ΦΩΤΟΦΟΒΙΚΑ ΜΕ ΜΝΗΜΗ
Κηδεύοντας δυο εαυτούς
Προσχωρώ μέσα στη νύχτα…
Στον έναν έριξα φαρμάκι
Να κάψει όσα τον κράτησαν
Χρόνια τώρα κλειστό
Στον άλλον κάρφωσα μαχαίρι,
Να εκδικηθεί για χάρη της χειραφέτησής μου.
Και τρίτο πρέπει να επινοήσω τώρα,
Ήδη σχεδιάζοντας το θάνατό του.
Το σώμα είναι αυτό που αποφασίζει…
…και τάφος δεν υπάρχει…
Ιωάννα Λουτσία
ΠΕΜΠΤΗ 18/6
Ο φίλος Χ έφτασε σ’ ένα συμπέρασμα γιατί σ’ αυτή τη φάση απομονώνω το γράμμα Φ, «έχεις ανάγκη Γιάννη να παίζεις σαν παιδί με τα γράμματα νομίζω πως θέλεις για κάποιο λόγο να αποφορτίσεις τη σοβαροφάνεια της εποχής». Ναι, του είπα, αισθάνομαι τον κόσμο τόσο φθαρμένο, που θέλω παίζοντας σοβαρά να ρίχνω φιτιλιές στην όποια φήμη μου, επιχειρώντας εξελιγμένο πλαίσιο ανάσυρσης, σταχυολόγησης από ένα ευρύ πολιτισμικό φάσμα, με συνοπτική απομόνωση, στα όρια του αποφθευγματικού.
Από το Σπασμένο παιχνίδι η τελευταία συνέντευξη του Κώστα Αξελού (εκδ. Καπον)
«Η Δημοκρατία μένει ουτοπική, δηλαδή δεν έχει πουθενά τόπο να πραγματοποιηθεί. Το ίδιο της το νόημα μας ξεφεύγει Δεξιά και Αριστερά, είναι φθαρμένη και δεν αναδύεται -δεν λέω όραμα είναι πάρα πολύ ηχηρά αυτά τα πράγματα- δεν αναδύεται ένας δρόμος. …Αυτά τα φαινόμενα είναι πολύ πιο γενικά από ότι νομίζαμε. …οι Έλληνες πολιτικά θα έπρεπε να ξεπεράσουν τον στενό πολιτικά κόσμο. Είναι όμως αυτό δυνατό;».
– Η Νάντια Φώσκολου, σκηνοθέτησε την παράσταση «παραλήπτη άγνωστο», μια επιστροφή σε ένα προστάδιο αποσύνθεσης (γράμματα από ναζί «φίλο») την εποχή που επωάζεται στη Γερμανία το αυγό του φιδιού… ο εφιάλτης δεν κόπασε… θαυμάσιες οι ερμηνείες των Αλμπέρτο Φάις και Δημήτρη Αγορτζίδη, μαζί και χωριστά ο καθένας προτάσσουν περφόρμανς επιπέδου.
– Φίλιππος Κουτσαυτής, ένας διακεκριμένος κινηματογραφιστής, η βράβευση του και φέτος στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ με το φαβορί «Αρκαδία χαίρε», φυσικά επιβεβαίωσε την ποιότητά του.
– Λιάνα Κανέλλη, η δήλωση της σε Αθηναϊκή εφημερίδα «ο φασισμός δεν είναι ώριμο φρούτο που θα σαπίσει», έκανε αίσθηση.
– Φένια Αποστόλου, ανέβασε στο Vault εξαιρετικά το «other side» το θεατρικό έργο του διάσημου συγγραφέα της πυριτιδαποθήκης του Ντέγιαν Ντουκόφσκι. Η Φένια, με σημαντική πορεία το χώρο και τις περφόρμανς, δήλωσε στην “Η εφημερίδα των Συντακτών”, «Στην τέχνη η διαφορετικότητα είναι το ζητούμενο».
– Φανί Αρτάν, η σπουδαία Γαλλίδα ηθοποιός, βραβεύτηκε φέτος στα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Δήλωσε «Αγαπώ την Ελλάδα, σας οφείλω ό,τι ονειρεύτηκα να γίνω»…
– Φρανκ Αννα: το ημερολόγιο!
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19/6 ΦΥΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΗ
– Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης, βρίσκεται στο Ηράκλειο από το 1980. Καλύπτει όλες τις δραστηριότητες ενός πλήρους και σύγχρονου μουσείου. Συνεισφέρει μέσα από τις συλλογές του και τις έρευνες του στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η εντυπωσιακή του ανάπτυξη την τελευταία δεκαετία, οφείλεται στη σοβαρή επαγγελματική δουλειά των ανθρώπων του. Πρωτεργάτης του, ο Μωυσής Μυλωνάς, με συνεργάτες ικανούς, επιστήμονες, όπως ο βιολόγος, Πέτρος Λυμπερακης που έγινε γνωστότατος με την ενασχόλησή του με τον αείμνηστο «Σήφη», τον γνωστό κροκόδειλο.
– Κάφκα, στη Στέγη, μια συναυλία με 40 συνθέσεις ολιγόλεπτες, η δαιμονική γλώσσα του Φραντς Κάφκα, έγινε μουσική από τον συνθέτη Γκέργκι Κούρταγκ.
-Αρχιτεκτονική και δρόμος, ντοκιμαντέρ του Γιώργου Εμιρζά, σε παραγωγή του 1990. Συζητούν, ο συμπατριώτης μας Γιώργος Τζιρτζιλάκης, ο Δημήτρης Φιλιππίδης «πόλη διάσταση του χρόνου αλλάζει είναι ζωντανή».
Δημήτρης Φατούρος «η Αθήνα είναι μια πόλη αφοριστικά καταραμένη, αλλά μια πόλη που έχει και θετικές εξελίξεις ακόμα και φαινομένων που σήμερα καταδικάζουμε.
– Ο τάφος της Ολυμπιάδας, ένα φιάσκο από τις κυβερνήσεις Σαμαρά και «ελεχτή» του Ευαγ. Βενιζέλου (βλέπε εφημερ. Συντακτών, 4-4-15 «Φευ άνθρακας ο θησαυρός»).
– Μια εκδήλωση αφιερωμένη στο Μανώλη Αναγνωστάκη, ο μεγάλος ποιητής μας έχει γράψει άρθρα και σημειώματα σημαντικά στο πλαίσιο της αρθρογραφίας του, επιλέγω τα “Αντιδογματικά” εκδ. Στιγμή, και το κεφάλαιο «πνευματική δημιουργία και πολιτιστικό κίνημα» 1977, «η φιλανθρωπία μπορεί να σώσει μερικές ζωές, δεν εξαλείφει όμως τη φτώχεια γιατί δεν χτυπά, δεν το βλέπει η δεν μπορεί να το χτυπήσει το κακό από τη ρίζα. Είμαστε σε θέση να ασκήσουμε από τώρα μια τέτοια πολιτική «εξάλειψη της φτώχειας» ή αναγκαστικά τείνουμε σε λύσεις «φιλανθρωπίας;». Το θέμα αφορά βέβαια αυτό που λέμε δυνατότητα παρέμβασής μας.
– Σκουμπάκη Παπασηφάκη μπράβο!
– Μουσείο Φρυσίρα ιδιαίτερα αναπαραστατικό
– Φεντερίκο Φελίνι ο μεγάλος φευγάτος σκηνοθέτης άφησε ταινίες φανταστικά ασυνήθιστες.
ΣΑΒΒΑΤΟ 20/6 Η ΦΡΙΚΑΛΕΟΤΗΤΑ Ε..ΑΡΓΥΡΗ
– Η Φαύστα του Μποστ, εν απολαυστικό βιβλίο εκδ. Μεταίχμιο
«η τέχνη της αγάπης» του Εριχ Φρομ, 50 χρόνια αποδεικνύει πως η αγάπη είναι τέχνη! Εκδ. Δίοπτρα
Το φεστιβάλ στα Μάταλα σήμερα, αύριο μας θυμίζει την εφηβεία μας. Τα συνθήματα των χίπις της εποχής, «κάντε έρωτα όχι πόλεμο, ο Μάης του ’68 πέθανε, ζήτω ο Μάης», τα αυτιά του Ολάντ όμως αφουγκράζονται τη γλώσσα του Σόιμπλε… η φωτογραφία του πατέρα του με στολή των Ναζί, δε με ξαφνιάζει, ταλαίπωρη Ελλάδα, έρμαιο των αφιονισμένων σύγχρονων κατακτητών. Φράξια… Σόιμπλε.
– Πρόσφατα στις 10/6 στην εκπομπή «Ανσταλτ» του ΖDF γερμανικού καναλιού, οι Γερμανοί δημοσιογράφοι αναδεικνύουν το θέμα της σφαγής στο Δίστομο στις 10/6/44. Οι δολοφονίες και παιδιών, ευαισθητοποιούν εβδομήντα χρόνια μετά, την παγκόσμια φορτισμένη συνείδηση. Το ντοκιμαντέρ «Ένα τραγούδι για τον Αργύρη», συγκλονιστικό. Η φωτογραφία της Βούλας Παπαϊωάννου, είναι εκφραστική όσο χίλιες λέξεις. Αλλά και το βιβλίο του Αργύρη Σφουντούρη, «πενθώ για τη Γερμανία -το παράδειγμα του Δίστομου» εκδ. Βεργίνα. Το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων -και για μένα- δεν έχει κλείσει. Η φρικαλεότητα, των Ναζί, απαιτεί αποφασιστική διεκδίκηση.
– Ο φημισμένος φωτογράφος Μαν Ρέι εκτίθεται στις 28/6 στο Μουσείο σύγχρονης Τέχνης του ιδρύματος Βασίλης και Ελίζας Γουλανδρή στην Άνδρο, φωτογραφίες, λιθογραφίες, ζωγραφική, σχέδια, γλυπτά ένας σπουδαίος πολυκαλλιτεχνης στο υπέροχο μουσείο.
– Φειδάκης Παναγιώτης, ένας αξιόλογος ζωγράφος, έφυγε πρόωρα.
ΚΥΡΙΑΚΗ 21/6 ΑΦΥΠΝΙΣΤΙΚΑ ΓΝΩΣΗ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΗ
– Γιαν Φαμπρ αυτός είναι ο μεγαλύτερος πολυκαλλιτέχνης σύγχρονος στον κόσμο. Στους 20 περίπου ντόπιους καλλιτέχνες που ρώτησα μόνο η Αλίκη Χιωτάκη διαπίστωσα πως γνωρίζει και θαυμάζει την προφανή μοναδικότητά του ως περφόρμερ, χορευτή, χορογράφου, συγγραφέα, ζωγράφου, ποιητή, οργανωτή εκθέσεων, αρθρογράφου, θεατρικού σκηνοθέτη και πρωτίστως γλύπτη…
– Το θλιβερό ως διαπίστωση για μένα είναι ότι ένας στους 10 φοιτητές μάς γνωρίζουν την (φαινομενικά αναγνώσιμη εύκολα για τους αντίστοιχα Γερμανούς Φοιτητές) παγκόσμια υπόσταση του έχοντος τη φώτιση μεγαλύτερου γλύπτη όλων των εποχών Φειδία “Η θεός ηλθ’ επί γην εξ ουρανού εικόνα δείξων, Φειδία, ή ευ γ’ έβης τον θεόν οψόμενος” η συμβολική μεταφορική διάσταση της διαζευκτικής φράσης ξακουστή.
– Ανθρωποφύλακες” του Περικλή Κοροβέση η αφηγηματική ανάδειξη του 1974 από την “Αθηναϊκή” των φρικαλεοτήτων των Εσατζήδων οφελεί τους νεώτερους όταν παρουσιάζονται από το διαφωτιστικό πρίσμα της Πέπης Ρηγοπούλου.
– Το Φανταστικό Μουσείο. Η μακροβιότερη εξαιρετική σειρά ιστορίας της τέχνης στα “Χ.ν.” λιτά, περιεκτικά μαεστρικά αποδομένη από τον σημαντικό επιμελητή της Μιχάλη Χατζηδάκη.
Ο σπουδαίος λογοτέχνης Χαβιέρ Θέρκας “Οι στρατιώτες της Σαλαμίνας” (ισπανικός εμφύλιος) δηλώνει στο “Βήμα” Ανόητος ή φανατικός όποιος νομίζει ότι ξέρει την αλήθεια… δεν υπάρχει αληθινή λογοτεχνία χωρίς αμφισημία.
– Σήμερα τιμήθηκε -ημέρα της μουσικής- ο μέγας Μάνος Χατζιδάκις στο πνευματικό κέντρο. Ο μαέστρος Στέλιος Ιωαννίδης έστησε μια γοητευτική παράσταση. Η συντρόφισσα Ζωή Κολλάρου ερμήνευσε με τη γνωστή τρυφεράδα της Φως απέναντι στο φόβο των καιρών. «Από τον φόβο στίχοι Μάνου Χατζιδάκι φυσικά και η μουσική αξεπέραστη η ερμηνεία του Ευτύχη Χατζητοφή.
“Φόβος φόβος. Χίλια πόδια χίλια χέρια πληγωμένα καλοκαίρια απ’ το φόβο μες τον φόβο. Κι αν το αίμα ξεχειλίσει σαν ποτάμι θα κυλήσει μες το φόβο απ’ τον φόβο». Το βιβλίο του Μάνου “Ο Καθρέπτης και το μαχαίρι. Εμβληματικό για αφυπνισμό και σήμερα.
– Στο καινούργιο τεύχος 2ο του τριμήνου “Αίτιον” και το ποίημα της Ιωάννας Λουτσία το τεύχος διανθισμένο με τα έργα του σπουδαίου αλλά μανιερίστα – Ελληνα ζωγράφου Αλέκου Φασιανού.
– Τέλος το βιβλίο του Κίμωνα Φράιερ “Η γέννηση” σε μετάφραση του Νίκου Καζαντζάκη εμπεριέχει 6 πίνακες του Ζωρζ Ρουώ.
