Η πόλωση και τα διλήμματα

Αυτοθαυμαζόμαστε και αντλούμε ικανοποίηση, όταν λέμε ότι βγαίνουμε στις αγορές μέσα στο 2014. Στο ερώτημα πώς θα γίνει αυτό το εγχείρημα, σαφείς απαντήσεις δεν υπάρχουν ή και αν εδίδοντο, σαν αυτές του τύπου “θα δούμε”, δεν πείθουν. Οι Ευρωπαίοι λένε ότι θα αμειφθούμε για τους κόπους μας, αλλά και κείνοι αποφεύγουν να το συγκεκριμενοποιήσουν. Αυτοί ζουν σαν σε άλλον πλανήτη, με περιβάλλον τελείως διαφορετικό απ’ το δικό μας και δεν καταλαβαίνουν πού μας έχουν οδηγήσει. Αρκούνται να επαναλαμβάνουν σαν επωδό ότι “μόνοι τους οι Ελληνες θα φτιάξουν το μέλλον τους”. Εάν μας αφήσουν, γιατί μας θεωρούν αφελείς και αυτό συνιστά ύβρι και τσαρλατανισμό.
Αν τη Γερμανία δεν την υποχρεώσουν απρόοπτες καταστάσεις και ανυπέρβλητα γεγονότα να αλλάξει τις αρχηγικές της βλέψεις για την Ευρώπη, ίσως βρεθεί σε δυσκολία ν’ αποτρέψει, στη χειρότερη περίπτωση ν’ αντιμετωπίσει, δυσμενείς αναταράξεις, όσον αφορά το ευρωνόμισμα και την πορεία προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Προσπαθούν να προλάβουν απρόοπτες καταστάσεις που μπορεί να προκύψουν μετά τις ευρωεκλογές που ενδεχομένως να επιφέρουν πολιτικές ανακατατάξεις, οι οποίες θα καταστήσουν την Ευρώπη διαφορετική απ’ όσο τη γνωρίζουμε σήμερα.
Το πρόβλημα για την ελληνική κυβέρνηση, που ασκεί και την προεδρία της Ε.Ε., είναι το δίλημμα του κ. Σαμαρά που θέτει με τις ευρωεκλογές “Nαι ή όχι στην Ευρώπη”. Αν το κόμμα του δεν φέρει καλά αποτέλεσματα τον Μάιο, με ποια εχέγγυα θα πείσει τους Ευρωπαίους ότι θα μπορέσει να εφαρμόσει αυτό που λέει “μένω μέσα στην Ευρώπη, ακολουθώ τη δική σας πολιτική” εν σχέσει προς τους αντιπάλους του που δεν απαρνούνται την Ευρώπη, αλλά τη θέλουν με άλλη πολιτική; Ισως να βασίζεται στις κατευθυντήριες εντολές πως ό,τι και να γίνει είναι προκαθορισμένος ο “γερμανικός μονόδρομος” και ισχυρά δομημένος ώστε να μην υπάρξει κίνδυνος να συμβούν παρατράγουδα.
Πάντως είναι αδιανόητο να αποπειραθεί κανείς να χρησιμοποιήσει τον ευρωπαϊκό θεσμό με 27/28 ξένες επιρροές για να εκμεταλλευτεί το 1/28. Δεν αντέχει στη στοιχειώδη λογική ότι μπορεί η πρωθυπουργική τοποθέτηση να παίρνει θέση για μια τέτοια Ευρώπη “νεοφιλελευθερισμού” (!!) χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν η γνώμη των Ελλήνων πολιτών που ζουν την Ευρώπη της απαξίωσης, της ακρίβειας, την Ευρώπη της Γερμανικής Ευρωζώνης.
Πρόκειται για επερχόμενη πόλωση μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, εν όψει ευρωεκλογών, αλλά και για πολιτική στρατηγική μειωμένης αποτελεσματικότητας. Οι εποχές δεν είναι οι ίδιες. Φαίνεται πως υπάρχει αδυναμία κατανόησης της σοβαρότητας των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε ως χώρα τα οποία δεν λύνονται θεωρητικά, ούτε παρακαλετικά, ούτε με το νταηλίκι, με τους Ευρωπαίους να έχουν το πάνω χέρι. Αυτοί δεν είναι συνεργάσιμοι και κάνουν τους θυμωμένους στους κυβερνήτες μας, που πειθήνια όργανα δεν έχουν την πολιτική βούληση να συζητήσουν με επιχειρήματα τα προβλήματα της οικονομίας και του χρέους, αλλά και στην αντιπολίτευση, η οποία μέρα με τη μέρα αποδεικνύεται να έχει έλλειψη σοβαρότητας.
Οι λεονταρισμοί όχι μόνον δεν περνάνε, αλλά έχουν βλάψει και συνεχίζουν να βλάπτουν τη χώρα και την αντιπολίτευση. Ο αρχηγός της άλλα πιστεύει και άλλα θέλει να δείξει εξωραϊσμένα με θετικά επακόλουθα. Επιχειρεί να αποκρύψει τι πραγματικά προτίθεται να κάνει εάν γίνει πρωθυπουργός. Οι Συριζαίοι με όσα πράττουν και με όσα λέγουν δημοσίως τελευταία, με τα μηνύματα που στέλνουν εμποδίζουν τον καθ’ έναν, που καλόπιστα προσανατολίζεται ν’ ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο, τον προβληματίζουν και τον φέρνουν σε δίλημμα, όταν βλέπει ότι η κυβέρνηση διαψεύδεται με τις υπαναχωρήσεις της σε ό,τι λέει, η δε αντιπολίτευση καρκινοβατεί μεταξύ θεωρίας και πραγματικότητας μη περιοριζόμενη με ένα “ναι” ή ένα “όχι” στις καίριες ερωτήσεις, αλλά πελαγοδρομώντας και συσκοτίζοντας τα πράγματα.