Πορτραίτο δημαγωγού

Κύριε διευθυντά,
στο λυκόφως της ζωής του, ο Γάλλος αρχαιολόγος Γκι Ρασέ, ανασύρει τις αναμνήσεις της νιότης του, από το πρώτο ταξίδι του στην Ελλάδα του 1958 και γράφει για τους δημαγωγούς, αρχαίους και νεώτερους, οι οποίοι αναρριχώνται στους θρόνους της εξουσίας, στο βιβλίο του “Προσκυνητής στην Αρχαία Ελλάδα”. Παραθέτω άνευ σχολίων την σχετική περικοπή.
«Σαν από ειρωνεία της μοίρας, η ιστορία αρέσκεται πάντα να ταπεινώνει τον εγωϊσμό του πνεύματος τους, χωρίς εν τούτοις ποτέ να χρησιμεύει ως μάθημα σε όλους εκείνους που διαδοχικά χειρίζονται την πολιτική ισχύ. Καθένας απ’ αυτούς θεωρεί τον εαυτό του υπεράνω των υπολοίπων συνανθρώπων του να πιστεύει ότι ανήλθε στην εξουσία χάρι στα ασύγκριτα πνευματικά του προσόντα, οτι διαθέτει σπάνια ιδιοφυΐα που αποτελεί ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του και ότι δεν βρίσκεται στη θέση που κατέχει, από μια ιδιοτροπία της τύχης ή εξ’ αιτίας εννοϊκών περιστάσεων».
Αντώνης Ν. Βενέτης
Μοναστηράκι Δωρίδος