµότητα, φιλοτιµία, σεβασµός στις αξίες και στη νοηµοσύνη όλων και αγάπη ας είναι οι οδηγοί και πυξίδες και για εµάς και τους πολιτικούς που µας περιτριγυρίζουν…
