Πώς πήραμε από την αποθήκη τα σκοινιά των Γερμανών

Όλη η περιοχή του λιμανιού των Χανίων ήταν απαγορευμένη ζώνη και όλα τα κτήρια όπου είναι σήμερα το “Παλλάς” το είχαν και αυτό οι Γερμανοί του Ναυτικού. Εμείς κάναμε γενική επισκευή και δουλεύαμε εκεί κάμποσοι.
Ανάμεσα σε μένα και τον πατέρα μου ήταν ο Θανάσης ο Μελεμενής και κουμπάρος μας αφού μετά βάφτισε τον μικρό μου αδερφό τον Χρίστο.
Δουλεύαμε στον πάνω όροφο του κτηρίου και κάποια μέρα μας ανακοίνωσαν ότι την επομένη μας θα κατέβουμε και στο ισόγειο και θα μας ανοίξει ένας Γερμανός να κάνουμε διάφορα μερεμέτια. Ετσι και έγινε, όταν μας άνοιξαν και μπήκαμε μέσα… τι να δούμε!!!
Ολη η αποθήκη ήταν γεμάτη με σκοινιά σε κουλούρες. Περιζήτητα για την εποχή εκείνη, κάναμε περίπου μια εβδομάδα εργασία εκεί μέσα.
Μας άνοιγαν το πρωί και δουλεύαμε όλη μέρα παρουσία Γερμανού σκοπού. Κάποτε τελειώσαμε και ξανακλειδώσανε την αποθήκη όμως όλοι μπήκαμε στον πειρασμό και περισσότερο ο Μελεμενής ο οποίος σοφίστηκε το παρακάτω σχέδιο: Οταν ξεκινήσαμε και πάλι να δουλεύουμε στον πάνω όροφο, βαστούσαμε τσίλιες και εκείνος ξεκάρφωσε τρεις τάβλες από το πάτωμα που ήταν ξύλινο και μετά έκανε ένα γάντζο, τον έδεσε σε ένα σκοινί και τον έριξε κάτω και… ψαρεύοντας, τράβηξε πέντε κουλούρες σκοινί.
Αφού τέλειωσε, ξανακάρφωσε τις τάβλες στο πάτωμα και “ούτε γάτα ούτε ζημιά”. Τις κρύψαμε μες τα ξύλα και τα μπάζα και μια-μια με ξυλαράκια και μέσα σε τσουβάλι τις μετέφερα στο σπίτι εγώ και από κει ένα βράδυ τις πήρανε και τις ανταλλάξανε με ένα τσουβάλι σιτάρι.
Όμως αν μας πιάνανε, δεν ξέρω τι θα γινόμασταν. Ισως να καταλήγαμε όλοι στην Αγιά, όμως την γλυτώσαμε, φαίνεται ότι ο Θεός μας αγαπούσε.
Αυτό που είδαμε μετά ήταν ότι οι Γερμανοί κάνανε έλεγχο και είδαν ότι τους έλειπαν τα σκοινιά και δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι είχε γίνει και πώς χάθηκαν. Πάντως εμείς γλυτώσαμε…