Mια μεγάλη συζήτηση για τα μνημεία της Παλιάς Πόλης, τους αναξιοποίητους θησαυρούς της, άνοιξε η απόφαση της διοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης για μακρόχρονη ενοικίαση (25 έτη ) της πρώην Μεραρχίας, των Στρατώνων και Φυλακών στο Καστέλι της Παλιάς Πόλης προς δημιουργία ξενοδοχείου. Ενός χώρου – μνημείου της Νεότερης Ιστορίας μας στο κεντρικότερο σημείο της μινωικής Κυδωνίας, στην “καρδιά” της Παλιάς Πόλης.
Την περασμένη εβδομάδα, την ανάγκη να μπουν κανόνες στην Παλιά Πόλη για να αξιοποιηθούν περισσότερο τα μνημεία της επεσήμαναν στη διάλεξή τους οι αρχιτέκτονες – πολεοδόμοι Γιάννης Τσιώμης και Christianne Mazzoni στο ΚΑΜ. Αναφερόμενος στην Παλιά Πόλη ο κ. Τσιώμης επεσήμανε ότι το ιστορικό κέντρο έχει ένα πραγματικό πρόβλημα, το οποίο λέγεται υπερτουριστική ανάπτυξη. Υπογράμμισε την αναγκαιότητα να μπουν ορισμένοι κανόνες και να ελευθερωθούν χώροι για να μπορέσει η πόλη να αποκτήσει μία βάση. Διότι η βάση της σήμερα όπως βλέπει κάποιος από μακριά είναι οι τέντες. Από την πλευρά της η κα Mazzoni επεσήμανε ότι της έκαναν εντύπωση τα ενετικά τείχη που θα μπορούσαν να είναι μέρος ενός μοναδικού περιπάτου στην πόλη τη στιγμή που δείχνουν εγκαταλειμμένα… Το ίδιο ισχύει και για τα Νεώρια, είπε.
Οι αρχιτέκτονες μιλώντας για αξιοποίηση εννοούσαν προφανώς δράσεις για την ανάδειξη του χαρακτήρα, της αυθεντικής ταυτότητας της Παλιάς Πόλης των Χανίων και του Ενετικού Λιμανιού. Και όχι την αξιοποίηση που ως οικονομικός όρος χρησιμοποιείται συχνά για επενδύσεις όπως π.χ. η πρόσφατη τουριστική αξιοποίηση της παλιάς Μεραρχίας από το Πολυτεχνείο Κρήτης.
Εδώ τίθεται και ένα άλλο ερώτημα: Με ποια λογική ένα Ανώτατο Ακαδημαϊκό Ίδρυμα όπως το Πολυτεχνείο που διαθέτει άριστο δυναμικό, αντί να παράγει και να αξιοποιεί αυτό το δυναμικό του και να διεκδικεί προς όφελος του έργα ΕΣΠΑ, επιλέγει να παραχωρεί τη δημόσια περιουσία του σε επενδυτή για 25 χρόνια; Οχι πως το Πολυτεχνείο δεν έχει δικαίωμα να διαχειρίζεται την περιουσία του όπως επιθυμεί αλλά υπήρξε τελικά διάλογος μεταξύ της ακαδημαϊκής και φοιτητικής κοινότητας, υπήρξε έγκαιρη πληροφόρηση της τοπικής κοινωνίας; Πώς οραματιζόμαστε τελικά την Παλιά Πόλη μας; “Ψυχή” των αξιοθέατων και του Πολιτισμού μας ή θυσία στο βωμό της υπερτουριστικής ανάπτυξης;
Υ.Γ. Ισως η συζήτηση αυτή δεν θα χρειαζόταν να γίνει, εάν -εδώ και χρόνια με τις κατάλληλες ενέργειες των εκλεγμένων αρχών- η Παλιά Πόλη των Χανίων είχε ανακηρυχθεί ως διατηρητέο Μνημείο. Ποιοι έχουν ευθύνη γι’ αυτήν την εξέλιξη;
