Από το «όχι συνέχεια μπροστά στην οθόνη» πριν την πανδημία, στο «οθόνη για το σχολείο, το φροντιστήριο, το διάβασμα, τις ασκήσεις, τις δραστηριότητες», οι μαθητές την εποχή της πανδημίας. Αγωνίες, φόβοι, δυσκολίες αλλά και θετικά της τηλεκπαίδευσης, την ίδια ώρα βέβαια το συναίσθημα της απομόνωσης και της απώλειας της καθημερινής επαφής με φίλους και συμμαθητές για πολλά παιδιά. Όλα αυτά καταγράφονται στις απόψεις μαθητών Λυκείου,Γυμνασίου, Δημοτικών Σχολείων των Χανίων που παρουσιάζουμε σήμερα….
ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ
«Ανυπομονούμε να βρεθούμε πάλι από κοντά»
«Η κλεισούρα και η απομόνωση στο σπίτι έχει παίξει σημαντικό ρόλο στις σχέσεις μας με όλους, δεν είναι τόσο συχνή η επικοινωνία μας» λέει η Γεωργία Πουμπλάκη μαθήτρια στη Γ΄τάξη του λυκείου Νέας Κυδωνίας. Η κοπέλα αφιερώνει πάρα πολλές ώρες για διάβασμα αφού «έχω αρκετές υποχρεώσεις στο σχολείο και στο φροντιστήριο. Συνολικά είμαι 10 ώρες την ημέρα μπροστά στην οθόνη, λίγο οξύμωρο αν σκεφτείτε ότι πριν την πανδημία όλοι μας έλεγαν να μην παιρνάμε το χρόνο μας μπροστά στους υπολογιστές τώρα γίνεται το ακριβώς αντίθετο! Και αυτό δεν βοηθάει στην ψυχολογία μας γιατί δεν αλλάζουμε παραστάσεις. Και βέβαια μας λείπουν οι συμμαθητές μας και η αλληλεπίδραση με άλλα άτομα » .
Η μαθήτρια μας μιλάει και για τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά που θα εξεταστούν στις πανελλήνιες αφού «το ελεύθερο και το γραμμικό σχέδιο είναι δύσκολο να διδαχτούν από τον υπολογιστή και οι εξεταζόμενοι αυτών των μαθημάτων μένουν πίσω με αποτέλεσμα να προκαλείται ένα διαρκές αίσθημα αβεβαιότητας. Υπάρχουν προβλήματα επίσης με τις συνδέσεις και το δίκτυο, οι καθητητές μας είναι ανεκτικοί σε αυτό και ψάχνουν λύσεις ώστε να τα αντιμετωπίσουμε. Είχαμε και διάφορα ευτράπελα όπως τα ανοικτά μικρόφωνα κατά τη διάρκεια τους μαθήματος αλλά όλα αυτά τα ξεπερνάμε. Μπορεί σιγά-σιγά να συνηθίζουμε την τηλεκπαίδευση αλλά ανυπομονούμε για τη δια ζώσης εκπαίδευση.»
Μαθήτρια της Γ΄Λυκείου και η Ευαγγελία Τσαγκαράκη μας περιγράφει τις ιδιαιτερότητες για τα παιδιά που δίνουν φέτος πανελλήνιες. «Όταν είσαι στη Γ΄Λυκείου έχεις πάντα κάποιο άγχος που τώρα με τα διαδικτυακά μαθήματα έχει πολλαπλασιαστεί. Θα εξεταστούμε σε όλη την ύλη, θα υπάρχουν περικοπές; Την ίδια ώρα στα τηλεμαθήματα χάνεται πολύ χρόνος γιατί δεν θα δουλεύει το μικρόφωνο, την άλλη δεν θα υπάρχει σύνδεση, μέχρι να μπουν όλοι οι μαθητές μέσα στην ψηφιακή τάξη…αποκλείεται να μπορεί να βγει η ύλη» λέει η μαθήτρια.
Παράλληλα στέκεται στην αξία του σχολείου και του μαθήματος. «Μου αρέσει πολύ το σχολείο μου γιατί υπάρχει η δυνατότητα του διαλόγου και αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο. Αν δεν μάθεις το σωστό διάλογο δεν μπορείς να γίνει πολίτης» τονίζει.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η Γεωργία Δαράκη μαθήτρια της Β΄ Λυκείου. «Προσπαθούμε όλοι και οι μαθητές και ο καθηγητές να προσαρμοστούμε! Ορισμένοι καθηγητές μάλιστα στείνονται μπροστά σε πίνακες για να κάνουν το μάθημα όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πραγματικότητα. Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση τώρα και πρέπει να την αποδεκτούμε» λέει η κοπέλα, που στην ερώτηση μας για την ενδεχόμενη επιστροφή στο σχολείο απαντάει πως « αν και είναι το επιθυμητό και το προσδοκώμενο εμείς πρέπει να συμβιβαστούμε μ’ αυτό γιατί η κατάσταση είναι κρίσιμη και αυτά τα μέτρα έχουν παρθεί για την ασφάλεια και την υγεία όλων μας.» Πέρα από τα μαθήματα, η επικοινωνία με τους συμμαθητές γίνεται επίσης μέσω των κοινωνικών δικτύων και τα παιδιά έτσι αντιμετωπίζουν μια “υπερφόρτωση” έκθεσης στις οθόνες. «Είναι πολλές οι ώρες…αλλά έχει και το θετικό του ότι γλιτώνουμε χρόνο από τις μεταφορές μας προς το σχολείο ή το φροντιστήριο. Βέβαια αντιμετωπίζουμε θέματα με τις συνδέσεις, πότε με τη δική μας, πότε των καθηγητών αλλά όλα αυτά προσπαθούμε να τα αντιμετωπίσουμε με καλή διάθεση».
«ΕΝΑΣ ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΑΓΩΝΑΣ»
Για ένα «δύσκολο αγώνα» που δίνουν όλα τα παιδιά μιλάει ο Βαγγέλης Σιδηρόπουλος μαθητής της Β΄Λυκείου. Ο ίδιος τονίζει πως «πρέπει καθημερινά να καταναλώνουμε πολλές ώρες στον υπολογιστή και να επικοινωνούμε με τους καθηγητές μας μέσα από διάφορες πλατφόρμες. Οι συνθήκες της τηλεκπαίδευσης απέχουν κατά πολύ από αυτές του μαθήματος δια ζώσης, αλλά τουλάχιστον υπάρχει μια στοιχειώδης επαφή με τα αντικείμενα και αυτό δε μας αφήνει σε αδράνεια. Προσπαθούμε να προσαρμοστουμε στις νέες συνθήκες. Τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα: μου λείπει η άμεση επαφή και επικοινωνία με τους συμμαθητές μου και τους καθηγητές. Από την άλλη, έστω και από απόσταση, προσπαθούμε να διατηρήσουμε μια θετική ψυχολογία. »
Ρωτάμε τον Βαγγέλη για τις μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο ίδιος και οι συμμαθητές του. «Πολλές φορές το δίκτυο δεν μπορεί να αντέξει το βάρος των πλατφορμών και η ποιότητα της μετάδοσης είναι κακή- συχνά και ανύπαρκτη. Αντιμετωπίζουμε δυσκολίες στο βαθμό της κατανόησης και εμπέδωσης της γνωσης, πάρα τις φιλότιμες προσπάθειες των καθηγητών και τις εξελιγμενες δυνατοτητες που προσφέρουν οι μαθησιακές πλατφόρμες. Από την άλλη, μετά από 6 ώρες το πρωί στον υπολογιστή, θα πρέπει να ετοιμάσουμε τις εργασίες μας για την επόμενη μέρα, τις οποίες πάλι στέλνουμε μέσω υπολογιστή. Να μην αναφέρουμε και τις επιπλέον ώρες μπροστά στην οθόνη για φροντιστήρια το απόγευμα… »
Όσο για τα…ευχάριστα συμβάντα που έχουν να κάνουν με την τηλεκπαίδευση ο Βαγγέλης θυμάται την 1η ημέρα όταν και « “επεσε” η λειτουργία της πλατφόρμας webex μέσα σε μια ώρα από την έναρξη λειτουργίας, με αποτέλεσμα να επικρατήσει χάος! Μερικές φορές, έχει γίνει “εισβολη” στο μάθημα ατόμων που δεν ανήκουν στην τάξη, αλλά γρήγορα αποβάλλονται από τους καθηγητές! Σε καμία περίπτωση το τηλεμαθημα δε μπορεί να αντικαταστήσει το δια ζώσης μάθημα, όσο εξελιγμένα μέσα κι αν χρησιμοποιούνται. Αναμφισβητητα, το μάθημα στην τάξη προσφέρει ολοκληρωμενη μάθηση αλλά και ψυχική ισορροπία. Είναι όμως μια λύση ανάγκης που πρέπει να συμβιβαστουμε με αυτήν στη δύσκολη περίοδο που βιώνουμε και ελπίζουμε να τελειώσει σύντομα και να επανέλθουμε στους φυσιολογικους ρυθμούς. »
Ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Χανίων Γιώργος Τοπολιανάκης μιλά στο podcast των “Χανιώτικων νέων” για την ζοφερή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι τοπικές επιχειρήσεις
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Θετικά κι αρνητικά
Για τα νήπια το… δέλεαρ της χρήσης του τάμπλετ φαίνεται να κάνει την τηλεκπαίδευση «φοβερή». Αυτό τουλάχιστον μας λέει η Ρεγγίνα Π., η οποία ένα σκαλί πριν το δημοτικό, βιώνει μαζί με χιλιάδες συμμαθητές της στην Ελλάδα μια ιδιαίτερη χρονιά.
«Το μάθημα είναι πολύ ωραίο με το τάμπλετ. Μου αρέσει που βλέπω τους συμμαθητές μου και η δασκάλα μου είναι πιο ήρεμη!», μας λέει.
Με την αφοπλιστική ειλικρίνεια της ηλικίας της απαντά στην ερώτηση αν την ενοχλεί που δεν μπορεί να παίζει με τους συμμαθητές της στο διάλειμμα: «Το καλό είναι ότι τώρα δεν χρειάζεται να παίζω και με αυτούς που δεν θέλω να παίζω».
Όσο για το πως κυλά η ώρα του μαθήματος, η Ρεγγίνα μας ξεκαθαρίζει: «Είπα, είναι σαν κανονικό σχολείο. Διαβάζει η δασκάλα, κάνουμε και διάλειμμα. Απλά είναι πιο ωραία και λέω αλήθεια ότι παρακολουθώ την ώρα του μαθήματος».
«Μου λείπουν οι φίλοι μου και τα παιχνίδια που παίζουμε στο σχολείο» είναι τα λόγια του 6χρονου Γιώργου Ξ. που δεν μας κρύβει την αντιπάθεια του για την τηλεκπαίδευση. «Δεν θέλω να κάνουμε μάθημα με τον υπολογιστή γιατί δεν καταλαβαίνω τόσο καλά τον τρόπο μαθήματος, ενώ στο σχολείο είναι πιο ενδιαφέρον ο τρόπος που μας διδάσκει η δασκάλα» λέει ο μικρός μαθητής.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η μικρή του αδελφή Μαρία Ξ. 4,5 ετών. Τη ρωτάμε για την τηλεκπαίδευση…«Δεν μου αρέσει με κουράζει πάρα πολύ θα ήθελα να πάω στο σχολείο μου να δω τη δασκάλα μου και τις φίλες μου που μου έχουν λείψει τόσο πολύ!».
Λίγο καλύτερη άποψη έχει ο Γιώργος Ξ. Ηλικίας 11 ετών. «Η τηλεκπαίδευση είναι μια τέλεια εμπειρία. Επειδή στα πρωϊνά είσαι μόνος σου και μου αρέσει αυτό. Αλλά μου λείπουν πάρα πολύ οι φίλοι μου. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ότι σχεδόν όλη μέρα είσαι μπροστά σε μια οθόνη. Κι αυτό που μου αρέσει είναι ότι τα δυαδικτιακά μαθήματα έχουν πλάκα» αναφέρει.
«Αυτό που μου λείπει περισσότερο από το σχολείο είναι οι φίλοι μου αλλά λατρεύω το ότι δεν χρειάζεται πια να ξυπνάω πολύ νωρίς το πρωί. Πάντως αν είχα να επιλέξω, θα πήγαινα σχολείο με τα χίλια!» δηλώνει πολύ παραστατικά ο μαθητής της Ε΄ Δημοτικού Μάριος Κ. Ο μαθητής σε Δ.Σ. των Χανίων μας μιλάει και για το πως προσπαθεί να βρει περισσότερο χρόνο να συνομιλήσει με τους συμμαθητές τους καθώς «στην τηλεκπαίδευση ο χρόνος που έχουμε για κάθε μάθημα είναι λίγος, μόνο μισή ώρα, και έτσι η κυρία πολλές φορές μας κρατάει και τα διαλείμματα για να συμπληρώσει το μάθημα. Οπότε τα διαλείμματα συνήθως κρατάνε πολύ λίγο. Πάντα προσπαθώ να μπαίνω νωρίτερα στην “τάξη” για να μπορέσω να μιλήσω λίγο με τους συμμαθητές μου και με την κυρία πριν αρχίσει το μάθημα. »
ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ
Μια άλλη εμπειρία…
«Το σχολείο και η καθημερινότητα του είναι αυτό που μου λείπει περισσότερο» δηλώνει ο Παναγιώτης Βρώτσος που μαζί με την αδελφή του Παναγιώτα είναι μαθητές της Γ΄ τάξης του γυμνασίου Βάμου. Τα παιδιά είναι από τις 8.10 μέχρι τις 2 στην τηλεκπαίδευση του σχολείου, ακολουθούν κάποιες ώρες στον υπολογιστή για το φροντιστήριο αλλά και για ασκήσεις, διάβασμα κα. «Είναι μέρες που είναι πολύ κουραστικό!» λέει ο Γιώργος που εντοπίζει τα πιο μεγάλα προβλήματα «στο θέμα της σύνδεσης, δεν υπάρχει παντού καλό δίκτυο internet με αποτέλεσμα να έχουμε πολλά ζητήματα. Σε καμία περίπτωση, το είδαμε και τώρα, δεν μπορεί να αντικαταστήσει η τηλεκπαίδευση τη δια ζώσης εκπαίδευση». Όσο για τις στιγμές που σπάνε τη μονοτονία της καθημερινότητας, κάποια αστεία συμβάντα που γίνονται κατά τη διάρκεια του τηλεμαθήματος ο Παναγιώτης λέει πως το πιο συχνό είναι . «Όταν ξεχαστεί κάποιο μικρόφωνο ανοικτό και θα ακούγεται ο γονιός από το διπλανό δωμάτιο. Αυτό συμβαίνει συχνά και ακούγονται διάφορα αστεία αλλά έχει συμβεί σε όλου μας!».
Στη Γ΄ Γυμνασίου και η Φαίη Χατζηαντωνίου. «Δεν μπορεί να αντικατασταθεί η φυσική παρουσία» λέει η νεαρή κοπέλα που επισημαίνει πως «είχαμε συνηθίσει την τεχνολογία με ένα διαφορετικό τρόπο, να τη χαιρόμαστε περισσότερο, να διασκεδάζουμε με αυτά που μας προσφέρει. Τώρα αυτά που κάνουμε στη δουλειά μας πρέπει να τα κάνουμε στον υπολογιστή κάτι πολύ κουραστικό και δύσκολο, γιατί οι συνδέσεις δεν είναι πάντα καλές, υπάρχει εκνευρισμός, ψάχνουμε να βρούμε και εναλλακτικές λύσεις με τους καθηγητές μας αλλά υπάρχουν πολλά θέματα. Εμείς ανυπομονούμε να ανοίξουν τα σχολεία γιατί τώρα μένουμε στάσιμοι, δεν αναπτυσσόμαστε παρά την προσπάθεια των καθηγητών μας».
«ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ…ΥΠΝΟ»
«Η τηλεκπαίδευση μου φαίνεται πολύ χειρότερη από τα δια ζώσης μαθήματα στο σχολείο, αν και έχει και τα καλά της. Για παράδειγμα, δεν χρειάζεται να σηκώνεσαι από τις εφτά, αλλά από τις οκτώ παρά πέντε, κερδίζοντας έτσι ένα 45λεπτο ύπνου, που σε βοηθά να συγκεντρωθείς στο μάθημα» λέει ο Γιώργος Κ. μαθητής της Β΄Γυμνασίου σε σχολείο της πόλης, συμπληρώνοντας στη συνέχεια πως «αυτή η επιπλέον συγκέντρωση όμως εξαφανίζεται από τη στιγμή που ανοίγεις το κομπιούτερ. Γιατί; Εγώ πιστεύω επειδή έχουμε εξοικειωθεί με τα κομπιούτερ και γενικά με τα ηλεκτρονικά ως μέσο διασκέδασης και παιχνιδιού. Δεν μπορώ βέβαια να μιλήσω για όλους, αλλά είμαι σίγουρος ότι κάποιοι έστω νιώθουν έτσι. »
Από την άλλη πλευρά , ο Γιώργος μιλάει και για μερικές “αστοχίες” ή και “αποτυχίες” καθηγητών, όπως εκείνη τη φορά που «το webex και η μισή τάξη είχε κολλήσει, αλλά η καθηγήτρια είχε κλείσει όλα τα μικρόφωνα και το τσατ, οπότε δεν μπορούσε κανείς να την ειδοποιήσει και ένα μάθημα εξετάσεων χάθηκε. Αυτό όμως δεν είναι το χειρότερο. Όταν επιτέλους ξεκολλήσαμε και πήγαμε να της το πούμε, μας είπε: “ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ”!Αυτά είναι μόνο κάποια από τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, ενώ, εδώ που τα λέμε,υπάρχουν και παιδιά που κοιμούνται ή παίζουν στο άλλο παράθυρο… »
Την δική της άποψη καταθέτει και η 14χρονη Τόνια Ξ. μαθήτρια και αυτή Γυμνασίου. «Η τηλεκπαίδευση είναι μία ωραία εμπειρία. Περνάς καλά στο σπίτι μόνος σου. Αλλά μου λείπουν οι φίλοι μου και το σχολείο. Είμαι όλη την ώρα μπροστά από έναν υπολογιστή πράγμα που είναι κακό γιατί βλάπτει την υγεία μου. Μου αρέσει όμως γιατί μπορώ να δω και από μια άλλη μεριά το σχολείο, την ψηφιακή. Κάποιες φορές εύχομαι να ήταν ανοιχτά τα σχολεία και άλλες όχι» λέει.
