Μέρος 31ο
Τα αυτονόητα σε αυτή τη χώρα αρχίζουν επιτέλους να παίρνουν σάρκα και οστά. Επρεπε να προκληθούν εκλογές και να δημιουργηθεί νέα κυβέρνηση για να κοιτάξει τον λαό και τα δεινά που του δημιούργησε μία ολιγαρχία τοπική, ξεφτισμένη πλέον, χωρίς ερείσματα ή έστω και λίγες ρίζες. Μία ολιγαρχία που δε διστάζει μπροστά από κανένα εμπόδιο. Ελπίζουμε τουλάχιστον να εμπέδωσε αυτή η μικρή μειοψηφία του εγχώριου καπιταλισμού ότι όταν λέμε διαπραγματεύσεις, εννοούμε διαπραγματεύσεις. Στο σημερινό μας σημείωμα θα ασχοληθούμε με τις νέες διαστάσεις που παίρνει το ελληνικό πρόβλημα, έναντι των εταίρων του και των δανειστών του. Αρχίζουν και αυτοί να καταλαβαίνουν ότι αν θέλουν να πάρουν πίσω (για πολλοστή φορά) τα λεφτά τους, πρέπει η Ελλάδα να μπορεί να παράγει. Μόνο αν δημιουργηθεί πλούτος τότε και μόνο τότε θα είναι δυνατή η πληρωμή των τοκοχρεολυσίων. Εμείς πλέον, με την παρούσα κυβέρνηση δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα άλλο, από το να επιστρέψουμε στις κάθε είδους δουλειές μας, τις οποίες και δικαίως έχουμε εγκαταλείψει τα τελευταία χρόνια, αφού η δουλειά μας, δεν άφηνε κανένα χαΐρι πίσω της. Μετά τη συνεδρίαση λοιπόν του Eurogroup της 20ής Φεβ ο πρόεδρος της ομάδας αυτής κ. Γερούν Ντάισελμπλουμ δήλωσε ότι «υπάρχει ελπίδα να επιτευχθεί ένα θετικό αποτέλεσμα από την άποψη της επιτυχούς επανεξέτασης και ολοκλήρωσης του προγράμματος στον χρόνο και ότι απαιτεί εμπιστοσύνη» [1].
Η συνάντηση, με τις δυσκολίες που ήδη έχουν περιγραφεί στα δελτία ειδήσεων της Παρασκευής 20/2/15, έγινε μετά από την αποστολή ελληνικής επιστολής, που ζητούσαμε παράταση για 6 μήνες και τελικά μας δόθηκε ένα τετράμηνο, ώστε να ολοκληρώσουμε τις προτάσεις μας και να επαναδιαπραγματευτεί η χώρα μας μία νέα βιώσιμη συμφωνία για την αποπληρωμή του χρέους μας, στην οποία ελπίζω να φαίνεται ξεκάθαρα ότι πρέπει να πληρώσουν ξεκάθαρα εκείνοι, οι οποίοι τη δημιούργησαν, τουλάχιστον με την κινητοποίηση των απαραίτητων πόρων, ώστε να γίνουν επενδύσεις και να δημιουργηθεί πλούτος στη χώρα αυτή. Η νέα αυτή διαπραγμάτευση που επιχειρήθηκε με επιτυχία από τη νέα κυβέρνηση της χώρας έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και αποδυναμώθηκε ο πρωτοκαθεδρικός ρόλος του υπουργού οικονομίας της Γερμανίας, ο οποίος δέχθηκε ισχυρό πλήγμα στην αλαζονική αυτοπεποίθησή του περί μονοκρατορίας Και όπως πολύ σωστά αποφασίστηκε και έγινε αποδεκτό και από την κυβέρνηση, θα επιχειρηθεί μία ευρύτερη και βαθύτερη διαδικασία διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και έδωσε τη σταθερή δέσμευσή της ότι δε θα γίνουν μονομερείς ενέργειες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους της χώρας. Τρία σημεία δείχνουν την ορθή κατεύθυνση που έχει πάρει η τωρινή διαπραγμάτευση: α) Η οικονομική ανάκαμψη. β) Η χρηματοπιστωτική σταθερότητα. γ) Η δημιουργία πρωτογενών δημοσιονομικών πλεονασμάτων για τη χρηματοδότηση εσόδων που απαιτούνται για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους. Ο Ολλανδός αξιωματούχος και πρόεδρος του Eurogroup δήλωσε, ότι «η επιτυχής ολοκλήρωση της επανεξέτασης θα επιτρέψει την εκταμίευση της δόσης του τρέχοντος προγράμματος του EFSF». [2]
Η προσπάθεια λοιπόν της απελθούσης κυβέρνησης απέτυχε παταγωδώς να “στριμώξει” τη νέα κυβέρνηση που θα προερχόταν από τις εκλογές και για τον λόγο αυτό είχε δοθεί περιθώριο μόνο μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου. Η ρετσινιά που κόλλησε ο πρωθυπουργεύων Σαμαράς από μόνος του στο μέτωπό του, θα τον συνοδεύει ως όνειδος για την υπόλοιπη πολιτική καριέρα του, η οποία κατρακυλά με ταχύτητα προς το τέλος της. Η πολιτική λιτότητας που απεδείχθη περίτρανα ότι απέτυχε, θα είναι υποχρεωμένη να δώσει τη θέση της στη νέα προοπτική που στηρίζεται στον πλούτο που δημιουργεί η εργασία. Η Ευρώπη χρειάζεται μία βιώσιμη λύση για το ελληνικό πρόβλημα και μετά να δει και να κάνει το ίδιο και στις άλλες χώρες προγραμμάτων, με την ελπίδα ότι ο νέος άνεμος θα διώξει τις στάχτες από τις πυρκαγιές που δημιούργησε η γερμανική αδιαλλαξία. Για ακόμη μια φορά στην Ευρώπη. Βέβαια, υποστηρίχθηκε ένας ακόμη στόχος με τον περιορισμό που επέβαλε στα χρονοδιαγράμματα η προηγούμενη κυβερνητική συμμαχία των αποτυχημένων κομμάτων.
Τις μέρες αυτές ξεσάλωσαν οι «έχοντες και κατέχοντες» να στέλνουν κεφάλαια στο εξωτερικό, κατά δισ. € στερώντας ακόμη περισσότερο τη χώρα από την απαραίτητη ρευστότητα που πρέπει να υπάρξει, για να γίνει δυνατή η ανόρθωση της οικονομίας. Εμμέσως, πλην σαφώς στα δυο προηγούμενα σημειώματά μου είχαμε αναφερθεί στις νέες αποκαλύψεις και την παρέμβαση της ελβετικής δικαιοσύνης στο χορό δισεκατομμυρίων που αποτελούν καθαρό προϊόν εγκλήματος και στην αδυναμία του καπιταλιστικού συστήματος να βάλει τέρμα σε πρακτικές που δεν το ευνοούν και μάλλον δείχνουν την άρρωστη πλευρά του. Το πρόβλημα από τον αποπληθωρισμό της χώρας, την αποεπένδυση την έλλειψη τραπεζικού συστήματος να κρατήσει ζωντανή τη ρευστότητα της οικονομίας και την κατάρρευση της οικονομίας που ήταν περίπου 25 τοις εκατό, την περίοδο των μνημονίων, δεν ευνοούν την ανάκαμψη.
Ο απώτερος στόχος των διασώσεων, εξασφαλίζοντας βιώσιμη αγορά δανεισμού στο τέλος του προγράμματος, δεν έχει επιτευχθεί -και όχι μόνο επειδή το σημερινό αδιέξοδο μεταξύ της νέας ελληνικής κυβέρνησης και των επίσημων δανειστών της, υπάρχει, αλλά είναι καιρός πια να συνειδητοποιήσουμε ότι αν δεν υπήρχαν πρόωρες εκλογές τον Ιανουάριο, η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να δανείζεται από την αγορά σε προσιτές τιμές. Ακόμη και αν επιτευχθεί συμφωνία με τη νέα κυβέρνηση και τους δανειστές της και ως εκ τούτου οι σημερινές πολύ υψηλές αποδόσεις της αγοράς μειωθούν, τα επιτόκια δανεισμού της αγοράς για την Ελλάδα κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνουν πολύ υψηλά.
Η ευθύνη για τις αποτυχίες της πολιτικής λιτότητας μοιράζεται ανάμεσα στην Ελλάδα και στους επίσημους δανειστές της. Η γερμανική μαγκιά να επιβάλει σε χώρες το ίδιο άθλιες με μας από οικονομική άποψη, να συμμετάσχουν στο δανεισμό μας μόνο προβλήματα δημιούργησε και έκανε πολύ καλά ο Ισλανδός πρόεδρος που έδιωξε κακήν κακώς και το Δ.Ν.Τ. και τους άλλους επίδοξους δανειστές τους, όπως σημειώσαμε στο προηγούμενο σημείωμά μας. Ισχυρή ηγεσία και σοφία που απαιτείται για να βρεθεί μια βιώσιμη λύση, πιστεύω ότι υπάρχει στη χώρα και ο φόβος του Grexit θα οδηγήσει σε συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και τους εταίρους της ζώνης του ευρώ. Εκείνο στο οποίο πρέπει να στοχεύσουμε είναι ότι η συμφωνία δε θα είναι μόνο μια βραχυπρόθεσμη λύση αλλά πρέπει να επιτευχθεί μία διαρκής λύση, και όχι αναβολή των προβλημάτων. _____
[1] http://www.consilium.europa.eu/en/press/press-releases/2015/02/150220-eurogr oup-press-remarks/. [2] http://www.consilium.europa.eu/en/meetings/eurogroup/2015/02/20/.
