Το γόνατο αποτελεί μία από τις πιο ενεργές αρθρώσεις που στηρίζουν το σώμα και του επιτρέπουν να εκτελεί πλήθος κινήσεων που είναι απαραίτητες για την καθημερινή ζωή. Ωστόσο, τραυματισμοί, μυϊκά και οστικά προβλήματα, βλάβες στους χόνδρους και τους συνδέσμους της άρθρωσης προκαλούν πόνο. Επαναλαμβανόμενες κινήσεις για την εκτέλεση προσωπικών και επαγγελματικών αναγκών, αλλά και ατυχήματα αποτελούν τις αιτίες του ενοχλητικού συμπτώματος.
«Οι περισσότεροι άνθρωποι, ανεξαρτήτως ηλικίας, βιώνουν κάποια στιγμή στη ζωή τους πόνο στο γόνατο. Αυτός μπορεί να οφείλεται σε ένα ευρύ φάσμα αιτιών, που περιλαμβάνουν αιφνίδιο τραυματισμό, βλάβη υπερχρήσης ή υποκείμενη πάθηση. Ο πόνος μπορεί να είναι τόσο έντονος που να περιορίζει τις καθημερινές δραστηριότητες ή ήπιος και συνεχής και να εμποδίζει έναν πιο δραστήριο τρόπο ζωής. Η γνώση της αιτίας του πόνου μπορεί να βοηθήσει ένα άτομο να αναζητήσει θεραπεία, να ανακουφίσει τα συμπτώματα και να ανακτήσει την κινητικότητα», σημειώνει ο χειρουργός ορθοπαιδικός, επικεφαλής του Τμήματος Επανορθωτικής & Ελάχιστα Επεμβατικής Χειρουργικής Ισχίου – Γόνατος της Osteon Orthopedic Clinic Δρ. Βασίλειος Σακελλαρίου.
Ειδικότερα, οι δομές της άρθρωσης ενίοτε υπόκεινται σε βλάβες, δεδομένου ότι είναι ευάλωτες σε ασθένειες και τραυματισμούς, προκαλώντας πόνο. Οι συχνότερες αιτίες αφορούν σε τραύμα, σε λοίμωξη, σε μεταβολικές ή εκφυλιστικές παθήσεις και σε νόσους του συνδετικού ιστού.
Συγκεκριμένα, ένας τραυματισμός μπορεί να είναι άμεσος ή σταδιακός. Στους άμεσους περιλαμβάνεται η ρήξη συνδέσμων. Προκύπτει είτε όταν υπάρξει χτύπημα ευθέως στο γόνατο, είτε κάνοντας μια απότομη στροφή ή αλλαγή κατεύθυνσης. Οι ρήξεις απαιτούν συχνά χειρουργική επέμβαση.
Στην ίδια κατηγορία περιλαμβάνεται το κάταγμα κάποιου οστού της άρθρωσης ή της επιγονατίδας, το οποίο προκαλείται από πτώση ή σύγκρουση. Όπως επισημαίνει ο Δρ. Σακελλαρίου, κάταγμα μπορεί να προκύψει και χωρίς άσκηση υπερβολικής πίεσης στο οστό, π.χ. απλώς κατεβαίνοντας ένα σκαλοπάτι. Ευάλωτοι σε τέτοια κατάγματα είναι οι ηλικιωμένοι με οστεοπόρωση. Παρότι ο πόνος είναι έντονος, υπάρχουν περιστατικά που αντιμετωπίζονται μόνο με φυσικοθεραπεία. Τα σοβαρά, όμως, κατάγματα χρήζουν χειρουργικής επέμβασης.
Το εξάρθρημα (εξάρθρωση) αποτελεί άλλη μια αιτία πόνου που προκαλείται από άμεσο τραυματισμό. Όταν αφορά την επιγονατίδα, η επανατοποθέτηση από τον ορθοπαιδικό είναι εφικτή, ωστόσο ενδεχομένως να απαιτηθεί ακινητοποίηση της άρθρωσης ώστε να θεραπευτούν οι μαλακοί ιστοί που περιβάλλουν το γόνατο. Τα επαναλαμβανόμενα εξαρθρήματα απαιτούν χειρουργική επέμβαση. Όταν, όμως, αφορούν στο ίδιο το γόνατο πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή. Κι αυτό διότι υπάρχει η πιθανότητα τραυματισμού αιμοφόρων αγγείων, που μπορεί να οδηγήσει σε απειλητικές για το άκρο ακόμα και για την ίδια τη ζωή καταστάσεις.
Σε τραυματισμό μπορεί να οδηγήσει και η υπερχρήση του γόνατος, η οποία οδηγεί σε βλάβη των διαφόρων δομών σταδιακά. Από τις πιο συνηθισμένες είναι η επιγονατιδική τενοντίτιδα, που αφορά στον ερεθισμό και τη φλεγμονή του επιγονατιδικού τένοντα. Η πάθηση μπορεί επίσης να είναι αποτέλεσμα της γήρανσης. Εκτός από πόνο (που χειροτερεύει με άλμα, προσγείωση ή τρέξιμο), υπάρχει ευαισθησία στον τένοντα, πάχυνσή του και δυσκαμψία. Συνήθως ανταποκρίνεται καλά στη συντηρητική θεραπεία και ακινησία, και μόνο μια σοβαρή ρήξη αυτού απαιτεί χειρουργική επέμβαση.
Ένα ξαφνικό χτύπημα στο μπροστινό μέρος του γόνατος μπορεί να δημιουργήσει θυλακίτιδα, δηλαδή φλεγμονή των θυλάκων του γόνατος. Ο ρόλος αυτών είναι η λίπανση της άρθρωσης, ώστε να αποφεύγεται η τριβή των οστών κατά την κίνηση. Η πάθηση μπορεί να προκληθεί και σε άτομα που γονατίζουν συχνά επί πολλή ώρα χωρίς προστασία, από βακτηριακή λοίμωξη και από επιπλοκές άλλων παθήσεων. Η θεραπεία είναι συντηρητική και η χειρουργική επέμβαση συστήνεται για σοβαρή, χρόνια θυλακίτιδα που δεν ανταποκρίνεται σε άλλες θεραπείες.
Συχνό αίτιο πόνου είναι και η εκφύλιση των ιστών. Η οστεοαρθρίτιδα είναι η συχνότερη πάθηση που προκαλεί εκφυλισμό στον χόνδρο και στους περιβάλλοντες ιστούς και μπορεί να εκδηλωθεί με πόνο, δυσκαμψία και δυσλειτουργία των αρθρώσεων. «Η οστεοαρθρίτιδα επηρεάζει μεγάλο μέρος του πληθυσμού ηλικίας άνω των 65 ετών και χαρακτηρίζεται από υποβάθμιση του χόνδρου, υπερανάπτυξη του οστού και υποχόνδρια σκλήρυνση. Αν και δεν υπάρχει θεραπεία για αυτή, οι ασθενείς μπορούν να διαχειριστούν τα συμπτώματα με ήπια άσκηση και αναλγητικά. Οι σοβαρές βλάβες μπορεί να διορθωθούν με αρθροπλαστική», σημειώνει ο Δρ. Σακελλαρίου.
