Με αφορμή το τραγικό γεγονός των τροχαίων δυστυχημάτων της Εγνατίας Οδού και το άλλο της οδού Πέτρου Ράλλη, πηγαία βγαίνει το ερώτημα: Πόσοι νεκροί ακόμα θα γίνουν θυσία στον βωμό της ανθρώπινης αμέλειας, του ωχαδελφισμού, της αδιαφορίας, της συνήθειας και ανοχής της καθημερινότητας;
Πόσες μαυροφορεμένες μάνες θα γεμίζουν τα νεκροταφεία κλαίγοντας για τα χαμένα παιδιά τους και ζώντας με τις αναμνήσεις τους;
Για πόσο η επίσημη Πολιτεία με τους θεσμούς της θα συμπεριφέρεται ως να μην τους αφορά το θέμα; Για πόσο η κοινωνία θα εφησυχάζει οδεύοντας τη μακρινή οδό της μακαριότητας ως να μην την αφορά; Τι πρέπει να γίνει;
Με απλά λόγια: Ένας γενικός ξεσηκωμός. Μια επανάσταση συνειδήσεων. Ας μην περιμένουμε να θρηνήσουμε κάποιον πολύ δικό μας για να κινητοποιηθούμε. Σχολεία, Εκκλησία, Δήμοι, Τοπικά Συμβούλια, Βουλευτές, Φορείς, κάθε επίσημος και ανεπίσημος, κάθε υπεύθυνος σε οποιοδήποτε πόστο. Ως εδώ.
Όχι άλλοι νεκροί στην άσφαλτο. Όχι άλλοι ανάπηροι από τροχαία δυστυχήματα. Όχι άλλες απώλειες ανθρώπων στο βωμό της ασφάλτου.
Τα τροχαία μας αφορούν όλους. Η συνειδητοποίηση αφορά από το πιο μικρό κύτταρο της κοινωνίας μέχρι το μεγαλύτερο θεσμό.
Μίλησε πρόσφατα ο Υπουργός Παιδείας για ελάφρυνση από περιττά μαθήματα στους μαθητές του δημοτικού σχολείου.
Πότε επιτέλους η Πολιτεία θα εισαγάγει τον θεσμό της κυκλοφοριακής αγωγής ως ένα απαραίτητο στοιχείο παιδαγωγικής αναγκαιότητας και σωστού βιωματικού προσανατολισμού των παιδιών;
Ως πότε οι Δήμαρχοι θα ασχολούνται με τα “μεγάλα” ενώ τα πραγματικά “μεγάλα” είναι οι κυκλοφοριακές συνθήκες, η λειτουργία των υπαρχόντων κυκλοφοριακών πάρκων, η συνεχής καμπάνια σε όλα τα επίπεδα για την οδική ασφάλεια, η αφύπνιση των συνειδήσεων θα μένουν σε δεύτερο και τρίτο πλάνο;
Δεν είναι η απώλεια μόνο των ανθρώπων που χάνονται και ότι αυτό συνεπάγεται στις οικογένειες και στις κοινωνίες. Είναι οι κοινωνικές, ψυχολογικές ρωγμές που ανοίγονται και δυστυχώς ούτε ο πανδαμάτωρ χρόνος δύναται να τις κλείσει.
Σήμερα όλοι ας γίνουμε αρωγοί και μπροστάρηδες σε έναν έντιμο αγώνα. Να αφυπνίσουμε συνειδήσεις. Να ερεθίσουμε χορδές. Να παρακινήσουμε τους άρχοντες και να τους θέσουμε προ των ευθυνών τους. Κάθε μαραθώνιος ξεκινάει με μικρά βήματα.
Εμείς ως ΠΡΟΤΑ έχουμε ανοιχτές αγκάλες συνεργασίας. Καλούμε όλους να προστρέξουν με τις ιδέες τους, τις πράξεις τους, τις μικρές και μεγάλες συνεισφορές τους.
Τώρα είναι η ώρα της ευθύνης. Και όπως λέει και ο Καζαντζάκης «να έχουμε την ευθύνη να σώσουμε τον κόσμο ολάκερο και αν δεν τον σώσεις να λες εγώ φταίω».
* δικηγόρος – διαπιστευμένος διαμεσολαβητής
