Το όνειρό τους για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ζουν και οι μαθητές των ΕΠΑΛ των Χανίων. Και φέτος από τα Χανιά υπήρχαν πολλές και σημαντικές επιτυχίες σε καλές σχολές από μια πλειάδα μαθητών από όλα σχεδόν τα ΕΠΑΛ.
Oι μέχρι πριν λίγες εβδομάδες μαθητές και αυριανοί φοιτητές μιλούν στα “Χ.ν.” για την εμπειρία τους, την επιτυχία αλλά και την εκπλήρωση των μεγάλων τους στόχων.
1η ΣΤΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑ
Ως 1η στο τμήμα Γεωλογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κατάφερε να εισαχθεί η Στεφανία Παπαθανασίου του 1ου ΕΠΑΛ- Τομέας Δομικών Έργων. «Ήταν η πρώτη επιλογή μου, ήθελα να περάσω στη Γεωλογία από το Γυμνάσιο και παρότι η βάση της είναι χαμηλή είναι μια πολύ δύσκολη σχολή» αναφέρει η Στεφανία, δηλώνοντας τη μεγάλη χαρά της «που κατάφερα να υλοποιήσω τον μεγάλο μου στόχο».
Στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης, στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών πέρασε η Χρυσή Τσουγκράκη. Ομως όπως μας εξηγεί θα ξαναδώσει και του χρόνου αφού «ο βασικός μου στόχος είναι η Αρχιτεκτονική του Πολυτεχνείου Κρήτης και θα ξαναπροσπαθήσω! Έτσι είναι η ζωή δεν πρέπει να απογοητευόμαστε αν δεν τα καταφέρουμε με την πρώτη είτε στις πανελλήνιες, είτε οπουδήποτε, υπάρχει πάντα η δεύτερη φορά». Η Χρυσή μας επισημαίνει πως ως μαθήτρια δεν ήταν από τις…διαβαστερές. Όμως την επηρέασε πολύ θετικά το σχολείο της.«Με βοήθησαν πολύ οι καθηγητές, μας ενέπνευσαν όλους και ακόμα και σε ώρες εκτός σχολείου μας πρόσφεραν δωρεάν βοήθεια και στήριξη για να καλύψουμε τα κενά μας και να προετοιμαστούμε καλύτερα. Γενικά οι καθηγητές μας βοήθησαν να καλύψουμε τα κενά αλλά και προσωπικά να αγαπήσω τα μαθήματα! Αυτό που με άγχωσε όπως και πολλά παιδιά ήταν η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής αλλά καταφέραμε να αντεπεξέλθουμε» καταλήγει η συνομιλήτρια μας.
ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
«Είμαι καλλιτεχνική φύση, μου αρέσουν τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα για αυτό και πρώτος μου στόχος ήταν μια αρχιτεκτονική σχολή» δηλώνει η Σοφία Μουστεράκη που σε λίγες εβδομάδες θα εγγραφεί στη σχολή Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έχοντας περάσει από τις εξετάσεις των ΕΠΑΛ (τομέας δομικών έργων του 1ου ΕΠΑΛ) ρωτάμε τη Σοφία αν πιστεύει ότι θα μπορεί να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες της νέας σχολή. «Η αλήθεια είναι πως περνάς πιο εύκολα από το ΕΠΑΛ σε σύγκριση με το Γενικό Λύκειο. Όμως έχω εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου, γνωρίζω τις δυσκολίες και πιστεύω ότι θα τα καταφέρω» απαντάει. Η Σοφία τονίζει πως «στην προσπάθεια μου είχαμε μεγάλη στήριξη από το σχολείο, βοηθάει πάρα πολύ ο τομέας των Δομικών Έργων γιατί ουσιαστικά σε βάζει πιο “μέσα” στη σχολή. Χρειάστηκε να κάνω φροντιστήριο στο ελεύθερο σχέδιο γιατί δυστυχώς δεν διδάσκεται στο σχολείο. Επίσης είχαμε πολύ μεγάλη βοήθεια από την οικογένεια, τη μητέρα και τη θεία μου, τόσο ψυχολογική όσο και στα μαθήματα! Στα παιδιά που θα μπουν από τώρα στη διαδικασία των Πανελληνίων εξετάσεων θα έλεγα ότι θα πρέπει να βρουν χρόνο για ξεκούραση, να μην είναι συνέχεια πάνω από το βιβλίο, να έχουν πρόγραμμα και θέληση».
Η Αρχιτεκτονική του Πολυτεχνείου Κρήτης ήταν και ο βασικός στόχος της Αναστασία Βενιεράκη που ωστόσο πέρασε 2η στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. «Είμαι με ανάμεικτα συναισθήματα γιατί από τη μια πέρασε σε μια πολύ καλή σχολή όχι όμως σε αυτήν που επιθυμούσα περισσότερο. Θα σκεφτώ τι θα κάνω» δηλώνει η Αναστασία στα “Χ.ν.”
Η ίδια μας εξηγεί πως «στο σχέδιο που είμαι καλή και θεωρούσα ότι θα πάω και καλά έγραψα κάτω από τη βάση. Στο Ρέθυμνο που δίναμε οι κόλλες που μας έδωσαν πρέπει να ήταν κακής ποιότητας καθώς απορροφούσαν πολύ το μελάνι, σκίζονταν μόλις σβήναμε με αποτέλεσμα να έχει πολύ εικόνα το γραπτό. Παιδιά καλύτερα από μένα που έγραφαν 20αρια δεν τα κατάφεραν να γράψουν όσο μπορούσαν. Έτσι και εγώ ενώ πίστευα ότι θα γράψω πάνω από 15 στο σχέδιο έγραψα πιο χαμηλά». H Αναστασία τονίζει την υποστήριξη που είχαν όλα τα παιδιά από τους καθηγητές και το σχολείο τους ειδικά την περίοδο που η πανδημία ήταν σε έξαρση καθώς «κάναμε διαδικτυακά μαθήματα και εκεί δεν μπορείς να διδαχθείς το σχέδιο. Εκεί χάσαμε πολλές ώρες. Η δική μου συμβουλή στα παιδιά που θα δώσουν φέτος εξετάσεις είναι να μην αγχωθούν και να είναι προσηλωμένοι στους στόχους τους».
Από το Εσπερινό ΕΠΑΛ Χανίων στην Ιατρική
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως το πάθος για τη γνώση μπορεί να σε οδηγήσει στο να εκπληρώσεις τους στόχους σου είναι ο Νίκος Γραμόζης. Τελείωσε το Λύκειο στα 18 χωρίς να τον ενδιαφέρει να περάσει κάπου. Αναζητώντας επαγγελματική αποκατάσταση φοίτησε στο ΙΕΚ νοσηλευτικής του Νοσοκομείου Χανίων. «Στο ΙΕΚ Νοσηλευτικής του Νοσοκομείου από το 2ο εξάμηνο πήγαινα στις κλινικές, ήλθα σε επαφή με γιατρούς, τους ακολουθούσα, μου έδειχναν και αυτοί πολλά πράγματα και αληθινά αγάπησα τη δουλειά αυτή! Έφευγα καθημερινά από το Νοσοκομείο με ένα αίσθημα πληρότητας που δεν το είχα ξανανιώσει ποτέ στη ζωή μου! Εκεί μου δημιουργήθηκε το “μαμούνι” της Ιατρικής και είπα γιατί να μην το συνεχίσω… Τέλειωσα το ΙΕΚ, μίλησα με γιατρούς και εγγράφηκα στο Εσπερινό ΕΠΑΛ Χανίων από όπου μπορούσα να δώσω Πανελλήνιες».
Η καθημερινότητα για το Νίκο όπως και τα άλλα παιδιά των Εσπερινών ΕΠΑΛ είναι δύσκολη. Εργασία το πρωί και σχολείο το απόγευμα! «Το πρωί εργαζόμουν στο μικροβιολογικό εργαστήριο του κ. Νταουκάκη και όταν δεν δούλευα εκεί, βοηθούσα τον πατέρα μου στην οικοδομή. Στην αρχή ζορίστηκα πάρα πολύ, ήμουν συνέχεια κουρασμένος, διάβαζα και πάρα πολύ για πρώτη φορά και ήταν κάτι που δυσκολευόμουν να διαχειριστώ.
Όμως ποτέ δεν είπα ότι “θα εγκαταλείψω…”, ή “ας το σταματήσω” παρόλο που υπήρχαν απογεύματα που μόλις και κρατιόμουν ξύπνιος…» αναφέρει ο αυριανός γιατρός.
Στην προσπάθεια του είχε την αμέριστη συμπαράσταση όπως μας λέει «των καθηγητών μου στο Εσπερινό ΕΠΑΛ. Μας βοηθούσαν όλους, πολλές φορές με αυταπάρνηση και εκτός ωραρίου τους μας έκαναν “εξτρά ώρες” χωρίς ανταμοιβή για να μας στηρίξουν. Βέβαια, προσωπικά επειδή είχα να καλύψω πολύ χαμένος έδαφος έκανα ιδιαίτερα και στα 4 μαθήματα που έδωσα εξετάσεις».
Πολύ κοντά όμως στον Νίκο ήταν η οικογένεια του, που τον ενθάρρυνε και τον στήριξε παρότι η οικονομική της κατάσταση μόνο άνετη δεν ήταν. Για τους ηρωϊκούς γονείς ο Νίκος δηλώνει πως «από τον πατέρα μου έχει μείνει η φράση “δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω”. Ήταν πολύ δεκτική η οικογένεια μου, αντιμετωπίζουμε πολλές δυσκολίες έχουμε άτομο με ειδικές ανάγκες που η μητέρα μου πρέπει να είναι δίπλα του συνέχεια, ο πατέρας μου είναι όλη μέρα στην οικοδομή και αν είχε η ημέρα 25 ώρες, 25 ώρες θα δούλευε για να στηρίξει την οικογένεια μας. Ήξεραν ότι θα δυσκολευτούμε ακόμα περισσότερο αφού εγώ θα έπρεπε να ξαναπάω σχολείο, να κάνω φροντιστήρια κ.λπ. και ζοριστήκαμε πάρα πολύ αλλά τα λόγια του πατέρα ήταν “και τα μαλλιά μου να χρειαστεί να πουλήσω θα τα πουλήσω, αλλά πήγαινε”. Και από τους φίλους είχα κάθε στήριξη. Ήμουν δέκτης αγάπης από όλους . Αυτός ήταν ο θεμέλιος λίθος για να φέρω σε πέρας την προσπάθεια μου. Αν κάτι με προβλημάτισε στην αρχή ήταν ο χρόνος, είμαι 22 υπολόγιζα ότι θα τελειώσω στα 28,29,30 και σκεφτόμουν τι θα πουν και οι άλλοι. Για αυτό θα έλεγα σε όποιον βρεθεί στην ίδια θέση με εμένα να παραμερίσει αυτά τα κοινωνικά στερεότυπα και να αφοσιωθεί σε αυτό που θέλει η καρδιά του!»
Πλέον ο συνομιλητής μας περιμένει πως και πως να περάσει ο χρόνος «τα λεπτά μου φαίνονται αιώνες» ώστε να εγγραφεί στη σχολή του και να παρακολουθήσει τα μαθήματα καθώς ο στόχος τους είναι η χειρουργική.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ Ο.Α.Κ.
Ευχές σε επιτυχόντες
Συγχαρητήριο μήνυμα για τους επιτυχόντες των πανελληνίων εξετάσεων απευθύνει ο πρόεδρος του Οργανισμού Ανάπτυξης Κρήτης και Περιφερειακός Σύμβουλος, Λευτέρης Κοπάσης.
«Συγχαρητήρια σε όλους όσους είχαν στόχους, προσπάθησαν και τους πέτυχαν, συγχαρητήρια και σε όσους συνεχίζουν να προσπαθούν και να έχουν στόχους, στην νέα γενιά που επελαύνει, πλημμυρίζει και αναζωογονεί την κοινωνία μας, στους αυριανούς ηγέτες, επιστήμονες, επιχειρηματίες, επιτηδευματίες και κάθε ταλαντούχο και ενεργό πολίτη», αναφέρει – μεταξύ άλλων – ο κ. Κοπάσης και προτρέπει: «Ας τους υποδεχτούμε, ας τους υποστηρίξουμε, ας τους δώσουμε τις ευκαιρίες να χτίσουν δυναμικές προσωπικότητες ώστε συνειδητοποιημένοι και αυτάρκεις να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα τους και τις φιλοδοξίες τους για την πρόοδο μας».
