Υπάρχει ένας κοινός τόπος για την εθνική ελληνική μας ταυτότητα. Oτι αυτή χαρακτηρίζεται από τρία βασικά στοιχεία: Τη γλώσσα, την Ιστορία και την ορθοδοξία.
• Για τις ανάγκες της στήλης “αποθησαυρίζω” ενδεικτικά προς χάριν της οικονομίας του χώρου: Οδυσσέας Ελύτης γράφει, με πολυτονικό παρακαλώ, ότι: «Μονάχη ἔγνοια ἡ γλώσσα μου στίς ἀμμουδιές τοῦ ῾Ομήρου». Και αλλού: «Εἶμαι ἄλλης γλώσσας, δυστυχῶς, καί ῾Ηλίου τοῦ Κρυπτοῦ, ὥστε οἱ ὄχι ἐνήμεροι τῶν οὐρανίων/ νά μ’ ἀγνοοῦν./ Δυσδιάκριτος/ καθώς ἄγγελος ἐπί τάφου σαλπίζω…/ Αὐτά στή γλώσσα τή δική μου…».
• Αλλά και ο Κ. Καβάφης αναφέροντας για παράδειγμα την εκπολιτιστική εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου, γράφει: «Καί τήν κοινήν ἑλληνική λαλιά/ ὥς μέσα στή Βακτριανή τήν πήγαμεν,/ ὥς τούς Ινδούς».
• Τελευταία υπήρχαν αντιδράσεις για τον περιορισμό του χρόνου διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στη Γαλλία!
• «Αυτό που λατρεύω στα ελληνικά κείμενα είναι η συνάντηση με τη γέννηση της έλλογης σκέψης… Ο Λόγος είναι το τείχος που προστατεύει από την κτηνωδία. Oποιος δεν ξέρει να εκφραστεί, όπως πολλοί νέοι σήμερα, τότε δεν του απομένουν παρά οι γροθιές, το ξυλοκόπημα, η ωμή, ανόητη και τυφλή βία». Ζακλίν ντε Ρομιγύ, Γαλλίδα ελληνίστρια.
Πανομοιότυπα
• Τις καταπληκτικές ομοιότητες μιας άλλης εποχής με ό,τι προσπαθεί να επιβάλλει σήμερα στην Ελλάδα το Υπουργείο Παιδείας, αναλύει το χθεσινό άρθρο στην “Καθημερινή” του καθηγητή πανεπιστημίου Νικ. Μαραντζίδη με τίτλο “Η παιδεία στην εποχή των Κόκκινων Χμερ”. Οι Κόκκινοι Χμερ, θυμίζει, ανάμεσα στα χρόνια 1975-1979, επέβαλαν μία από τις πλέον βίαιες και ταχείες διαδικασίες κοινωνικής μεταβολής, σοκάροντας τη διεθνή κοινή γνώμη….»
• «…Λιγότερο γνωστό» συνεχίζει, «είναι το «μεγαλειώδες» έργο των Κόκκινων Χμερ στην εκπαίδευση, το οποίο στηρίχτηκε στη φιλοσοφική επιδίωξη της απόλυτης ισότητας μεταξύ των ανθρώπων. Ως εκ τούτου, η διάκριση και η αριστεία αντιμετωπίστηκαν ως αντιδραστικές επιδιώξεις, κατάλοιπα του καπιταλιστικού παρελθόντος. Για τους Χμερ έπρεπε να εκριζωθεί αμέσως η άθλια συνήθεια να θέλει κάποιος να ξεχωρίζει από τους άλλους. Πρωταρχικός σκοπός του νέου εκπαιδευτικού συστήματος ήταν… το ξερίζωμα των πολιτισμικών, γλωσσικών και καλλιτεχνικών δεξιοτήτων…».
Δράκοι και εθνοκάθαρση
• Τι γίνεται εδώ στα Χανιώτικα έντυπα, τα ηλεκτρονικά μέσα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Επιλέγω, ενδεικτικά και πάλι, δυο αποσπάσματα από δυο κείμενα γνωστών 40άρηδων συμπολιτών που «βγήκαν από τα ρούχα τους»:
• Στα χθεσινά του “Ευθύβολα” στα “Χανιώτικα Νέα”, ο ταλαντούχος χρονογράφος και ποιητής (όπως αποδεικνύεται και από την ποιητική του εισαγωγή) Νεκτάριος Κακατσάκης* (*μήλο από τις “μηλιές” του Βαγγέλη και της Ευδοκίας), καταλήγει: «Ισως το γεγονός ότι πλέον στο “παραμύθι του νέου σχολείου” του κ. Φίλη δεν θα υπάρχουν μικροί πρίγκιπες και μικρές πριγκίπισσες, αυτό κάνει τους δράκους μικρούς και μεγάλους ν’ αλωνίζουν, πετώντας από τα ρουθούνια τους φωτιές κι όποιον πάρει ο χάρος…».
• Στο polyk.blogspot.gr, γράφεται: «…Ελπίζω να είναι πεντακάθαρο σε όλους αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη χώρα. Φροντίζουν ώστε από τον Σεπτέμβρη τα παιδιά του δημοτικού στην Ελλάδα να κάνουν μάθημα λιγότερες ώρες από τα παιδιά στην Ουγκάντα, σε πολλές άλλες χώρες της Αφρικής και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Θέλουν να καταργήσουν την επαφή των παιδιών με τη ρίζα της γλώσσας. Προσπάθησαν (μέσω του Μπαλτά) να εξαφανίσουν το αρχαίο θέατρο και κάθε ελληνικό στοιχείο από το Φεστιβάλ Αθηνών, φέρνοντας τον Φαμπρ. Πάλι μέσω του Μπαλτά δαιμονοποίησαν την αριστεία. Αυτό που στην ουσία συμβαίνει λοιπόν στην Ελλάδα, για να χρησιμοποιήσω μια λέξη που αρέσει στον κ. Φίλη, είναι ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με προσωπική εντολή του πρωθυπουργού που βάζει τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις, υλοποιεί το όραμα του κ. Λιάκου. Με πολύ γρήγορες κινήσεις κάνει ό,τι μπορεί για να σταματήσουν οι Ελληνες να αισθάνονται ότι αποτελούν έθνος…».
• Τι συμβαίνει αλήθεια; Μετά το ξεπούλημα για 99 χρόνια της δημόσιας περιουσίας της χώρας, βρήκαν μια νέα «πηγή πλούτου» που ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν στους απανταχού της γης Fallmerayer; Δηλαδή, την ανεκτίμητη άυλη πολιτιστική μας κληρονομιά και εθνική ταυτότητα;
Το πρώτο πωλητήριο στην Παιδεία, λοιπόν;
