Οποιος αγνοεί την πραγματικότητα είναι όπως η στρουθοκάμηλος που χώνει το κεφάλι στο έδαφος για να προστατευθεί, επειδή δεν θέλει να βλέπει τον πραγματικό κόσμο. Το ίδιο συμβαίνει και με όλους εκείνους που προκρίνουν τις πρόωρες εκλογές σαν τη λύση ή σαν την κορυφαία στιγμή της λειτουργίας της δημοκρατίας, στην οποία ο λαός νηφάλια αποφασίζει για τους κυβερνήτες του και το μέλλον του, στη βάση ενός δημοκρατικού διαλόγου θέσεων και αντιθέσεων. Αυτή η θεώρηση για τις εκλογές όχι μόνο είναι μονοδιάστατη, αλλά και ανιστόρητη. Χαρακτηριστική περίπτωση ήταν οι ιστορικές εκλογές τον Νοέμβριο του 1920, που ηττήθηκε το κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου, από τον συνασπισμό των βασιλικών, με σύνθημα τον τερματισμό του πολέμου και την επιστροφή των στρατιωτών από το μέτωπο, δηλαδή τις «καλύτερες μέρες» που όμως τελικά οδηγηθήκαμε στην τραγωδία της Μικρασιατικής καταστροφής και το ξεριζωμό του Ελληνισμού από τις εστίες μετά από αιώνες παραμονής του.
Δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι η ιστορία μπορεί να επαναληφθεί όσο αφορά τις πρόωρες εκλογές στις 25 Ιανουαρίου, μετά από τρεις (3) αποτυχημένες προσπάθειες εκλογής ΠτΔ. Μάλλον ζει σε άλλη χώρα; Αγνοούν τον χρόνο και τον χώρο, αλλά και την ακραία πολιτική πόλωση που επικρατεί στη χώρα, μετά το ξέσπασμα της χειρότερης μεταπολεμικής οικονομικής κρίσης, των αδιεξόδων που έχουν δημιουργηθεί, αλλά πάνω από όλα της βαθιάς πολιτικής και κοινωνικής κρίσης. Κρίση που σημαδεύτηκε με την ενίσχυση των ακραίων εμφυλιο-πολεμικών απόψεων των κινημάτων των αγανακτισμένων, της ανικανότητας εξεύρεσης της ελάχιστης εθνικής συνεννόησης συμπολίτευσης – αντιπολίτευσης για την αντιμετώπιση των τεράστιων συνεπειών της, τόσο σαν πολιτικό σύστημα όσο και σαν κοινωνία.
Αποφασίσαμε να βάλουμε το κεφάλι στο έδαφος και να μην αντιμετωπίσουμε τις αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση, αλλά και μιας δικαιότερης κατανομής των συνεπειών της, μεταξύ των κοινωνικών ομάδων. Προτιμήσαμε να οδηγήσουμε την αντιπαράθεση στα άκρα και να κυριαρχήσουν τα συνθήματα περί προδοτών, μειοδοτών, μερκελιστών, που πρέπει να οδηγηθούν στα ειδικά δικαστήρια και στις κρεμάλες, να αναδείξουμε τον λαϊκισμό σε κυρίαρχη πολιτική πρόταση μεταξύ ψεκασμών και επιστροφής στον ευδαιμονισμό του παρελθόντος δαπανώντας αμέριμνα πάνω και πέρα από τις δυνατότητές μας με δανεικά. Η εναλλακτική πολιτική πρόταση τελικά περιορίστηκε στην ικανότητα διαπραγμάτευσης όχι όμως στη βάση των συσχετισμών δυνάμεων και του πολιτικού πραγματισμού, αλλά στη βάση της μαγκιάς, των μονομερών αποφάσεων και της επιστροφής στον βαλκανικό μας χώρο.
Αυτό οδήγησε στον κατακερματισμό, την πόλωση της κοινωνίας, σε συνδυασμό με την τεράστια όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και της ανεργίας, δημιουργώντας κλίμα εμφυλίου πολέμου, αφού σε λίγο χρόνο κατέρρευσε όλο το πρότυπο κοινωνικής οργάνωσης που ήταν σταθερό και βελτιούμενο από τη μεταπολίτευση και μέχρι που ξέσπασε η κρίση το 2009. Οδηγώντας μεγάλα τμήματα της κοινωνίας στην εσωστρέφεια, στον ευρωσκεπτικισμό, στην επιστροφή σε εθνικιστικές και ξενοφοβικές αναδιπλώσεις και στην αναζήτηση για εξεύρεση νέων φίλων και συμμάχων. Βέβαια όλα αυτά πολύ σύντομα αποδείχτηκαν φρούδες ελπίδες. Η κίνηση της κοινωνίας μεταξύ οργής και φόβου, θα πρέπει να εξισορροπεί με τη λογική και τη σύνεση. Οι εκλογές που εκβιάστηκαν, κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε ένα νέο Βατερλό καταστροφής για τη χώρα και την κοινωνία. Η μικρόνοια πολιτικών και κομμάτων, που το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι η αξιοποίηση της ευκαιρίας για κατάληψη της εξουσίας, παραβλέποντας ότι χρονικά η χώρα είναι στην πιο κρίσιμη φάση της τελικής διαπραγμάτευσης. Οφειλε να εξασφαλίσει το πολιτικό σύστημα της χώρας την εθνική συναίνεση και την πολιτική σταθερότητα για την ολοκλήρωση του προγράμματος και την ασφαλή έξοδό της από τα μνημόνια με την προκήρυξη στη συνέχεια των εκλογών, όχι υπό την ασφυκτική πίεση των εκβιαστικών διλημμάτων και παραδοξολογιών των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων και του ακράτητου λαϊκισμού.
Η έξοδος της χώρας από την κρίση και τα μνημόνια δεν είναι θέμα «ικανότητας διαπραγμάτευσης». Το πρόβλημα είναι η διαμόρφωση ενός ρεαλιστικού σχεδίου, μέσω εθνικής συνεννόησης από την πλειοψηφία των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου, που ανεξάρτητα κυβέρνησης θα στηρίζεται από κυβέρνηση – αντιπολίτευση απέναντι στους δανειστές μας. Αυτό αποτελεί τη μόνη ρεαλιστική πολιτικά πρόταση για το πολιτικό σύστημα της χώρας. Οι όποιες πρόωρες εκλογές, όταν μάλιστα θα γίνουν υπό το κλίμα της ακραίας πολιτικής πόλωσης και αντιπαράθεσης από ό,τι προδικάζεται, δεν δίνουν καμιά προοπτική εξόδου από την κρίση και τα μνημόνια όποια και αν είναι η επόμενη κυβέρνηση. Αντίθετα εγκυμονεί κινδύνους επικράτησης ακραίων απόψεων και θέσεων που μπορεί να οδηγήσουν σε ριζικές ανατροπές ως προς τους κεκτημένους διεθνείς προσανατολισμούς της χώρας που είναι η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη, με αποτέλεσμα νέες τραγωδίες για τον Ελληνισμό. Οι ευχές μου μαζί με τις ευχές για το νέο έτος 2015 είναι να πρυτανεύσει η σύνεση και η λογική μεταξύ όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας και στον λαό να επικρατήσει η λογική που θα διασφαλίζει το μέλλον της χώρας και όχι η οργή και ο φόβος που μπορεί να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. *artemakism@ameksa.gr
