Κύριε διευθυντά,
παρακολουθώντας τα δημοσιεύματα των τελευταίων μηνών στην έγκριτη εφημερίδα σας σχετικά με τα αδέσποτα στην πόλη μας, και την επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται γύρω από το θέμα αυτό, αισθανόμαστε ότι επικρατεί συχνά στον δημόσιο διάλογο μια αναχρονιστική άποψη περί διαχείρισης των αδέσποτων ζώων και φιλοζωίας εν γένει. Το φιλοζωικό κίνημα αναπτύσσεται και εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια δυναμικά στην χώρα μας, ενώ οι δράσεις του κινούνται ταυτόχρονα σε διάφορα επίπεδα και κατευθύνσεις, με πολύ σημαντικές κατακτήσεις.
Σε ό,τι αφορά ειδικότερα στα ζώα συντροφιάς, έχει πλέον εμπεδωθεί ότι η σταδιακή μείωση του αδέσποτου πληθυσμού θα επέλθει αφενός με τον αυστηρό έλεγχο των ιδιοκτητών ζώων συντροφιάς, οι οποίοι υποχρεούνται στην σήμανση και στείρωση των κατοικιδίων τους, αφετέρου με την στείρωση των αδέσποτων ζώων.
Προς την κατεύθυνση αυτή, μετά από χρόνια πιέσεων, πραγματοποιήθηκε η ίδρυση του δημοτικού κτηνιατρείου στα Χανιά. Δεδομένου ότι ο Δήμος έχει περιορισμένους πόρους, η ομοσπονδία παρενέβη ώστε έμπειροι επιστήμονες, εθελοντές κτηνίατροι να έρχονται και να πραγματοποιούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα προγράμματα δωρεάν στειρώσεων αδέσποτων ζώων, εξοικονομώντας χιλιάδες ευρώ για τον Δήμο και κατ’ επέκταση για όλους τους δημότες.
Έχοντας διασφαλίσει την ομοφωνία του δημοτικού συμβουλίου για τα ιδιαιτέρως ωφέλιμα αυτά προγράμματα, ο Δήμος Χανίων όφειλε να τα ξεκινήσει και να τα επαναλαμβάνει σταθερά σε μηνιαία βάση, ώστε να μπορούμε με την πάροδο ενός έτους να αρχίσουμε να βλέπουμε τα πρώτα θετικά αποτελέσματα μείωσης του αριθμού των αδέσποτων ζώων.
Και ενώ είχε αρχίσει να διαφαίνεται ότι τα προγράμματα αυτά θα καθιερωθούν, μια ομάδα ανθρώπων άρχισε να τα πολεμάει έντονα και κατάφερε -έστω πρόσκαιρα- να τα διακόψει, γυρνώντας μας πολλά χρόνια πίσω.
Η επιχειρηματολογία όσων αντιτέθηκαν στις στειρώσεις από εθελοντές Ευρωπαίους κτηνιάτρους, συγκεντρώνεται στα εξής: (α) οι εθελοντές επιστήμονες κάνουν μαζικές στειρώσεις εκατό και πλέον ζώων την ημέρα, αδιαφορώντας για την υγεία των ζώων και ότι (β) οι εθελοντές πολίτες που αναλαμβάνουν την φιλοξενία των ζώων μέχρι την αποθεραπεία τους, δεν έχουν την ικανότητα να φροντίσουν τα ζώα αυτά μετά την εγχείρηση.
Αν και τα δυο επιχειρήματα είναι μάλλον αστεία και έχουν ήδη απαντηθεί, ας επαναλάβουμε ότι οι εθελοντές κτηνίατροι, οι οποίοι διαθέτουν χρόνια εμπειρία και εργάζονται πάντοτε σε ομάδες των δυο, ολοκληρώνουν με μεθοδικότητα και ασφάλεια την στείρωση είκοσι πέντε περίπου ζώων την ημέρα, γεγονός εύκολο να διαπιστωθεί από τα αρχεία του δήμου. Όσο δε αφορά στην αποθεραπεία των ζώων μετά το χειρουργείο, αλίμονο αν ενήλικες άνθρωποι, με οδηγίες του κτηνιάτρου (στις περιπτώσεις των στειρώσεων αδέσποτων δίνονται και γραπτώς) να μην μπορούν να φροντίσουν επαρκώς τα ζώα για λίγες ημέρες μετά το χειρουργείο. Όπως φροντίζουν τα δικά τους ζώα, μετά από οποιαδήποτε επέμβαση, με την ίδια επιμέλεια φροντίζουν και τα αδέσποτα. Το επιχείρημα ότι πρέπει ο πολίτης που φροντίζει ένα κατοικίδιο, είτε δικό του είτε αδέσποτο, να έχει πτυχίο νοσηλευτή, είναι τουλάχιστον αφελές. Εκτός και αν κρύβεται κάποια σκοπιμότητα και πίσω από αυτό.
Γιατί όμως τελικά έγινε τόση φασαρία γύρω από τις στειρώσεις; Γιατί μια επιστήμονας, που προσελήφθη από τον Δήμο ως κτηνίατρος, έκανε τα πάντα προκειμένου να ανατρέψει το πρόγραμμα στειρώσεων; Γιατί εμφανίστηκε ξαφνικά μια ομάδα ντόπιων κτηνιάτρων δήθεν εθελοντών για να αποτρέψει τους πραγματικούς εθελοντές από το να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους; Γιατί «φιλόζωοι» στην πόλη μας, αντί να υπερασπιστούν τα προγράμματα αυτά, αντιτέθηκαν, ακυρώνοντας με τις πράξεις και τα λόγια τους την δράση δεκάδων εθελοντών φιλόζωων πολιτών; Γιατί ο δήμος επέτρεψε αυτή την αναστάτωση, ακυρώνοντας δεκάδες προγραμματισμένες στειρώσεις;
Η «φασαρία» ξεκίνησε από τον πανελλήνιο κτηνιατρικό σύλλογο, και την κακώς εννοούμενη προστασία των συντεχνιακών συμφερόντων των ιδιωτών κτηνιάτρων. Κακώς εννοούμενη καθώς, οι ιδιώτες κτηνίατροι δεν έχουν τίποτα να χάσουν από την εθελοντική δράση των συναδέλφων τους, οι οποίοι στειρώνουν δωρεάν ζώα τα οποία δεν θα είχαν καμία ελπίδα ποτέ να στειρωθούν με έξοδα των δήμων, ή και των εθελοντών πολιτών ακόμα, που έχουν πλέον εξαντληθεί οικονομικά.
Ο αρμόδιος αντιδήμαρχος αλλά και οι υπηρεσιακοί παράγοντες του δήμου, υπέκυψαν στα συντεχνιακά αυτά συμφέροντα, αλλά και στις προσωπικές τους συμπάθειες και αντιπάθειες, τινάζοντας στον αέρα ένα πρόγραμμα που μόνο καλά είχε να προσφέρει στα ζώα και στην πόλη μας. Μέχρι και σήμερα, αναζητούμε και αναμένουμε μια αποφασιστική κίνηση από τον Δήμο, για να ανακόψει αυτή την οπισθοδρόμηση.
Μετά από την δυσάρεστη αυτή πολύμηνη εμπειρία, καλό θα ήταν να αναρωτηθούμε όλοι, πώς θα προχωρήσουμε μπροστά; Πώς θα διαχειριστούμε επιτέλους το θέμα των αδέσποτων ζώων; Πώς τελικά θα πάψουμε να έχουμε αδέσποτα στα Χανιά ;
Θα συνταχθούμε με την αναχρονιστική άποψη: «περισυλλέγω – προωθώ για υιοθεσία» που κατέληξε στην διάθεση εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ για την δημιουργία – διατήρηση κυνοκομείων – κολαστηρίων ανά την Ελλάδα, όπου ζώα συνωστίζονται, αρρωσταίνουν, αναπαράγονται, αλληλοσπαράζονται, δίνοντας ταυτόχρονα άλλοθι σε όσους ανεύθυνους εγκαταλείπουν ενήλικα και νεαρά ζώα έξω από αυτές τις εγκαταστάσεις και δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο, όπου για κάθε ένα ζώο που διασώζεται από το δρόμο, εγκαταλείπεται την ίδια στιγμή άλλο ένα;
Ή θα επιλέξουμε την σύγχρονη άποψη: «στοχεύουμε στον άνθρωπο – εκπαιδεύουμε υπεύθυνους κηδεμόνες – επιβάλουμε την ηλεκτρονική σήμανση – στειρώνουμε – αποτρέπουμε νέες εγκαταλείψεις – φροντίζουμε τα υπάρχοντα αδέσποτα, με την δημιουργία δημοτικών κτηνιατρείων και κλινικών»;
Οι εποχές έχουν αλλάξει, η έννοια της φιλοζωίας έχει διευρυνθεί, οι πολίτες που ενδιαφέρονται και ασχολούνται ενεργά είναι περισσότεροι, είναι καιρός λοιπόν όλοι μας, επιστήμονες, αρμόδιοι φορείς, εθελοντές πολίτες, να κοιτάξουμε μπροστά, να αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα με ανιδιοτέλεια, σοβαρότητα και με μια πιο σύγχρονη ματιά, ώστε να σταματήσουμε τον φαύλο κύκλο και να πάμε ένα βήμα μπροστά.
Για τον Φιλοζωικό Σύλλογο Χανίων “Η Προστασία των Ζώων”,
Στέλλα Κοτσιφάκη
Για την Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία,
Νατάσα Βυσσίνου Μπομπολάκη
