Εδώ και έναν μήνα περίπου μικροί και μεγάλοι βομβαρδιζόμαστε σε καθημερινή βάση από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το διαδίκτυο με εκτενείς περιγραφές και εικόνες βίας και καταστροφής από τα μέτωπα του πολέμου στην Ουκρανία και τις δραματικές ιστορίες οικογενειών που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τη χώρα τους.
Τα μικρά παιδιά δεν έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν τέτοιες καταστάσεις όπως οι ενήλικες και είναι πολύ πιθανό να αισθάνονται φόβο και ανασφάλεια και να έχουν αρκετές απορίες που σχετίζονται με τον πόλεμο.
Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν ώστε να τους εξηγήσουμε τι συμβαίνει και να τα καθησυχάσουμε;!
• Προσπαθούμε να ελέγξουμε και να περιορίσουμε όσο μπορούμε την έκθεση των παιδιών σε εικόνες που σχετίζονται με τον πόλεμο.
• Επιλέγουμε να συζητήσουμε μαζί τους για αυτό το θέμα μόνο αν μας το ζητήσουν τα ίδια ή αν παρατηρήσουμε ότι παρακολουθώντας σχετικές εικόνες και ρεπορτάζ στην τηλεόραση ή στο διαδίκτυο φαίνονται ταραγμένα.
• Προσαρμόζουμε τον λόγο μας στην ηλικία του κάθε παιδιού. Αυτό σημαίνει ότι με διαφορετικό τρόπο θα μιλήσουμε σε έναν έφηβο, ο οποίος μπορεί να επεξεργαστεί τις πληροφορίες με κριτική σκέψη, και αλλιώς σε ένα παιδί προσχολικής ή σχολικής ηλικίας, στο οποίο πρέπει να εξηγήσουμε τι συμβαίνει όσο πιο απλά και κατανοητά μπορούμε.
• Τα παροτρύνουμε να εκφράσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Δεν γινόμαστε επικριτικοί, δεν ακυρώνουμε τα συναισθήματά τους και προσπαθούμε να τα καθησυχάσουμε.
• Απαντάμε με ειλικρίνεια στις ερωτήσεις τους. Είναι καλό να θυμόμαστε ότι δεν πειράζει αν δεν έχουμε απαντήσεις σε όλες τις απορίες των παιδιών· το να τους δώσουμε μια ψεύτικη απάντηση μπορεί να τα αγχώσει περισσότερο και να τα μπερδέψει.
• Τους προτείνουμε να διαλέξουν κάποια από τα ρούχα και τα παιχνίδια που δεν χρησιμοποιούν πια, ώστε να τα στείλουμε σε οικογένειες από την Ουκρανία που τα χρειάζονται.
• Δεν τους μεταφέρουμε τη δική μας αγωνία και τους κάνουμε σαφές ότι θα είμαστε διαθέσιμοι να συζητήσουμε γι’ αυτό το θέμα οποιαδήποτε στιγμή το έχουν ανάγκη.
