Πολιτικών… εσκεμμένη ανικανότητα;

Από τους πιο έγκυρους οικονομολόγους που πέρασαν από την ελληνική πολιτική σκηνή, αλλά «φαγώθηκε» γιατί ήθελε πραγματικά να αλλάξει ο τόπος, υπήρξε ο Δημήτριος Κουλουριάνος.
Υπήρξε πρώτος υπ. Οικονομικών επί πρώτου ΠΑΣΟΚ (1982-1983), αλλά ήλθε σε ρήξη με τον τότε λαοφιλή πρωθυπουργό Α. Παπανδρέου, για την οικονομική πολιτική που θα ασκούνταν, μετά τις νικηφόρες εκλογές («Αλλαγή», 1981).
Επιθυμούσε μια λελογισμένη πολιτική παροχών και παράλληλα ενίσχυση των παραγωγικών πηγών της χώρας με ανάπτυξη, ενώ ο Ανδρέας ήταν υπέρμαχος των άφθονων παροχών στον κόσμο. Ιδιαίτερα στη μεσαία τάξη στην οποία βασίστηκε προεκλογικά.
Λεφτά φυσικά έρρευσαν άφθονα (δανεικά) από την τότε Ε.Ε. (την Ε.Ο.Κ.). Έγιναν προγράμματα πολλά (από τα Μ.Ο.Π.) που τα είχε διαπραγματευθεί έξυπνα η κυβέρνηση και τα κέρδισε, στις Βρυξέλλες.
…Στο αποκορύφωμα της ελληνικής κρίσης πριν 4 χρόνια, ρωτήθηκε ο κ. Κουλουριάνος από την εφημερίδα «Το Βήμα» (Αργ. Παπαστάθης, 9-10-11) πώς βλέπει την Ελλάδα. Μεταξύ άλλων, είπε και τα παρακάτω προφητικά λόγια, ενδεικτικά της ανικανότητάς μας -μπροστά στο καταραμένο «πολιτικό κόστος»- να δούμε την καθημερινή σκληρή πραγματικότητα:
«Η Ελλάδα βρίσκεται σε τέλµα. Το ένα πόδι είναι χρέος – έλλειµµα, το άλλο πόδι είναι ύφεση – ανεργία. Οταν σηκώνεις το ένα πόδι να ανασάνεις, βουλιάζει το άλλο. Και το αντίστροφο. Μέχρι να βρεθεί µια σχετικά στέρεη βάση να ανεβείς λίγο πιο πάνω. Βλέπω ότι αυτή τη δεκαετία η χώρα µας θα µείνει σε αυτό το τέλµα. Είναι µια µεταβατική περίοδος, βρισκόµαστε στο Καθαρτήριο. Οπως έγραψε ο ∆άντης, πρέπει να περάσεις από το Καθαρτήριο για να δεις τον Παράδεισο. Εχουµε σταµατήσει ως κοινωνία, ως οικονοµία, να παράγουµε. Φτάσαµε να πωλούνται σκόρδα Κίνας στην Κορώνη. ∆εν µπορούµε να στηριχθούµε µόνο στις υπηρεσίες και στις ελπίδες ότι θα έρθουν ξένες επενδύσεις. Η νοοτροπία δεν αλλάζει από τη µια µέρα στην άλλη, δεν αλλάζει µε νόµους και µε ρητορεία. Η παλιά εποχή τέλειωσε».
Αν τον ρωτούσαν σήμερα, μάλλον θα απαντούσε με μια απέραντη σιωπή, με όλα όσα βλέπει να γίνονται γύρω. Ειδικά με τα τελευταία τραγελαφικά γεγονότα στην Ελληνική Βουλή στην οποία ο μεν πρωθυπουργός κ. Τσίπρας ζήτησε την «υποστήριξη της πολιτικής του» (πως γυρίζουν τα πράγματα;), η δε αντιπολίτευση εξακολουθεί να παίζει τον πανάρχαιο ρόλο της… αρνητικής αντιπολίτευσης.
Οσο για την πατρίδα, ε, αυτή «είναι η Ελλάδα»: μια χώρα που «ποτέ δεν πεθαίνει»! Κι ας είναι έτοιμη «από καιρό» για μια ηρωική έξοδο-αυτοχειρία! Κρίμα!