Το “πόθεν” και όχι το “έσχες”

Ουδείς, ουδέποτε ζήτησε από τους πολιτικούς μας να είναι πληβείοι. Αυτό θα ήταν ένας ανάρμοστος λαϊκισμός που δεν συνάδει με την πολιτισμένη προοπτική της χώρας.
Βέβαια έχουμε μια πρωτοτυπία στην Ελλάδα· ορισμένες φορές διερευνούμε το “έσχες” και αμελούμε να ρωτήσουμε “πόθεν”.
Σε μια περίοδο που η ελληνική κοινωνία δοκιμάζεται σκληρότατα από την επέλαση των μνημονίων, τα “πόθεν έσχες” των πολιτικών ήταν αφορμή για σοβαρό προβληματισμό στους πολίτες, αλλά και για άφθονη σπέκουλα.
Ετσι συμβαίνει πάντα όταν η κοινωνία “αγκομαχεί” και κάποιοι (πάντα οι ίδιοι) χαίρουν προνομιακής μεταχείρισης.
Η αδικία, εξάλλου, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη είναι κάτι που δεν το αντέχει κανένας λαός.
Ας έχουν νομίμως οι πολιτικοί μας όσα εισοδήματα προέκυψαν από την εργασία τους είτε εκ κληρονομιάς. Ας τα έχουν, αρκεί να προστατεύεται η διαφάνεια και η νομιμότητα, αλλά χάριν του συλλογικού παραδείγματος, ας μην ζουν προκλητικά και ας μην απολαμβάνουν “εκκωφαντικές” ασυλίες και απαλλαγές.
Τον νόμιμο πλούτο μπορεί να τον δικαιολογήσει η κοινωνία επ’ ουδενί λόγω όμως δεν μπορεί η ίδια κοινωνία να δεχτεί τη λουδοβίκεια μεταχείριση, τις ακατανόητες ελαφρύνσεις που κινούνται στις παρυφές της κοινωνικής πρόκλησης, την “κλάψα” ορισμένων ανεπιτήδευτων βουλευτών στα κανάλια.
Το παράδειγμα εξάλλου που μπορούν να δώσουν οι πολιτικοί πρωτίστως… προστατεύει τους ίδιους από τον κακό εαυτό τους.