ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ, ΧΟΡΟΣ, ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ
Δειλά – δειλά οι αυλαίες ανοίγουν και πάλι, οι χώροι συναυλιών αποκτούν ζωή, στο παρκέ μεταφέρεται η δόνηση από την κίνηση των χορευτών, η μεγάλη οθόνη φωτίζεται… Μετά από την καραντίνα και τα περιοριστικά μέτρα κάτι κινείται στην πολιτιστική ζωή των Χανίων. Έναν τομέα που ο Νομός είχε να επιδείξει πολύ σημαντικό έργο σε όλα τα επίπεδα. Με την ευκαιρία της επανεκκίνησης της πολιτιστικής ζωής μιλάμε με τους ανθρώπους – στυλοβάτες της για το σήμερα και το αύριο της προσπάθειας τους.
ΕΦΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ- ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ: «Μάχη για επιβίωση»
«Ενώ έγιναν προσπάθειες να διασωθεί εν μέσω πανδημίας ο πολιτισμός, βγήκε βαθιά πληγωμένος (λόγω της θεσμικής ασυνεννοησίας στην οποία
ενεπλάκησαν Δήμοι, Περιφέρειες αλλά και το ΥΠ.ΠΟ.Α.)», επισημαίνει μιλώντας στις “διαδρομές” η καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. Έφη Θεοδώρου.
«Ολοι οι εμπλεκόμενοι στα πολιτιστικά πράγματα καλούνται να μαζέψουν τα συντρίμμια του, να ανασυνταχθούν παίρνοντας μεγάλα ρίσκα και να δώσουν μάχη ώστε να παραμείνει ζωντανός και να επιβιώσει», τονίζει η κα Θεοδώρου, προσθέτοντας:
«Η πιο σοβαρή επίπτωση που καταγράφεται στους κόλπους του πολιτισμού, κατά την άποψή μου, είναι ότι η διαχείριση της κρίσης κατέληξε να θέσει σε αμφισβήτηση την ίδια την αναγκαιότητά του και τη θέση του στην εθνική πολιτική προστασίας από την πανδημία. Την ίδια στιγμή οι καλλιτέχνες, μέσα από συνεχείς παρεμβάσεις και εκδηλώσεις διαμαρτυρίας δήλωναν προσβεβλημένοι, αγνοημένοι, πολίτες δεύτερης κατηγορίας, αόρατοι. Είναι ο Πολιτισμός είδος πρώτης ανάγκης και αγαθό προάσπισης της πνευματικής και ψυχικής υγείας των πολιτών; Είναι οι άνθρωποι της Τέχνης, άξιοι να τεθούν κάτω από τις συνταγματικές επιταγές της ισονομίας, της ισοτιμίας και της ισοπολιτείας που απολαμβάνουν οι συμπολίτες τους; Ιδού τα δύο κεφαλαιώδη ερωτήματα που ανέδειξε η κρίση της πανδημίας. Η Πολιτεία καλείται να δώσει απαντήσεις με πράξεις και συγκεκριμένα μέτρα που πρέπει να λαμβάνει συνεχώς και για όσο διάστημα διαρκέσει η πανδημία».
Απαντώντας στο κατά πόσο επλήγη το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. και πως βλέπει το μέλλον του μέσα σε αυτή την συγκυρία, η κα Θεοδώρου επισημαίνει στις “διαδρομές”:
Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ανέβασε στις 6 Μαρτίου την παράσταση “Γιοι και κόρες” σε κείμενο και σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού ως κεντρική χειμερινή παραγωγή. Η παράσταση παίχτηκε μόνο 5 φορές και κατέβηκε λόγω της αναστολής όλων των παραστάσεων ανά την επικράτεια στις 13 Μαρτίου. Με δεδομένη την ανταπόκριση αλλά και την αναμονή του κοινού, αποφασίσαμε να την επαναλάβουμε εξ αρχής με νέο προϋπολογισμό και εκ νέου πρόβες, καθώς υπήρξε αντικατάσταση ενός ηθοποιού, ώστε να παρουσιαστεί τον Σεπτέμβριο σε Ρέθυμνο, Ηράκλειο και Χανιά, σε μεγάλους και ανοιχτούς χώρους, για ακόμα μεγαλύτερη ασφάλεια. Τα ειδικά μέτρα που επιβλήθηκαν στις 25/8 στην Περιφερειακή Ενότητα Χανίων και που παρατείνονταν συνεχώς μέχρι τις 9/10, όπου αίφνης περάσαμε στην πράσινη ζώνη, ανέτρεψαν τα σχέδιά μας: από τις 15 προγραμματισμένες παραστάσεις, δόθηκαν μόνο 2 στο Ρέθυμνο. Απώλεια εσόδων για το θέατρο, κόπος χαμένος και κυρίως διάψευση των προσδοκιών του κοινού. Κρίμα.
Ματαιώθηκε επίσης η μετάκληση της παράστασης “Μαθήματα Πολέμου ΙΙ” πάνω στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη, που θα παρουσιαζόταν στο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου στις 28 Σεπτεμβρίου, σε συμπαραγωγή με την Κ.Ε.Π.ΠΕ.ΔΗ.Χ. – Κ.Α.Μ.
Ευτυχώς, ολοκλήρωσε τον κύκλο της η παράσταση “Φαέθων” Οβίδιος/Ευριπίδης, που παρουσιάστηκε σε δική μου δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία, σε αρχαιολογικούς χώρους της Κρήτης και στον Κεραμεικό στην Αθήνα. Ακυρώθηκαν μόνο δύο παραστάσεις στη Μήλο και τη Δήλο, λόγω των ειδικών μέτρων.
Εφόσον οι συνθήκες της πανδημίας το επιτρέψουν, θα παρουσιαστεί από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. στα Χανιά 19 και 20 Νοεμβρίου και στο Ηράκλειο 21 και 22 Νοεμβρίου, η παράσταση “Τα Γεγονότα” σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ραπτοτάσιου, μια συμπαραγωγή 8 ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. και της Εναλλακτικής Σκηνής της Λυρικής, ένα σύγχρονο έργο του Ντέιβιντ Γκρέιγκ.
ΣΟΦΙΑ ΦΑΛΙΕΡΟΥ – Dance Days: Η υγειονομική κρίση έβαλε τον χορό στην… εντατική
«Ξαφνικά, μετά από 30 χρόνια σχεδόν, σταμάτησα να διδάσκω, να χορεύω και να χορογραφώ, με έκανε να αισθάνομαι ότι είμαι ένας άλλος άνθρωπος. Ο φόβος παγώνει τις αισθήσεις, μπλοκάρεις και όταν η πολιτεία αργεί να πάρει θέση σε αυτό, δημιουργείται ένα πολύ ασταθές περιβάλλον», με αυτά τα λόγια περιγράφει το πώς βίωσε πριν λίγους μήνες την πρωτόγνωρη κατάσταση η χορογράφος Σοφία Φαλιέρου. Συνεχίζει, λέγοντας πως και οι συνάδελφοί της δεν ήξεραν αρχικά πώς να διαχειριστούν την όλη κατάσταση και επικρατούσε αγωνία, φόβος, αβεβαιότητα και μπλοκάρισμα της δημιουργικότητας.
Ο μεγάλος ασθενής αυτής της “κρίσης”, είναι η τέχνη -πιστεύει- ενώ «ο χορός έγινε ένας ασθενής στην εντατική, που χρειάστηκε μηχανική υποστήριξη και δεν την είχε και δεν την έχει». Η πανδημία έφερε και επέβαλε αποστασιοποίηση, ο χορός όμως είναι μια τέχνη που ενώνει τους ανθρώπους και απαιτείται “σωματικότητα”.
Δεν είναι μια “μοναχική” τέχνη που μπορεί να εξυψωθεί το “εγώ” και να παραμεριστεί το “εμείς”, χαρίζει την επικοινωνία με το κοινό και τη δημιουργική εγγύτητα μεταξύ των χορευτών. Επομένως, οι καλλιτέχνες δυσκολεύτηκαν πολύ να αντεπεξέλθουν στη νέα ζοφερή πραγματικότητα, αλλά και στο βιοποριστικό κομμάτι, καθώς υπήρξε καθυστέρηση στη λήψη μέτρων και στην κρατική οικονομική ενίσχυση μιας τόσο μεγάλης μερίδας του κόσμου.
Η πανδημία τους “βρήκε” στη φάση της προετοιμασίας για το -μεστό εθελοντικών δράσεων- 10ο Φεστιβάλ “Dance Days”, ενόσω ήταν έτοιμοι για τα πρώτα projects. Μετά “πάγωσαν” όλα και μαζί με αυτά και η ίδια η δημιουργία. Ήρθε όμως η στιγμή της επανεκκίνησης, γιατί η τέχνη είναι αυτή που τούς τροφοδοτεί· πρόλαβαν και πραγματοποίησαν μια πολύ δυνατή οργάνωση, τον Ιούλιο, παρόλο που δεν είχε -λόγω συνθηκών- το μέγεθος άλλων ετών, ενώ η Σ. Φαλιέρου θυμάται το έντονο στρες εκείνης της περιόδου, παρόλο που είχαν προ-μελετήσει και προνοήσει για όλα τα πιθανά σενάρια.
Στο άκουσμα της επανεκκίνησης του πολιτισμού (αυτήν την περίοδο, υπό συγκεκριμένες συνθήκες, σπεύδει να μου αναφέρει πως αυτοί δε σταμάτησαν ποτέ και πως πρόκειται για έναν αδόκιμο όρο. Μάλιστα, όταν επέστρεψαν προ λίγων μηνών στα στούντιο προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν συλλογικά αυτό που αντίκρισαν· “κλειδωμένα” σώματα, τραυματισμούς και άγχος για την ψυχοσωματική υγεία. «Ακόμη και να δημιουργήσω ένα έργο, χωρίς χώρο παρουσίασης, να το κάνω τι; Να το στείλω πού;» λέει με απογοήτευση, ενώ επισημαίνει πως το κλείσιμο των πολιτιστικών χώρων δε συνέβη ούτε επί Κατοχής, αλλά συνέβη τώρα… Χιλιάδες καλλιτέχνες έχουν μείνει χωρίς υποστήριξη, τα ελλιπή μέτρα -σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες- πάρθηκαν με καθυστέρηση και πιθανολογεί ότι θα φύγουν -μετά τους επιστήμονες- πολλοί καλλιτέχνες από τη χώρα γιατί δεν έχει να τους προσφέρει κάτι.
Η καλλιτέχνις προσπαθεί να εστιάσει στο δημιουργικό κομμάτι και, παρόλο που ενημερώνεται διαρκώς για την τρέχουσα κατάσταση και τα νέα μέτρα, να μην επηρεάζεται από τις δυσκολίες που προκύπτουν από τα περιοριστικά μέτρα. Αυτήν την περίοδο, βρίσκεται σε διαδικασία δημιουργίας δύο νέων έργων και έχει αφοσιωθεί σε αυτά και στο επόμενο “Dance Days”, καθώς έχει ξεκινήσει η διαδικασία των υποβολών συμμετοχής, η οποία θα διαρκέσει μέχρι αρχές Δεκεμβρίου. Αγωνιά και έχει μεγάλη περιέργεια για τα έργα που θα παρουσιαστούν φέτος, λόγω της μεγάλης περιόδου αναστολής και του κλεισίματος των πολιτιστικών χώρων. Το δικό της στούντιο χορού λειτουργεί μέσα σε μια νέα κανονικότητα, όπως σχεδόν όλα, και θεωρεί πως βοηθά ο χορός τον κόσμο να ξεφύγει από τα προβλήματα, προσφέροντάς του ευεξία στην ψυχή και το σώμα αλλά και μια λαχτάρα για την τέχνη.
Ο πολιτισμός, θεωρεί, είναι η ταυτότητά μας, και είναι το πρώτο που θα έπρεπε να υπερασπιστούμε και όχι να περάσει σε δεύτερη μοίρα, καθώς «ο πολιτισμός δε χωρά μέσα σε 20 τετραγωνικά».
ΙΩ ΑΣΗΘΙΑΝΑΚΗ – θέατρο 73100: Οι καλλιτέχνες “ζουν” από την τέχνη τους
Μια “ξερή” περίοδος το προηγούμενο διάστημα για την πολυτάλαντη ηθοποιό, σκηνοθέτρια και ιδιοκτήτρια θεάτρου, Ιώ Ασηθιανάκη. Ωστόσο, ακόμη και αυτή η αδράνεια έγινε και δημιουργική για κάποιους ανθρώπους, όπως και για την ίδια, καθώς έχει μάθει να δίνεται εξ ολοκλήρου σε αυτό που κάνει .
Μας εξηγεί πως στα τέλη Μαρτίου, θα ανέβαζαν μια παράσταση, είχαν ήδη πληρώσει τα πνευματικά δικαιώματα και εν τέλει άλλαξαν τα πάντα.
Με την επανέναρξη των πολιτιστικών εκδηλώσεων το θέατρο 73100 χωρά, με μια προσαρμογή, έως 75 άτομα, προς το παρόν όμως μπορεί το 65% εξ αυτού να γεμίσει στα Χανιά. Αν όπως σχεδιάζει η Ιώ Ασηθιανάκη ανεβάσουν παράσταση Γενάρη/Φλεβάρη όλα θα είναι ρευστά. Η σκηνοθέτις και ηθοποιός εμφανίζεται όμως αρκετά θετική και αισιόδοξη και δε θεωρεί πως στην πόλη μας θα οξυνθεί η κατάσταση με τον κορωνοϊό.
Αυτή τη στιγμή ετοιμάζονται να ανεβάσουν την παράσταση που σκηνοθετεί (αλλά δεν παίζει) η ίδια και δεν ανέβηκε την Άνοιξη, τις “Τρεις ψηλές γυναίκες”, θεατρικό έργο του Έντουαρντ Άλμπι, ενώ αν μπορέσουν να ολοκληρώσουν και να ανεβάσουν ένα με δύο ακόμη έργα μέχρι το επόμενο καλοκαίρι θα είναι το πιο αισιόδοξο και καλό σενάριο.
Στη συνέχεια, μας αναφέρει πως πιστεύει ότι -ηθελημένα ή μη- “χτυπήθηκαν” οι καλλιτέχνες από την κρίση και υπήρξε και υπάρχει αδιαφορία εν τέλει ως προς την καλλιτεχνική κοινότητα. Επιπροσθέτως, αρκετά σημαντικό γεγονός είναι πως δε στηρίχθηκαν οικονομικά αρκετοί ηθοποιοί, καλλιτέχνες και άλλες ειδικότητες διότι δεν ήταν εγγεγραμμένοι ως ηθοποιοί κ.ο.κ. και αυτό δηλώνει πιθανώς και μια ανικανότητα στη διαχείριση της πρωτόγνωρης αυτής κατάστασης.
Διατηρώντας τη θετική της ενέργεια, εξομολογείται πως όλο αυτό το διάστημα, της έλειψε πιο πολύ από όλα η διαδικασία των μαθημάτων και οι μαθητές της, καθώς αγαπά τη διδασκαλία, αλλά και η καλλιτεχνική παρέα και συνεύρεση για την προετοιμασία μιας παράστασης. Έβρισκε, ωστόσο, δημιουργικούς τρόπους να περνάει το χρόνο της, όπως το διάβασμα, και προσπαθούσε να μην επηρεάζεται από τα αρνητικά γεγονότα, αλλά και να μη φοβάται.
Όσον αφορά τη θεατρική της επιχείρηση, έχει ήδη ανοίξει και είναι πολύ χαρούμενη για αυτό, μας μιλά με ζωντάνια και ενθουσιασμό για τα όσα λαμβάνουν χώρα στον καλλιτεχνικό πολυχώρο· για τα μαθήματα πολλών ειδών χορού, για το θέατρο, για τις ομάδες στις οποίες διδάσκει θέατρο ενηλίκων και στο τέλος κάθε χρονιάς -με εξαίρεση τη φετινή- κάνουν μια παρουσίαση.
Η συζήτησή μας κλείνει με ένα θέμα που μονίμως την απασχολεί και συζητά με τους συναδέλφους της, πως ο κόσμος πολλές φορές δυσκολεύεται να κατανοήσει πως οι άνθρωποι που ανήκουν στον χώρο της τέχνης και του πολιτισμού ζουν από αυτήν τη δουλειά και πως δεν κάνουν ένα χόμπι είναι κάτι που αγαπούν και δουλεύουν για αυτό, θέλοντας να ζήσουν από αυτό.
Κάτι που δυστυχώς δεν είναι ούτε δεδομένο ούτε εύκολο να πετύχουν στις δύσκολες αυτές συνθήκες.
ΚΩΣΤΑΣ ΑΛΥΓΙΖΑΚΗΣ – Βras de Freres: «Δίψα για συναυλίες»
«Όλο αυτό το διάστημα ο κόσμος έχει πεθυμήσει ένα καλό live, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι υπάρχει μια δίψα για συναυλίες» μας εξηγεί ο Κώστας Αλυγιζάκης που μαζί με τον αδελφό του Γιάννη είναι υπεύθυνοι του “Bras de Frères” του χειμερινού “λαϊβάδικου” της πόλης. Ένας χώρος που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2016 φιλοξενώντας πάρα πολλούς Έλληνες καλλιτέχνες – ίνοντας έμφαση και στην τοπική σκηνή- πάντα στον χώρο του έντεχνου και του ροκ.
Ο χώρος είχε κλείσει στα μέσα Μαρτίου όταν η χώρα μπήκε σε καραντίνα.
«Ήμασταν στην καλύτερη εποχή μας γιατί είχαμε ετοιμάσει 10-15 συναυλίες για Μάρτιο και Απρίλιο. Έκτοτε δεν λειτουργήσαμε ως “λαϊβάδικο” αλλά μόνο ως cocktail bar το καλοκαίρι. Τώρα με την άρση των αυστηρών περιοριστικών μέτρων μας δίνουν τη δυνατότητα να δουλέψουμε ώστε να μην κλείσουμε και να μην αναγκάζεται και το κράτος να μας πληρώνει! Έχουμε κρατήσει και τα 18 άτομα που είχαμε ασφαλισμένα και πριν την καραντίνα και έχουμε ανάγκη της στήριξη της πολιτείας. Μας επέστρεψαν την προκαταβολή του φόρου και κάνουμε όπως όλοι μια προσπάθεια να κρατηθούμε ζωντανοί» τονίζει ο κ. Αλυγιζάκης.
Οι άνθρωποι που εργάζονται σε συναυλίες, μουσικοί, τραγουδιστές, ηχολήπτες, φωτιστές, τεχνικοί έχουν πληγεί απίστευτα λόγω της κρίσης. «Οι καλλιτέχνες και ένας ολόκληρος κόσμος που δουλεύει μαζί τους αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα και θέλουμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους αυτούς. Παράλληλα βλέπουμε πως πολλοί Χανιώτες περιμένουν το άνοιγμα του “Bras de Frères “ πώς και πώς. Οι ηλικίες από 25 μέχρι 50 ανυπομονούν να ανοίξουμε και οι λίγες επιτρεπόμενες θέσεις που θα διαθέτουμε είναι ήδη κρατημένες για τις πρώτες εμφανίσεις» λένε οι υπεύθυνοι του χώρου.
Το “Bras de Frères” θα επαναλειτουργήσει με 110 επιτρεπόμενο αριθμό ατόμων από τους 250, όλοι καθισμένοι, χωρίς χορό και με τις τηρούμενες αποστάσεις. «Ξεκινάμε με τις τοπικές μπάντες και αν μας το επιτρέψει η οικονομική κατάσταση θα δούμε πώς θα φέρουμε και κάποια αθηναϊκά σχήματα. Με μόνο 110 άτομα, είναι δύσκολο να πληρώσεις καλλιτέχνες, ξενοδοχεία, εισιτήρια. Σε κάθε περίπτωση είμαι αισιόδοξος ότι θα καταφέρουμε και θα φέρουμε στα Χανιά και άλλα σχήματα» καταλήγει ο κ. Αλυγιζάκης.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΙΡΒΙΔΑΚΗΣ – θέατρο “Κυδωνία”: «Πρωτόγνωρες καταστάσεις»
«Είναι προφανές πως η πανδημία δημιουργεί πρωτόγνωρες καταστάσεις στη χώρα μας, αλλά και στον κόσμο γενικότερα», τονίζει μιλώντας στις “διαδρομές” ο σκηνοθέτης – ηθοποιός Μιχάλης Βιρβιδάκης, από το “Θέατρο Κυδωνία” και προσθέτει:
«Η τέχνη έχει δεχθεί ένα ισχυρότατο πλήγμα από τα περιοριστικά μέτρα, καθώς αναπόσπαστο κομμάτι της δημιουργίας είναι ο αποδέκτης στον οποίο απευθύνεται. Όταν στη σχέση αυτή υπεισέρχεται ο παράγων φόβος λόγω της μολυσματικής ασθένειας, όλα καθίστανται πολύ πιο δύσκολα, για να μην πω διαλύονται. Δεν μπορεί να υπάρξει θέατρο χωρίς θεατές!
Η Τέχνη του θεάτρου αριθμεί χιλιάδες εργαζόμενους που από τη μια μέρα στην άλλη βρίσκονται χωρίς δουλειά. Και αφού δεν μπορεί λοιπόν να σταματήσει να κυλά ο χρόνος μέχρις ότου η ανθρωπότητα ξεπεράσει τον κίνδυνο, πρέπει να βρεθούν λύσεις, δίκαιες και αποτελεσματικές λύσεις, που να επιτρέπουν στους καλλιτέχνες να κάνουν τη δουλειά τους και στο κοινό να απολαμβάνει την τέχνη χωρίς να ρισκάρει τη ζωή του. Και εδώ αναλαμβάνει ρόλο η Πολιτεία με τα περιοριστικά μέτρα που εξήγγειλε. Μέτρα δυσάρεστα, ασφαλώς, καθώς περικόπτουν δραματικά τα έσοδα των θεάτρων αλλά αναγκαία προκειμένου να δημιουργηθεί αίσθημα ασφάλειας στους θεατές που επιστρέφουν και πάλι στις αίθουσες. Το θέατρο Κυδωνία, συντονίζεται με τα περιοριστικά μέτρα που ανακοίνωσε το Υπουργείο Πολιτισμού και ανεβάζει στις 23 Οκτωβρίου το έργο “Ρος και Ρέιτσελ”… Που σημαίνει πρακτικά πως η παράσταση θα παίζεται με 65% πληρότητα (Χανιά), πως ανάμεσα στους θεατές θα υπάρχουν κενά καθίσματα, πως οι θεατές θα πρέπει και εκείνοι να ανταποκριθούν με αίσθημα ευθύνης απέναντι στο θέατρο και στους εργαζόμενους καλλιτέχνες και να φορούν μάσκα σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, πως τα εισιτήρια για τη βραδιά που θα επιλέξουν να δουν την παράσταση θα πρέπει να τα προμηθευτούν από τον ιστότοπο εισιτηρίων της ticketservices (https://www.ticketservices.gr/event/ross-and-rachel-theatro-kydonia/) και όχι από το ταμείο του θεάτρου ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός. Με λίγα λόγια πρέπει όλοι, θέατρο και θεατές, να προσαρμοστούμε σε έναν δυσάρεστο μεν, αναγκαίο δε, πολιτισμό άμυνας απέναντι στη μολυσματική νόσο… Ζούμε σε νέες εποχές και βιώνουμε πρωτόγνωρα πράγματα!
ΤΟ ΠΡΟΣΕΧΕΣ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
«Το θέατρο Κυδωνία δεν το βάζει κάτω, και παρά τις δυσκολίες των ημερών, παρά τα αναγκαία μέτρα κατά της πανδημίας, βρίσκεται και πάλι δυναμικά στις επάλξεις, παρουσιάζοντας παραστάσεις όλο τον χειμώνα», υπογραμμίζει εν συνεχεία ο κ. Βιρβιδάκης, συμπληρώνοντας ότι παράλληλα λειτουργεί τη Δραματική του Σχολή στην οποία φοιτούν ένα πλήθος παλαιών και νέων μαθητών.
«Αρχίζουμε, στις 23 Οκτωβρίου με το έργο “Ρος και Ρέιτσελ” του Τζέιμς Φριτς για 12 μόνο παραστάσεις, συνεχίζουμε την περίοδο των Χριστουγέννων με την “Χιονονιφάδα” του Μάικ Μπάρτλετ, που παίχτηκε πρώτη φορά πέρσι στο θέατρο μας, με μεγάλη επιτυχία, και λίγο αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2021 παρουσιάζουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το αριστούργημα της Πενέλοπι Σκίννερ “Eigengrau” με τους εξαίρετους ηθοποιούς Αιμίλιο Καλογερή, Στελλίνα Ιωαννίδου, Ντία Κοσκινά και Γιώργο Καγλαντζή», καταλήγει.
ΜΑΘΙΟΣ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ – Chania Film Festival: «Δυνατοί και αισιόδοξοι…»
«Οι δυσκολίες δεν μας πτοούν, παραμένουμε δυνατοί και αισιόδοξοι» είναι τα λόγια του διευθυντή του Chania film festival Μαθιού Φραντζεσκάκη. Το φεστιβάλ που συνεχίζεται όλο το χρόνο με πολλές εκπαιδευτικές δράσεις θα φτάσει φέτος στην κορύφωσή του το δεκαήμερο 21-31 Οκτωβρίου με μια σειρά από προβολές και εκδηλώσεις στον χώρο του Πνευματικού Κέντρου.
Το Chania film festival θα διεξάγεται παράλληλα και ψηφιακά καθημερινά από τις 5 έως τις 12 μέσα από μια πλατφόρμα όπου ο επισκέπτης θα μπορεί να παρακολουθεί την κανονική ροή των εκδηλώσεων. «Ο κόσμος έχει αγκαλιάσει το φεστιβάλ που θα είναι η πρώτη μεγάλη εκδήλωση για την πόλη μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων. Είναι και η πρώτη μεγάλη εκδήλωση για το Πνευματικό Kέντρο από τον περασμένο Μάρτιο. Βέβαια προσαρμοσμένοι στις νέες συνθήκες. Με πληρότητα μόνο στο 65% του χώρου, που σημαίνει γύρω στα 220 άτομα που θα έχουν κάνει πρώτα ηλεκτρονική κράτηση και με αυστηρή τήρηση όλων των υγειονομικών πρωτοκόλλων» δηλώνει ο κ. Φραντζεσκάκης συμπληρώνοντας πως ο πολιτισμός επλήγη όσο κανένας άλλος τομέας την προηγούμενη περίοδο: «Τα υγειονομικά πρωτόκολλα λειτούργησαν με ένα πολύ καθολικό τρόπο. Πολλές φορές θα μπορούσα να πω “εχθρικά” απέναντι στον πολιτισμό και χωρίς να εξεταστεί μια λογική για το πώς θα μπορέσουν να γίνουν κάποιες δράσεις».
Στις δράσεις του φεστιβάλ ο κ. Φραντζεσκάκης στέκεται ιδιαίτερα στις 14 ταινίες από κινηματογραφικές ομάδες σχολείων που θα προβληθούν σε αυτό. «Καταφέραμε με πολλές δυσκολίες, με τη στήριξη των εκπαιδευτικών να ξαναστήσουμε τις κινηματογραφικές ομάδες και να γίνουν τα γυρίσματα για 14 ταινίες οι περισσότερες εκ των οποίων αφορούν την τοπική ιστορία. Αυτό δείχνει ότι το φεστιβάλ έχει κτίσει μια σχέση με την τοπική κοινωνία» επισημαίνει.
Στο πλαίσιο του φεστιβάλ γίνεται ένα μεγάλο αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από τη γέννηση της Μελίνας Μερκούρη με τη ταινία του Πάνου Αγγελόπουλου “Μελίνα Γεννήθηκα Ελληνίδα”, υπάρχει ένα πλούσιο πρόγραμμα ταινιών με πραγματικά “διαμάντια” της μεγάλης οθόνης και πολλές άλλες σημαντικές δράσεις που θα ανακοινωθούν αυτές τις ημέρες.
