Πολιτισμός αντί για όπλα

Αρκετές φορές έχουν καταγραφεί στην Κρήτη περιστατικά απειλών, τραυματισμών ή και θανάτων από πυροβολισμούς.
Δεν μπορεί όμως τα όπλα να επιλύουν διαφορές. Για αυτό υπάρχουν τα Δικαστήρια και η Δικαιοσύνη.
Γιατί όταν τα όπλα μιλούν, τότε τα πράγματα παίρνουν επικίνδυνη τροπή και ο θάνατος παραμονεύει. Και τότε όχι μόνο ένας άνθρωπος χάνει τη ζωή του αλλά υπάρχει ο κίνδυνος να ξεκινήσει ένας φαύλος κύκλος αίματος.
Οταν, μάλιστα, οι θύτες και τα θύματα είναι νέοι που έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους, τότε προκαλείται εύλογη ανησυχία, ερωτήματα και θλίψη.
Αυτή, όμως, η Κρήτη δεν είναι η δική μας Κρήτη. Και αυτή η Κρήτη πρέπει να αλλάξει. Και για να αλλάξει, η λύση δεν είναι τόσο τα… αστυνομικά μέτρα.
Η λύση είναι η Παιδεία, ο πολιτισμός, η γνώση και, γενικότερα, τα πρότυπα σε μια άλλη κατεύθυνση. Προπαντός στην ύπαιθρο. Την οποία, συνήθως, αγνοεί το κεντρικό κράτος.
Την οποία θυμούνται όλοι, κυρίως σε προεκλογικές υποσχέσεις. Και στην οποία, ενίοτε γίνονται έργα (συνήθως υδροάρδευσης, οδοποιίας, κ.α.). Ομως, απαραίτητα είναι και τα έργα πολιτισμού. Αλλά και οι δράσεις αυτές οι οποίες θα οδηγήσουν τους νέους εκείνους που έχουν μία ροπή προς παραβατική συμπεριφορά σε διαφορετικά μονοπάτια από αυτά των… άσκοπων πυροβολισμών.
Προς αυτή την κατεύθυνση είναι σημαντικό το γεγονός ότι σε κάποιες περιοχές της υπαίθρου έχουν επιστρέψει νέοι οι οποίοι έχουν ανοίξει μικρές επιχειρήσεις και εναλλακτικά στέκια, ενώ ενίοτε υλοποιούνται πολιτισμικά δρώμενα, κυρίως το καλοκαίρι.
Ομως, χρειάζονται κι άλλα. Χρειάζονται μόνιμες δομές και δράσεις που θα οδηγήσουν τα πιο “άγρια” νιάτα να βρουν νόημα σε θετικά πράγματα και όχι στα όπλα. Για να ακολουθήσουν μια ωραία ζωή, μακριά από παραβατικές συμπεριφορές που είναι ικανές να καταστρέψουν το μέλλον τους και τη ζωή τους.