Η συµµετοχή στους Ολυµπιακούς Αγώνες αποτελεί από µόνη της ένα παράσηµο στην αθλητική σταδιοδροµία κάθε αθλητή. Η ιστορία και το κύρος που κουβαλάει ο θεσµός, το ότι διεξάγονται κάθε 4 χρόνια και βέβαια το γεγονός ότι σε αυτές αγωνίζονται οι καλύτεροι από κάθε άθληµα από όλο τον κόσµο, κάνουν τη συµµετοχή σε µια τέτοια διοργάνωση να θεωρείται -δικαίως- το επιστέγασµα των πολύχρονων προσπαθειών, θυσιών και κόπων που καταβάλλει ένας αθλητής κυνηγώντας τα όνειρά του. Στις σηµερινές “διαδροµές”, αθλητές και αθλήτριες από τα Χανιά που συµµετείχαν στους Ολυµπιακούς Αγώνες του Παρισιού, αφηγούνται πώς έζησαν τη διοργάνωση, τι σηµαίνει γι’ αυτούς µια συµµετοχή σε µία Ολυµπιάδα, πως αξιολογούν τις επιδόσεις τους, αλλά και πώς σκέφτονται από εδώ και πέρα την παρουσία τους στους αγωνιστικούς χώρους.
«Περήφανος που εκπροσώπησα την Ελλάδα»
Χρήστος Φραντζεσκάκης – σφυροβολία
– Πώς έζησες τους Ολυµπιακούς Αγώνες στο Παρίσι; ∆εν πάω πλέον στους αγώνες για τους απολαύσω. Πάω γιατί έχω δουλέψει σκληρά κι έχω βάλει στόχους. Έχω συµµετάσχει σε πολλές διοργανώσεις και συµµετέχω για να κυνηγήσω τους στόχους µου. Εποµένως δεν έµεινα στο κοµµάτι της διασκέδασης στο Παρίσι.
Πάντως, η ατµόσφαιρα µέσα στο στάδιο ήταν καταπληκτική, είχε 60-70.000 κόσµο. Έχω αγωνιστεί ξανά σε γεµάτο στάδιο αλλά εκεί ήταν κάτι το διαφορετικό. Ένιωθα µια συγκίνηση και περηφάνια καθώς εκπροσωπούσα την Ελλάδα. Από την άλλη, οι Ολυµπιακοί Αγώνες έχουν και µια εµπορική διάσταση κι αυτό είναι κάτι που δεν µου αρέσει ιδιαίτερα.
– Είναι ξεχωριστοί για εσένα οι Ολυµπιακοί Αγώνες; Η ιδιαιτερότητα των Ολυµπιακών Αγώνων είναι ότι γίνονται κάθε 4 χρόνια. Πέρα από αυτό, αν δεν υπήρχε αυτή η αναγνώριση από τον κόσµο, δεν νοµίζω ότι οι Ολυµπιακοί Αγώνες είναι περισσότερο σηµαντικοί από ένα Παγκόσµιο Πρωτάθληµα. Γιατί και στα Παγκόσµια, οι καλύτεροι του κόσµου αγωνίζονται.
– Πώς αποτιµάς την απόδοσή σου; Είναι ανάµικτα τα συναισθήµατα. Είχα µια πολύ δύσκολη χρονιά. Πιέστηκα πολύ ψυχολογικά και το γόνατό µου δεν έχει σταµατήσει να µε πονάει από τον Μάρτιο, παρότι είναι σε καλύτερη κατάσταση τώρα. Ωστόσο, η συµµετοχή στον τελικό είναι µια καλή διάκριση, ειδικά για τη σφυροβολία στην Ελλάδα. Επειδή βέβαια τις τελευταίες εβδοµάδες ήµουν σε πολύ καλή κατάσταση και αισθανόµουν ότι µου δινόταν µια µεγάλη ευκαιρία για ένα καλό πλασάρισµα, στενοχωρήθηκα για το τελικό αποτέλεσµα. Με έφαγε το άγχος στον τελικό. Νιώθω ότι ήταν µια ευκαιρία ζωής.
– Ποια είναι τα σχέδιά σου για το µέλλον; Άλλες 3 Ολυµπιάδες τις έχω σίγουρα! Μην πω και 4! Η σφυροβολία είναι πολύ τεχνικό άθληµα και επιτρέπει ακόµα και στα 40 να είσαι σε υψηλό επίπεδο. Εποµένως, πιστεύω ότι οι καλές µου Ολυµπιάδες θα είναι στα 28 και τα 32. Ας πούµε ότι το Παρίσι ήταν ένα τεστ. Το καλό, πάντως, είναι ότι βελτιώνοµαι από φορά σε φορά. Στο Τόκιο δεν µπήκα τελικό, ενώ τώρα µπήκα. Νοµίζω ότι έχω πολλές εµπειρίες πια, έχω φάει πολλές “σφαλιάρες” και νιώθω ότι έρχεται η σειρά µου για µια διάκριση τα επόµενα χρόνια. Γι’ αυτό το στόχο δουλεύω πολύ σκληρά.
«Συνεχίζω βήµα – βήµα, χρονιά µε τη χρονιά»
Άννα Ντουντουνάκη – κολύµβηση
– Πώς έζησες τους Ολυµπιακούς Αγώνες στο Παρίσι; Ήταν διαφορετικά από το Τόκιο. Ως αθλητές µπορούσαµε να κινηθούµε έξω από το ολυµπιακό χωριό και να παρακολουθήσουµε άλλους αγώνες -στο Τόκιο δεν επιτρεπόταν- αλλά και όλα τα γήπεδα και τα κολυµβητήρια ήταν γεµάτα από κόσµο και το κοινό ήταν ενθουσιώδες. Από εκεί και πέρα, υπήρχαν κάποια οργανωτικά προβλήµατα, ειδικά µε τις µετακινήσεις. Όµως οι Ολυµπιακοί Αγώνες είναι µια τεράστια διοργάνωση και είναι λογικό να προκύπτουν τέτοια θέµατα.
– Είναι ξεχωριστοί για εσένα οι Ολυµπιακοί Αγώνες; Είναι διαφορετικοί αγώνες. Ακόµα και για το κοινό που παρακολουθεί είναι αισθητή η διαφορά. Το ό,τι διοργανώνονται κάθε 4 χρόνια δίνει µια διαφορετική βαρύτητα στη διοργάνωση. Επίσης είναι ότι βρίσκονται στον ίδιο χώρο και την ίδια πόλη οι καλύτεροι αθλητές από κάθε άθληµα, αλλά κι ότι -κακά τα ψέµατα- τα µέσα ενηµέρωσης ασχολούνται πολύ περισσότερο µε µια Ολυµπιάδα από ένα παγκόσµιο πρωτάθληµα.
– Πώς αποτιµάς την απόδοσή σου; Στεναχωρήθηκα, όχι όµως όπως το Τόκιο, που στεναχωρήθηκα εκείνη τη στιγµή αλλά µετά σκέφτηκα πως έκανα ό,τι καλύτερο µπορούσα, πέτυχα πανελλήνιο ρεκόρ κι απλώς ήµουν άτυχη κι έµεινα απ’ έξω. Τώρα έκανα ό,τι καλύτερο µπορούσα στην προετοιµασία, αλλά δεν µπόρεσα να βγάλω στους αγώνες τον καλύτερό µου εαυτό. Έτυχαν κάποιες δυσκολίες στην πορεία της προετοιµασίας κι ένας τραυµατισµός που είχα πριν από 3 µήνες µε κράτησε πίσω και µε ανάγκασε να προσπαθήσω πάρα πολύ µετά για να επανέλθω. Κι ενώ πίστευα ότι είχα καλύψει το χαµένο έδαφος, τελικά αυτό δεν έγινε. Παρότι στεναχωρήθηκα αρκετά, κι αυτό δεν αλλάζει, βλέπω πόσα έχω καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια και ξέρω ότι δεν αναιρούνται από µία όχι καλή στιγµή µου στην Ολυµπιάδα στο Παρίσι.
– Ποια είναι τα σχέδιά σου για το µέλλον; Σίγουρα χρειάζεται να πάρω µια απόσταση σε αυτή τη φάση. Είναι κάτι που δεν έκανα µετά το Τόκιο γιατί έτυχαν αγώνες που ήθελα να συµµετέχω κι ήταν κοντά στους Ολυµπιακούς. Εποµένως, θεωρώ ότι θα ήταν λάθος να επαναλάβω το ίδιο πράγµα. Θέλω για κάποιο διάστηµα να µείνω εκτός, 1 ή 2 µήνες, δεν έχω αποφασίσει ακόµη. Από εκεί πέρα, σκέφτοµαι διάφορα πράγµατα, χωρίς να φτάνει η σκέψη µου µέχρι το Λος Άντζελες και τους επόµενους Ολυµπιακούς Αγώνες. Θα πάω βήµα-βήµα, χρονιά µε τη χρονιά, όπως έκανα και τα προηγούµενα χρόνια.
«Από τις πιο ωραίες διοργανώσεις»
Μιχάλης Αναστασάκης – σφυροβολία
– Πώς έζησες τους Ολυµπιακούς Αγώνες στο Παρίσι; Ήταν µια ωραία εµπειρία. Ήταν οι τρίτοι µου Ολυµπιακοί Αγώνες και ήταν από τις πιο ωραίες διοργανώσεις. Το γήπεδο ήταν γεµάτο. Ήταν κάτι που δεν περίµενα να συµβαίνει κάθε µέρα, ακόµα και τα πρωινά. Από εκεί και πέρα, στα οργανωτικά στην αρχή υπήρχαν θεµατάκια, αλλά µετά κύλησαν καλά τα πράγµατα.
– Είναι ξεχωριστοί για εσένα οι Ολυµπιακοί Αγώνες; Οι Ολυµπιακοί Αγώνες είναι ξεχωριστοί γιατί γίνονται κάθε 4 χρόνια αλλά και γιατί αγωνίζονται στο στάδιο όλα τα αθλήµατα. Είναι πολύ διαφορετικό να µένεις στο ολυµπιακό χωριό από το να µένεις σε ένα απλό ξενοδοχείο, όπως συµβαίνει σε ένα Παγκόσµιο. Επίσης, η βαρύτητα αυτών των αγώνων είναι διαφορετική λόγω της ιστορίας των αγώνων. Από εκεί και πέρα, από καθαρά αγωνιστική σκοπιά, ένα Παγκόσµιο προσφέρεται οργανωτικά περισσότερο για τους αθλητές για να συγκεντρωθούν στον στόχο τους. Οι Ολυµπιακοί είναι λίγο… χάος.
– Πώς αποτιµάς την απόδοσή σου; Αισθανόµουν καλά, αλλά δεν βγήκε αυτό που ήθελα. Μπορεί να ήταν και η µέρα, γιατί στις προπονήσεις φαινόταν να είµαι πολύ καλά. Ίσως ενθουσιάστηκα λίγο παραπάνω και δεν έδωσα όσα µπορούσα. Έτσι είναι όµως οι αγώνες, έτσι είναι ο αθλητισµός. Πάµε παρακάτω.
– Ποια είναι τα σχέδιά σου για το µέλλον; ∆εν ξέρω ακόµη. Προς το παρόν έχω πει να κάνω ένα διαλειµµατάκι, να σκεφτώ τα πράγµατα και να διεκπεραιώσω δουλειές που έχω αφήσει στη µέση. Αυτό θα µε βοηθήσει να σκεφτώ καθαρά τι θα κάνω στο µέλλον.
«Χαρά και τιµή η συµµετοχή»
Εµµανουέλα Κατζουράκη – σκοποβολή
– Πώς έζησες τους Ολυµπιακούς Αγώνες στο Παρίσι; ∆υστυχώς είχαµε κάποια προβλήµατα µε τις µεταφορές, το φαγητό κ.λπ. ∆εν ήταν από άποψη οργάνωσης όπως περιµέναµε για Ολυµπιακούς Αγώνες. Από την άλλη µεριά, ήταν µια πολύ όµορφη εµπειρία. Ήταν εξαιρετικό να βλέπεις παντού τους ολυµπιακούς κύκλους, σου δηµιουργούσε ένα δέος. Επίσης, είχε κοινό παντού στους αγώνες όπως και σε εµάς. Οι κερκίδες τους ήταν µια υπερπαραγωγή! Είχαµε και πολλούς δικούς µας ανθρώπους στο κοινό, οι οποίοι µας είπαν ότι έζησαν µια εξαιρετική εµπειρία.
– Είναι ξεχωριστοί για εσένα οι Ολυµπιακοί Αγώνες; Σίγουρα. Πρακτικά βέβαια ως αθλήτρια πρέπει να τους δεις ως κοινούς αγώνες, ότι δηλαδή δεν αλλάζει κάτι. Ωστόσο, η όλη διαδικασία και το κλίµα στους Ολυµπιακούς µοιάζει µε µια µεγάλη γιορτή και µπορεί εύκολα να χάσεις τη συγκέντρωσή σου. Πρέπει, εποµένως, να προσπαθήσεις να µείνεις συγκεντρωµένος και να ασχοληθείς µε την ξεκούρασή σου, όπως κάνεις σε κάθε αγώνα. Προσωπικά, πάντως, ήµουν προετοιµασµένη για τους “αντιπερισπασµούς” που θα αντιµετώπιζα. Σε κάθε περίπτωση, είναι µεγάλη χαρά και τιµή να συµµετέχεις σε αυτούς τους αγώνες. Έχουµε όλοι µας προσπαθήσει πάρα πολύ για να βρεθούµε εκεί. Ειδικά στη σκοποβολή και τον πήλινο στόχο είµαστε µεγάλη δύναµη οι Ευρωπαίοι και “κονταροχτυπηθήκαµε” για να πάρουµε την πρόκρισή µας.
– Πώς αποτιµάς την απόδοσή σου; Το σκοπευτήριο ήταν πολύ όµορφο. Βέβαια, οι κερκίδες µε τον κόσµο ήταν πολύ κοντά και δεν ήταν καλυµµένες. Επίσης, οι πορείες των “πιάτων” ήταν λίγο εκτός των αναµενόµενων. Περιµένουµε να συµβαίνει αυτό όταν έχει αέρα, βροχή κ.λπ. Τώρα δεν είχαµε κάτι τέτοιο, αλλά τα “πιάτα” έφευγαν σαν να είχε αρκετό αέρα. Αυτό βέβαια επηρέασε όλους τους αθλητές, δεν ήταν µόνο για εµένα. Από εκεί και πέρα, έκανα ό,τι καλύτερο µπορούσα στον αγώνα. Στο ατοµικό µου βγήκε όµορφα, στο µικτό µου βγήκε κούραση και δεν έφερα ένα καλό αποτέλεσµα.
– Ποια είναι τα σχέδιά σου για το µέλλον; Για την ώρα θέλω ξεκούραση και µια µικρή αποχή από το σκοπευτήριο, να αδειάσει το µυαλό και να ανακτήσουµε δυνάµεις. Η επόµενη τετραετία έχει πολλούς µεγάλους αγώνες και εννοείται ότι θα θέλουµε τη συµµετοχή και στην επόµενη Ολυµπιάδα. Θεωρώ ότι αν ακολουθήσουµε τον ίδιο δρόµο, όπως κάναµε µέχρι τώρα, θα είµαστε καλά.
«Τιµή να φοράµε αυτό το σκουφάκι»
∆ηµήτρης Σκουµπάκης – πόλο
– Πώς έζησες τους Ολυµπιακούς Αγώνες στο Παρίσι; Σε σύγκριση µε το Τόκιο που συµµετείχα, ήταν πολύ διαφορετικά λόγω της παρουσίας του κόσµου. Ζήσαµε κάτι τελείως διαφορετικό. Ήταν σαν µην είχαµε ζήσει πριν το Παρίσι πραγµατικούς Ολυµπιακούς Αγώνες. Από εκεί και πέρα, έως και τα προηµιτελικά και πριν χάσουµε από τη Σερβία, το απολάµβανα πραγµατικά και είχα πολύ καλή διάθεση. Μετά όµως από την ήττα, όλα σου φαίνονται άσχηµα, µετράς µέρες για να τελειώσουν οι αγώνες και οι αγώνες που αποµένουν είναι σαν βασανιστήριο. Παρόλα αυτά συνεχίσαµε την προσπάθεια, γιατί φοράµε ένα σκουφάκι που πρέπει να το τιµάµε όποτε το φοράµε. Σε κάθε περίπτωση, είναι σηµαντικό να βρεθείς σε µία όσο το δυνατόν καλύτερη θέση.
– Είναι ξεχωριστοί για εσένα οι Ολυµπιακοί Αγώνες; Είναι µεγάλη τιµή να βρίσκεσαι εκεί. Είναι “βαρύ” πράγµα. Είναι αγώνες µε µεγάλη ιστορία και βέβαια µια ιστορία που ξεκίνησε από τον τόπο µας. Στους Ολυµπιακούς υπάρχει µια άλλη αύρα. Βέβαια, όπως είπα και πριν, όταν κερδίζεις όλα είναι ιδανικά. Έτσι από το Τόκιο, έχω πολύ καλές αναµνήσεις γιατί πήραµε το ασηµένιο µετάλλιο. Ήταν το πρώτο µας µετάλλιο και γράψαµε ιστορία. Εποµένως, το ευχαριστηθήκαµε ιδιαίτερα. Τώρα δεν πήγαν τα πράγµατα όπως θα θέλαµε. Ούτε µετάλλιο, ούτε τελικός.
– Πώς αξιολογείς την απόδοσή σου; Ως αθλητής προετοιµάζοµαι για τους αγώνες µε τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να βρίσκοµαι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Γι’ αυτό κάνω ό,τι περνάει από το χέρι µου για να είµαι σε καλή φόρµα, να έχω καλή ψυχολογία κ.λπ. Από εκεί και πέρα, το πόλο είναι οµαδικό άθληµα και το αποτέλεσµα κρίνεται από πολλές συγκυρίες. Μπορεί ο άλλος να βρεθεί σε καλύτερη φόρµα από εσένα. Μπορεί να αρρωστήσει κάποιος παίχτης, µπορεί να µη βρεθείς στη µέρα σου.
– Ποια είναι τα σχέδιά σου για το µέλλον; Κοιτάω την επόµενη ηµέρα. Πάντα το κάνω αυτό κι ανυποµονώ να ξεκινήσω ξανά. Προηγουµένως, όµως, θέλω να αποκατασταθεί το κορµί µου, να ξεκουραστεί. Σκέφτοµαι όµως την επόµενη ηµέρα. Έχω την οµάδα µου, στο Βελιγράδι που παίζω, και πρέπει εκεί να δώσω τον καλύτερό µου εαυτό.
«Όνειρο ζωής που πραγµατοποιήθηκε»
Χαράλαµπος Χαλκιαδάκης – σκοποβολή
– Πώς έζησες τους Ολυµπιακούς Αγώνες στο Παρίσι; Η συµµετοχή στους Ολυµπιακούς είναι ένα όνειρο ζωής που πραγµατοποιήθηκε µετά από πολύ καιρό. Έχουµε παλέψει πολύ γι’ αυτό, έχουµε κάνει πολλή δουλειά και πολλές θυσίες. Από εκεί και πέρα, µια Ολυµπιάδα είναι µια καταπληκτική εµπειρία από µόνη της, όπως κι αν εξελιχθεί οργανωτικά. Οργανωτικά είχε τα πάνω και τα κάτω της η Ολυµπιάδα στο Παρίσι, αλλά εµείς ως επαγγελµατίες αθλητές οφείλουµε να µείνουµε συγκεντρωµένοι στον στόχο µας και να µην επηρεαζόµαστε.
– Είναι ξεχωριστοί για εσένα οι Ολυµπιακοί Αγώνες; Είναι κάτι διαφορετικό οι Ολυµπιακοί Αγώνες λόγω του κύρους που κουβαλάνε. Επίσης, για να βρεθείς εκεί και να πάρεις την πρόκριση, παλεύεις 4 χρόνια. Υπάρχουν αθλητές που µπορεί να είναι νούµερο 1 στην παγκόσµια κατάταξη και να µην έχουν καταφέρει να συµµετέχουν σε Ολυµπιακούς. Πέρα από αυτό, είναι ένας αγώνας µε λιγότερους αθλητές, ο οποίος έχει όµως µεγαλύτερο βαθµό δυσκολίας γιατί µιλάµε για τους καλύτερους αθλητές του πλανήτη. Από εκεί και πέρα, υπάρχει µια αίσθηση γιορτής, ειδικά στο Ολυµπιακό Χωριό. Κι όλοι οι αθλητές µπορεί να είναι πιεσµένοι αλλά είναι και χαρούµενοι, το απολαµβάνουν.
– Πώς αποτιµάς την απόδοσή σου; Αγωνιστικά ήµουν πάρα πολύ καλά προετοιµασµένος, είχα δώσει τον καλύτερό µου εαυτό στις προπονήσεις και αισθανόµουν πολύ καλά ψυχολογικά και αγωνιστικά. Από εκεί και πέρα, ο αθλητισµός έχει τα πάνω και τα κάτω του και ποτέ δεν µπορείς να εγγυηθείς το αποτέλεσµα. Προσωπικά, πάντως, δεν είµαι 100% ευχαριστηµένος. Γνωρίζω τι θα µπορούσα να κάνω, αλλά δεν βγήκε.
– Ποια είναι τα σχέδιά σου για το µέλλον; Συνεχίζουµε µε το κεφάλι κάτω, µε στόχο την επόµενη Ολυµπιάδα. Πάµε βήµα – βήµα και στόχος είναι πάντα οι επόµενοι Ολυµπιακοί. Τώρα ξεκούραση για αρχή κι έπειτα πάµε ξανά για να πετύχουµε τους στόχους µας.
«Ζήσαµε τη διοργάνωση πολύ όµορφα»
Απόστολος Παπαστάµος* – κολύµβηση
«Ήταν η δεύτερη Ολυµπιάδα που συµµετείχα µετά το Τόκιο. Για το Τόκιο είχα προετοιµαστεί στα Χανιά, ενώ για το Παρίσι έκανα τα τελευταία 3 χρόνια την προετοιµασία µου στην Αθήνα. Αυτή η αλλαγή µε αποσυντόνισε λίγο, αλλά κατάφερα τελικά να βρω έναν ρυθµό και να βρεθώ στους Ολυµπιακούς Αγώνες όπως και να πετύχω κάτι πολύ σηµαντικό στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθληµα µε την κατάκτηση του χρυσού µεταλλίου.
Η διαφορά του Τόκιο από το Παρίσι ήταν ότι στο Τόκιο οι αγώνες έγιναν υπό καθεστώς κορωνοϊού και υπήρχαν πολλά πρωτόκολλα και περιορισµοί. Συνεπώς, δεν υπήρχε αυτή η γιορτή γύρω από τον αθλητισµό. Στο Παρίσι αντίθετα ζήσαµε τη διοργάνωση πολύ όµορφα ως ελληνική αποστολή. Υπήρχε πολύ καλό κλίµα µεταξύ µας, παρά την πίεση που υπήρχε, γιατί όλοι θέλαµε να αποδώσουµε στον αγώνα µας. Ωστόσο, όταν ολοκληρώσαµε τις προσπάθειές µας, περάσαµε πολύ όµορφα και µέσα και έξω από το ολυµπιακό χωριό. Προσωπικά, πάντα έχω ως πρώτο στόχο το ατοµικό µου ρεκόρ και να βελτιώσω την ατοµική µου επίδοση. Από εκεί και πέρα, ό,τι αποτέλεσµα είναι να έρθει, ας έρθει».
(*) Ο Απόστολος Παπαστάµος είχε µιλήσει στο podcast “Boxing day ep. 2” των “Χ.ν.” και τους Παρασκευά Περάκη και Μιχαήλ π. Λαµπαθάκη για τη συµµετοχή του στους Ολυµπιακούς Αγώνες, από όπου παραθέτουµε κι ένα απόσπασµα από τα λεγόµενά του.
