Εκείνο που πρώτα απ’ όλα πρέπει ν’ αλλάξει είναι το ιδεόστρωμα του κράτους.
Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τη σχέση με τους πολίτες, την σχέση με την ανάπτυξη, τον σεβασμό των θεσμών, τις Συνταγματικές επιταγές.
Εκεί κεντρικό ρόλο θα παίξουν τα πολιτικά κόμματα και η συνεπακόλουθη συνευθύνη των πολιτών.
Αυτόματος πιλότος στη χώρα δεν υπάρχει.
Υπάρχει μια αμοιβαία σχέση εξάρτησης πολιτικού υποκειμένου – πολιτών.
Η Ελληνική Δημοκρατία έχει κανόνες, αξιωματούχους, θεσμούς αλλά έχει και πολίτες που αγωνιούν.
Θέλω να πω ότι αν το ζητούμενο είναι ο ποιοτικός εκσυγχρονισμός και η αποτελεσματικότητα του κράτους στις κρίσεις, πρέπει να συνεργήσουν πολλοί παράγοντες.
Διότι διαφορετικά (αν δεν συνεργήσουν) η Ελλάδα θα θρηνεί…
Η πραγματικότητα είναι αγύριστο κεφάλι.
Ζούμε σε μια περιοχή όπου καταρρέουν Σουλτάνοι, Παλάτια, Χαρέμια.
Αυτά κάποτε από αβλεψία τα περάσαμε και εμείς.
Επιζητούμε συνεπώς την εύρυθμη θεσμική λειτουργία, τη συναντίληψη, την αποτελεσματικότητα.
Αλλο οι υπηρεσίες, άλλο τα ατομικά δικαιώματα.
Είναι και τα δύο συνταγματικά κατοχυρωμένα.
Το μόνο που… δεν κατοχυρώνει το Σύνταγμα είναι τις ψευδαισθήσεις.