Πώς πρέπει να ‘ναι ο άθρωπος

Το πρώτο πλάσμα του Θεού άθρωπος πρέπει να ‘ταν
με τον καιρό πονήρεψε μου φαίνεται πως χάσαν,
Χάθηκαν τα αισθήματα, πλούσια τάχε δώσει
και δεν μπορεί εδά κιανείς αυτά ν’ αναπληρώσει.
Αυτά μας εβαστούσανε εις του Θεού το δρόμο
σβήνανε πλήθος συμφορές που τύχαιναν στον κόσμο.
Έθνη, λαούς, οδήγησαν να ζούνε με γαλήνη
αυτά ‘ναι που γλυτώσανε τον κόσμο απ’ την οδύνη.
Τον άθρωπο κρατήξανε εδά χιλιάδες χρόνια
να ‘ναι πιστός, εργατικός, κοντά στον Πλαστ’ αιώνια.
Στ’ αιώνες που περάσανε, άλλα πολλά γινήκαν
πράματα που εβλάψανε τσ’ αθρώπους εχωρίσαν.
Λένε πως ήρθανε γενιές, νέες πολιτισμένες
όμως απέχουνε πολύ από Θεό πλασμένες.
Χάθηκαν τα αισθήματα μείνανε μόνο μνήμες
πάει τιμή, φιλότιμο, απούχανε εκείνες.
Εδά μας δένουν με χαρθιά, με νόμους και κακία
οι φήμες, τα εγκλήματα απού ‘χει η κοινωνία.
Με τούτη την κατάσταση χωρίς τιμή και λόγο
πράμα δε στέκει στο ντουνιά μα χάνουνται ντελόγο.
Η νια γενιά απούρχεται, ούλοι επιθυμούμε
να γίνει πια καλύτερη, δρόμο σωστό να βρούνε.