Οι περισσότεροι δεν κλαδεύουν τις συκιές, καθώς θεωρούν ότι η συκιά δε χρειάζεται κλάδεμα, ωστόσο δεν κάνουν και τόσο καλά! Είναι κρίμα να χάνουμε μία πλούσια παραγωγή σε σύκα, από τα πιο αγαπημένα φρούτα του καλοκαιριού και του φθινοπώρου, επειδή αμελήσαμε το κλάδεμα. Κατάλληλη εποχή για το κλάδεμα της συκιάς είναι μέσα στο χειμώνα κατά την περίοδο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου.
Το κλάδεμα καρποφορίας της συκιάς γίνεται κάθε 2-3 χρόνια και πρέπει να είναι ελαφρύ, καθώς η συκιά δεν αναπτύσσει πλευρικούς βλαστούς και καρποφορεί περισσότερο σε ετήσιους βλαστούς. Το κλάδεμα καρποφορίας αποσκοπεί βασικά στη διατήρηση του σχήματος και του ύψους των δένδρων, τον ικανοποιητικό φωτισμό και αερισμό στο εσωτερικό της κόμης του δέντρου, στην ανάπτυξη νέας βλάστησης και στην εξασφάλιση καλής παραγωγής. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στις δίφορες ποικιλίες συκιάς που φέρουν δύο σοδειές κάθε χρόνο, δεν κονταίνουμε τους βλαστούς παρά μόνο γίνεται αραίωμα ξερών και κλαδιών που συμπλέκονται. Αυτό γίνεται, καθώς η πρώτη σοδειά καρποφορεί σε βλαστούς της προηγούμενης χρονιάς.
Τι συνθήκες χρειάζεται η μέντα για να αναπτυχθεί;
H μέντα είναι ένα από τα πιο δημοφιλή της μεσογειακής χλωρίδας που όλοι γνωρίζουμε και αγαπάμε. Μοιάζει πολύ με το και διαθέτει βλαστούς τετράγωνους με χαρακτηριστικά φύλλα και ευωδιαστά άνθη, ροζ-μωβ χρώματος. Η μέντα δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε έδαφος, αρκεί να της εξασφαλίζεται σχετική υγρασία και καλή αποστράγγιση. Ευδοκιμεί σε ηλιόλουστες και ημισκιερές περιοχές, όπου τα φύλλα της και τα άνθη της μας χαρίζουν υψηλή περιεκτικότητα σε αιθέρια έλαια. Για φυτά μέντας που έχουμε φυτέψει σε γλάστρα, προτιμάμε θέσεις με νότια ή δυτική έκθεση για να έχει καλύτερη ανάπτυξη. Προτιμάμε να φυτεύουμε τη μέντα σε σχετικά προφυλαγμένη θέση στον κήπο μας, καθώς ευαίσθητη στην παγωνιά και τους έντονους βοριάδες. Οι χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα μπορεί να προκαλέσουν εγκαύματα στο φύλλωμα της μέντας.
Πώς επιλέγουμε τις κατάλληλες ποικιλίες τριανταφυλλιάς;
Όλοι έχουμε θαυμάσει δεκάδες , με λουλούδια σε διάφορα χρώματα, μικρά και μεγάλα, αρωματικά και μη, σε κήπους και σε γλάστρες σε μπαλκόνια. Και σίγουρα έχουμε φανταστεί να έχουμε τις δικές μας πανέμορφες και ολάνθιστες τριανταφυλλιές στο σπίτι. Yπάρχουν πολλές νάνες, εδαφοκάλυψης, θαμνώδεις, αναρροχόμενες, δενδρώδεις και τόσες άλλες. Όταν επιλέγουμε ποικιλία τριανταφυλλιάς για τον κήπο ή το μπαλκόνι μας, πρέπει να γνωρίζουμε τι ακριβώς θέλουμε. Μπορούμε να επιλέξουμε τριανταφυλλιά ανάλογα με το χρώμα και το άρωμα του άνθους, συνυπολογίζοντας τον διαθέσιμο χώρο. Για παράδειγμα αν φυτεύουμε σε γλάστρα, καλύτερα να επιλέξουμε τριανταφυλλιές μινιατούρες ή τριανταφυλλιές εδαφοκάλυψης, ενώ κοντά σε ένα φράχτη προτιμάμε να φυτεύουμε αναρριχώμενες ή δενδρώδεις ποικιλίες τριανταφυλλιάς. Αν θελουμε τριανταφυλλιές για να κόβουμε λουλούδια για το βάζο, επιλέγουμε θαμνώδεις ποικιλίες, με μεγάλο βλαστό λουλουδιού, κατάλληλες για κομμένο άνθος.
Για περισσότερα άρθρα επισκεφθείτε το Garden blog που επιμελείται ο Κώστας Λιονουδάκης στο www.mistιkakipou.gr
Ο τακτικός κι εξαίρετος συνεργάτης των “Χ.Ν.” κ. Κ. Λιονουδάκης έχει απόλυτο δίκιο, όταν αναφέρεται στο απαραίτητο του κλαδέματος για την αποδοτικότερη καρποφορία των συκιών. Βέβαια, το “δίκιο” του βασίζεται στις άριστες Επιστημονικές αλλά κι εμπειρικές του γνώσεις για την Επιστήμη της γης και οι παντοίες συμβουλές του είναι, εν πολλοίς, πρωτόγνωρες κι ανεκτίμητης αξίας. Ωστόσο, κι εμείς οι κάπως προχωρημένης ηλικίας κι αγροτόπαιδα στον ευλογημένο κάμπο της Βεροίας έχουμε τις δικές μας εμπειρικές γνώσεις και συμφωνούμε απόλυτα με την ανωτέρω επιστημονική αλήθεια, δηλ. για το ελαφρύ κλάδεμα της συκιάς: ο αείμνηστος πια πατέρας μας [πεντάρφανο προσφυγόπουλο της Μικρασιατικής καταστροφής, που το Ελληνικό κράτος τον σπούδασε την τότε Επιστήμη της γης] εφάρμοζε στο χωριό μας -λίγο πιο κάτω από την πόλη της Βέροιας- την ίδια τακτική και μέθοδο και τον έβλεπα που κλάδευε μια πελώρια συκιά με καρπούς άσπρους, μεγάλους σαν μεγάλα αχλάδια, μελάτους που δεν σκουλήκιαζαν ποτέ και την οποία έφερε από τη Νότια Μεσσηνία [τώρα δεν υπάρχουν αυτού του είδους εκεί κάτω στη Μεσσηνία – υπάρχουν άλλα φυτώρια]. Δεν το πιστεύετε; Με τα καλάθια κατεβάζαμε τα νόστιμα μεγάλα και μελάτα σύκα και αργά το Φθινόπωρο -ήταν πολύ “βαρκά” τα εδάφη στην αποξηρανθείσα τέως λίμνη Γιαννιτσών – Λουδία [Βλ. “ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ” της Πην. Δέλτα] όταν πηγαίναμε και συλλέγαμε [ανάμεσά τους κι εγώ] τέλος του Οκτώβρη τα βαμβάκια των χωραφιών μας, η μαρμελάδα των σύκων που έφτιαχνε η προκομμένη Πόντια μάνα μας [δούλευε ίσαμε πέντε άνδρες!! ] ήταν απαραίτητη προσθήκη στην απλή και φτωχή τότε διατροφή μας, στην ανάπαυλα της εργασίας. Πάντως, και σήμερα, για πολλούς το κλάδεμα των συκιών είναι και θεωρείται απαγορευτικό! Με εκτίμηση Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος ΧΑΝΙΑ.
ΝΟΤΕ: Το ανωτέρω σχόλιό μου [από τα πιο συγκλονιστικά σημεία της νεανικής μου μνήμης] είναι και το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ που έγραψα, γιατί, θαρρώ, είναι καιρός να παραδώσουμε τη σκυτάλη στους νέους μας ανθρώπους, που έχουν πιο φρέσκες ιδέες και πολλές γνώσεις. Να μη φοβούνται και να εκφράζονται ελεύθερα και δυναμικά και οι εμπειρικές τους γνώσεις [τα ΒΙΩΜΑΤΑ] θα έλθουν “ολίγον κατ’ ολίγον”. Είμαι υποχρεώμενος βαθύτατα στα “Χ.Ν.” για την μέχρι τώρα συνεργασία μας.
Με φιλική αγάπη Γ. Καραγεωργίου