Προσοχή! Σε μαιευτήρια και σε βαφτίσεις κυκλοφορούν εδώ και χρόνια διάφοροι επικίνδυνοι τύποι. Πλησιάζουν χαμογελαστοί τους γονείς των παιδιών που μόλις γεννήθηκαν/βαπτίστηκαν, κρατώντας στο χέρι τους μια τσάντα με δώρο και ξεστομίζουν την ευχή τους: «να σου ζήσει και να το δεις όπως επιθυμείς».
Αυτή η ευχή, που ταξιδεύει από στόμα σε στόμα εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα, έχει μπει στο DNA μεγάλου ποσοστού των Ελλήνων γονιών. Ετσι, σε διάφορα στάδια της ζωής του παιδιού, ανασύρουν από τα βάθη της μνήμης τους την Ευχή και του ανακοινώνουν ότι πρέπει να γίνει τρομερός μαθητής ή αθλητής παγκοσμίου βεληνεκούς.
Οι ψυχολόγοι μιλούν πλέον για παιδιά που πριν καν μπουν στην εφηβεία έχουν έντονα προβλήματα από την πίεση στο σπίτι. Ενα πρόσφατο άρθρο στα “Νέα” ανέλυε τα ψυχολογικά προβλήματα παιδιών των οποίων οι γονείς απαιτούν να γίνουν “ο νέος Γκάλης”, “ο νέος Μέσι”, κ.λπ. Και βέβαια ξέρουμε όλοι μας περιπτώσεις γονιών που όταν φτάσει η ώρα να δώσει το παιδί εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο, ορίζουν οι ίδιοι ποιες είναι οι καλύτερες επιλογές Πανεπιστημίων και Σχολών. Ακόμα και όταν βλέπουν πως το παιδί αντιδρά και θέλει να σπουδάσει κάτι άλλο ή δεν είναι καν βέβαιο ότι θέλει να σπουδάσει.
Οι επιθυμίες – εντολές των γονιών για τις μελλοντικές σπουδές των παιδιών τους είναι αποτέλεσμα πολλών και διαφορετικών «θέλω». Αλλοι ονειρεύονται να δουν το παιδί τους να εκπληρώνει τα δικά τους ανεκπλήρωτα όνειρα. Αλλοι απαιτούν να πάρει ο γιος ή η κόρη ένα πτυχίο που θα του/της επιτρέψει να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση. Αλλοι ονειρεύονται να σπουδάσει το παιδί τους, κάτι που θα του δίνει πιθανότητες για άμεση επαγγελματική αποκατάσταση. Αλλοι έχουν πιο βραχυπρόθεσμους στόχους – θέλουν το παιδί να σπουδάσει στην πόλη που ζουν, τόσο για οικονομικούς λόγους, όσο και για να μην απομακρυνθεί από κοντά τους.
Ολα τα παραπάνω είναι πολύ ανθρώπινα. Και πάρα πολύ λάθος.
Η ευχή «να το δεις όπως επιθυμείς» σημαίνει πρώτον πως πιστεύουμε ότι το παιδί είναι ιδιοκτησία του γονιού και δεύτερον πως ο γονιός είναι τόσο φωτισμένος, ώστε μπορεί με κάποιο μαγικό τρόπο να γνωρίζει τι είναι καλύτερο για το μέλλον του παιδιού του σε ορίζοντα δέκα ή είκοσι χρόνων, σε μια αγορά εργασίας και σε έναν κόσμο που αλλάζει δραματικά κάθε τρεις ή έξι μήνες. Αυτός δεν είναι γονιός, είναι μέντιουμ – χαρτομάντης.
Οπότε, αν πραγματικά αγαπάτε κάποιον που μόλις έγινε μπαμπάς/μαμά, προτείνω να του ευχηθείτε «να το δεις όπως επιθυμεί εκείνο».
Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Μια είδηση που κυκλοφόρησε στο Ιντερνετ προχθές ανέφερε ότι, στην Πάτρα, ο πατέρας ενός νεαρού, αφού παρακολούθησε το σπίτι του 23χρονου γιου του, “μπούκαρε” βραδιάτικα και τον βρήκε στο κρεβάτι με τον φίλο του. Ο εξαιρετικός αυτός “πατέρας” άρπαξε από τα μαλλιά το παιδί του, το έβγαλε έξω και άρχισε να το σέρνει στον δρόμο, χτυπώντας και βρίζοντάς το.
Σαν να ήταν κάποιο ζώο, που του ανήκει και έκανε κάτι που δεν του άρεσε. Που, στο μυαλό του, “τον ατίμαζε”. Ενώ αν κατέπνιγε τη φύση του, παντρευόταν κι έκανε κρυφή διπλή ζωή, κάνοντας και τον εαυτό του και τη γυναίκα του δυστυχισμένους, θα ήταν όλα μια χαρά, φαντάζομαι. Ο πατέρας θα ήταν “περήφανος”.
Οποιος έχει παιδιά, ξέρει πως δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο απ’ το να φέρνεις ένα παιδί στον κόσμο και να το βλέπεις, μεγαλώνοντας, να είναι ευτυχισμένο και με την επιλογή που θα κάνει για τη δουλειά του, και με την επιλογή συντρόφου. Οποιος προτιμάει το παιδί του να είναι δυστυχισμένο σε οποιοδήποτε επίπεδο, αρκεί να είναι ο ίδιος ικανοποιημένος, σημαίνει πως δεν του άξιζε να γίνει γονιός. Και ο “πατέρας” στην Πάτρα που συμπεριφέρθηκε έτσι στο παιδί του, είναι ένας άνθρωπος που πέρασε από αυτή τη ζωή και δεν κατάλαβε τίποτα σχετικά με το τι έχει σημασία. Ενα πελώριο μηδενικό.
Κλείνω με ένα “ευχαριστώ” στα Χανιώτικα Νέα που μου πρότειναν να μεταφέρω το «Μικρό Θυμωμένο Ημερολόγιο» από το διαδικτυακό του σπίτι, στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας. Θα τα λέμε από εδώ κάθε Δευτέρα και Τετάρτη.
* Ο Πολυχρόνης Κουτσάκης είναι συγγραφέας και Επίκουρος Καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης.
