Μέρος 15ο
Στο Συμβούλιο Κορυφής στις 18 – 19 Δεκεμβρίου 2014 οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ε.Ε. θα συζητήσουν το επενδυτικό σχέδιο του νέου προέδρου της Κομισιόν για επενδύσεις ύψους 315 δισ. €! Μέχρι τότε θα έχουμε και νεότερες εξελίξεις στο νέο αυτό πρόγραμμα, το οποίο, όπως διαφαίνεται, δεν πρόκειται να εξυπηρετήσει την εξάλειψη της πανούκλας που είναι η ανεργία, προϊόν της αστήρικτης πολιτικής λιτότητας. Στο μεταξύ αλγεινή εντύπωση προξενούν λόγοι ιθυνόντων που έρχονται στη δημοσιότητα, έτσι, για τον καθωσπρεπισμό των ιθυνόντων αυτών. Από τον Σεπτέμβριο του 2010 μέχρι τέλος Νοεμβρίου που έληξε η θητεία του πρώτου προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ. Ρομπάυ θα υπενθυμίσουμε ότι στον εναρκτήριο λόγο του είχε υποστηρίξει ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση αργοπεθαίνει, είμαι πεπεισμένος ότι αυτή η απαισιοδοξία είναι σε μεγάλο βαθμό υπερβολική. Η Ευρώπη είναι σκληρή, είμαστε σε θέση μαζί να διατηρήσουμε τον έλεγχο του πεπρωμένου μας» [1]. Την αποστροφή αυτή του λόγου του την είχε στηρίξει στο ότι ήταν θανάσιμος ο κίνδυνος για την επανεθνικοποίηση της ευρωπαϊκής πολιτικής, που φαινόταν επιφανειακή.
Μάλιστα είχε πει τότε ότι όχι μόνο δε γίνεται επανεθνικοποίηση, αλλά αντίθετα, επιτυγχάνεται, χάρις και στις προσπάθειές του ασφαλώς, ο εξευρωπαϊσμός της εθνικής πολιτικής! Ο κύριος αυτός έφυγε, η ήττα όμως της Ευρώπης είναι πασιφανής, κυρίως στη χώρα μου, αλλά και αλλού. Που ξέχασε, όμως, ο κ. πρόεδρος να παραδεχτεί, ως όφειλε, το δικό του σημαντικό μερίδιο της ήττας. Μπορεί να τα είχε καταφέρει σε προηγούμενες εποχές να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα στη χώρα του (Βέλγιο), αλλά, άλλα είναι τα δεδομένα του Βελγίου και άλλα της Ε.Ε. Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι νέοι που στοιβάζονται στις καφετέριες, γνωρίζουν καλύτερα από τον κ. πρόεδρο ότι ο εξευρωπαϊσμός αυτός τους έχει κλέψει τα όνειρά τους και απλά λέγεται και είναι γερμανοποίηση της Ευρώπης, με μερικούς γαλλολακέδες και ξεπεσμένους λόρδους από το από πάνω νησί, συνεπικουρούμενων από ορισμένους μπερδεμένους μεταξύ της παλαιότερης ιστορίας τους των Βίκινγκς και των νεοφασιστικών σημερινών τάσεών τους. Ολοι αυτοί αρνούνται να δεχθούν έστω και έναν από τους απεργούς πείνας της πλατείας Συντάγματος, εδώ στην Αθήνα, πραγματικά κοιτίδα της δημοκρατίας, έστω και αν προσωρινά κυβερνιέται από τους διορισμένους τοποτηρητές της κας Μέρκελ! Ως ταπεινός, διορατικός και με χιούμορ εξαπόλυσε επίθεση γοητείας, ο νέος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ. Χρησιμοποιεί την πρώτη δημόσια εμφάνισή του να κινητοποιήσει προφίλ ισχυρού ευρωπαϊκού ηγέτη με το οποίο θα αντιμετωπίσει την «επιστροφή της ιστορίας». Θα δούμε και του νέου προέδρου τις επιτυχίες, γιατί η φάση που διέρχεται η Ε.Ε. δεν είναι η καλύτερη της ιστορίας της, με τον γιγαντισμό της Γερμανίας και τις κρυφές τάσεις που εμφανίζει η ηγεσία της χώρας αυτής. Στο μεταξύ, οι διαστάσεις του σκανδάλου που πλήττουν και το κύρος και την εικόνα του νέου προέδρου της Κομισιόν και φιλέλληνα κ. Γιούνκερ ξεφεύγουν από τα όρια του εθνικού συμφέροντος και ακουμπούν ξεκάθαρα την ευθεία παρέμβαση του κυρίου αυτού που έχει τόση σχέση με τη δημοκρατία όσο ο Φάντης με το ρετσινόλαδο!
Και απ’ ό,τι φαίνεται θα έχουμε πολλών ειδών παρεμβάσεις τις ερχόμενες εβδομάδες προκειμένου να οδηγηθούμε σε εκλογές. Οι εκατοντάδες εταιρείες που «συνεταιρίσθηκαν» με την κυβέρνηση του Λουξεμβούργου, του κ. Γιούνκερ, για να αποφύγουν την εθνική φορολογία, όχι μόνο έκλεψαν και λοιδόρησαν όλα τα εθνικά φορολογικά συστήματα, αλλά καταδείχνουν και τις αδυναμίες που έχουν, όλοι οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων να βάλουν φραγμούς στη φυγή κεφαλαίων από τις χώρες του (όπως γνωρίζουμε πολύ καλά και από τη δική μας). Τώρα θα αρχίσει νέος κύκλος (σαν τη λίστα Λαγκάρντ) και ήδη έκανε αρχή το Βέλγιο. Μόλις στις 8/12/14 οι βελγικές φορολογικές αρχές ανακοίνωσαν ότι θα πάρουν τις κυρίαρχες συμφωνίες που έχει συνάψει το Λουξεμβούργο με τις επιχειρήσεις και τις πλούσιες βελγικές οικογένειες. Ο υπουργός Οικονομικών κ. Όβερτβελτ (Overtveldt) δήλωσε ότι έλαβε διαβεβαιώσεις από τον Λουξεμβούργιο ομόλογό του ότι θα δώσει στο Βέλγιο όλες τις φορολογικές αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που δεν έχουν αποκαλυφθεί κάτω από την υπόθεση LuxLeaks. Ο Βέλγος υπουργός χαιρετίζει την υπόσχεση που έλαβε από τον ομόλογό του κ. Πιέρ Γκραμενιά, του Λουξεμβούργου, στο περιθώριο του Eurogroup της περασμένης Δευτέρας, ότι οι αποφάσεις του Λουξεμβούργου θα διαβιβαστούν στις βελγικές φορολογικές αρχές τον Ιανουάριο.
Πάντως, για να τελειώνουμε με τον κ. Γιούνκερ, όταν εμφανίσθηκε ως εμπλεκόμενος σε αυτή την περίπτωση «LuxLeaks», ο πρώην πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου υποσχέθηκε να κάνει προτεραιότητα της θητείας του την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής! Στα πλαίσια του τεράστιου βέλους που έφαγε (όχι και άδικα) πισώπλατα, ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν, τουλάχιστον φαίνεται να μπαίνει σε τάξη το μέλλον των πρώην επιτρόπων, που έχουν ξεσαλώσει και δε γνωρίζουν ούτε τι κερδίζουν, ούτε πώς να επεμβαίνουν στις αποφάσεις των Βρυξελλών, τις οποίες είχαν πριν λίγο καιρό «δρομολογήσει». Έτσι, γνωστοποιείται ότι θα γίνονται συναντήσεις με εκπροσώπους των ομάδων συμφερόντων που πρέπει να γνωστοποιούνται, ως μέρος σαρωτικών νέων μεταρρυθμίσεων που επιβάλλουν υψηλά πρότυπα διαφάνειας για τους επιτρόπους και τους ανώτερους υπαλλήλους. Τα μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το προσωπικό τους και ανώτεροι υπάλληλοι της Επιτροπής θα πρέπει να υποχρεούνται να δημοσιοποιούν όλες τις αλληλεπιδράσεις με τους εκπροσώπους ομάδων συμφερόντων, ως μέρος μιας ευρείας κλίμακας αναμόρφωσης της διαφάνειας, όπως ανακοινώθηκε ήδη από τις 19 Νοεμβρίου 2014. Ενώ δυο μέρες νωρίτερα ο νέος πρόεδρος ανακοίνωνε τις «Δέκα προτεραιότητες» για το πρώτο έτος της θητείας του (σιγά να μην παραιτηθεί!!!). Και ο κ. Φρανς Τίμερμανς, αντιπρόεδρος αρμόδιος για τη βελτίωση της νομοθεσίας, δηλώνει ότι «οι άνθρωποι σε όλη την Ε.Ε. μας λένε ότι θέλουν αλλαγή» και συνεχίζει: «Οι πολίτες θέλουν η Ευρώπη να βελτιώσει τη ζωή τους και οι επιχειρήσεις θέλουν η Ευρώπη να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά τους, να μην επιβαρύνονται με γραφειοκρατία». Καλά όλα αυτά, αλλά ξεχνούν όλοι τους ότι η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας δε γίνεται με μυστικές συμφωνίες τύπου Γιούνκερ – Λουξεμβούργου, αλλά με δουλειά, που, τουλάχιστον σε εμάς τους Έλληνες την έχουν καταστερήσει, δυστυχώς συναινούσης και της κυβέρνησής μας. _____ [1] Θυμίζουμε στους αναγνώστες μας ότι ξεχνιέται πολλές φορές ότι «το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον»!
