Πολιτιστική πολιτική

» Μάρμαρα του Παρθενώνα, Μελίνα, Αμάλ Κλούνεϋ, ένοικος ή ένοικοι στον τάφο της Αμφίπολης, νέα ευρήματα στο ναυάγιο των Αντικυθήρων κ.ά., έρχονται να δώσουν (;) μια νότα “αισιοδοξίας” στον καταταλαιπωρημένο ελληνικό λαό.
Αυτό πιστεύεται από τους ιθύνοντες.
Ανέκαθεν, ένας αποπροσανατολισμός από τη βαριά καθημερινότητα, υπήρξε μια επιδίωξη της εκάστοτε πολιτικής. Σε πρώτο πλάνο, λοιπόν, θεάματα έχουμε. Κι ας μην έχουμε άρτον!
Σήμερα, σε καθημερινή βάση ζούμε πράγματι ένα μαγευτικό όνειρο που την αφήγησή του αναλαμβάνουν επιμελώς και λεπτομερώς η κυβέρνηση -διά του Υπουργείου Πολιτισμού- και οι Αρχαιολόγοι που κάνουν τις ανασκαφές.
Η κυβέρνηση, τη στιγμή που δεν έχει να προσφέρει μια βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη, προσφεύγει σε μια πλασματική εικόνα της χώρας παραπέμποντάς μας στο “ένδοξο ημών παρελθόν”.
Δεν θα ήταν άσχημο αυτό, αν προσφερόταν με μέτρο. Εδώ όμως, οι υπερβολικές δόσεις τείνουν να σκοτώσουν όχι μόνο την πρόθεση της κυβέρνησης, αλλά και όλο το υπέροχο εγχείρημα.
Φως στο τούνελ περιμένουμε χρόνια τώρα, και τα μόνα φώτα που βλέπουμε είναι τα εκτυφλωτικά των ρεπόρτερς πάνω στο πρόσωπο της κας Κλούνεϋ ή στις εξαίσιες αποκαλύψεις των ανασκαφών της Αμφίπολης.