» Προς κ. υπουργούς Γεωργίας και ∆ηµοσίας Τάξεως
Οι φετινές πυρκαγιές πρέπει να µας προβληµατίσουν, γιατί κάηκαν µεγάλες εκτάσεις δάσους στον Έβρο, στη Ρόδο και αλλού. Σίγουρα, τα τελευταία 40 χρόνια η κλιµατική αλλαγή είναι ολοφάνερη αφού η αύξηση των ρύπων, κυρίως από τις βιοµηχανίες είναι κατακόρυφη και η τρύπα του όζοντος µεγαλώνει. Ο κ. Ρήγκαν ως πρόεδρος των ΗΠΑ το 1986 δεν υπέγραψε τη µείωση της βιοµηχανικής µόλυνσης, τελευταία και η Κίνα δεν υπογράφει, και πιθανόν και άλλες χώρες.
Τότε, προ 45 ετών περίπου, στην Κάντανο, το χωριό µου, παρατήρησα ότι δεν µπορούσα να δουλεύω στον ήλιο µε εκτεθειµένο το σώµα µου, γιατί µ’ έκαιγε κι έπαιρνε απ’ τη ζωτικότητα µου, εκτός των πονοκεφάλων και της εφίδρωσης που προκαλούσε.
Σίγουρα πρέπει να βρεθεί µια συνεννόηση ανάµεσα στη δασική υπηρεσία, που δεν θέλει δρόµους γιατί χαλάει η συνέχεια του εδάφους, και πιθανόν των πηγών που καταστρέφονται µε τη διάνοιξη δασικών περασµάτων, και στα δασαρχεία για τα πυροσβεστικά οχήµατα.
Όταν το 1982 γύριζα από την εκδροµή Ρουµανίας – Βουλγαρίας, φθάνοντας 10 χιλ. περίπου από τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα, ένας συνταξιδιώτης µε ρώτησε «Γιάννη, πλησιάζουµε στην Ελλάδα;»
Εγώ κοίταξα µακριά και είπα: «Αφού τα βουνά είναι γυµνά, πλησιάζουµε». Τότε όλοι γέλασαν, φυσικά αυθόρµητα αλλά και αµήχανα, σκεπτόµενοι την καταστροφή του δασικού µας πλούτου. ∆ύο γυναίκες απ’ τη Βουλγαρία µου ’παν ότι υπάρχουν το καλοκαίρι φύλακες ανά περιοχή που επιβλέπουν και πληρώνονται.
Μήπως θα πρέπει να κάνουµε κι εµείς το ίδιο;
Γιάννης Καµηλάκης
Συν/χος διδάσκαλος
