Πού πάει η Ευρωπαϊκή Ενωση;

Μέρος 4ο
Τελικά το ζητούμενο είναι να φύγουν μερικές χώρες από το ευρώ, για να μείνει η Γερμανία επικεφαλής μιας δράκας χωρών, έχοντας απολέσει πλήρως την έννοια της ισότιμης συμμετοχής στην Ε.Ε. ή καιρός είναι να φύγει η Γερμανία από το ευρώ, να μείνουν οι υπόλοιποι και όσοι θέλουν, ακόμη για την κοινή προσπάθεια; Το ερώτημα αυτό θα έχει βασανιστική απάντηση και εμείς θα σκιαγραφήσουμε με απλά γράμματα τα μελανά χρώματα που γεννιούνται. Γιατί όλοι πλέον βλέπουν ότι η Ε.Ε. δεν μπορεί να γίνει με μια συνεχιζόμενη ανεργία στη χώρα μας και στην Ισπανία, έξω από κάθε λογική! Αλλά η λύση μπορεί να μην είναι «ποιος τελικά θα μείνει στο ευρώ».
Στο προηγούμενο σημείωμά μας είδαμε πως η χώρα μας έμεινε στο έλεος των δανειστών, εκεί που οι αρχικές συμφωνίες ήταν «ισότιμοι εταίροι». Και όχι μόνο για τη χώρα μας. Και άλλες χώρες θα ακολουθήσουν.
Μάλιστα, στο διαρρεύσαν διάστημα λίγων εβδομάδων που γράφτηκαν τα προηγούμενα τρία μέρη του κεφαλαίου αυτού, ήταν ικανά ώστε να διαπιστωθεί ότι και άλλοι γίγαντες έχουν γυάλινα πόδια, όπως η Γαλλία που πέρασε και εκείνη το 2 τρισ. δημόσιου χρέους και άρα θα κληθεί να πάρει αντιλαϊκά μέτρα, αν θέλει να υπηρετήσει το μεγάλο κεφάλαιο, αλλιώς θα δούμε τι της επιφυλάσσουν η μοίρα και οι νεράιδες της! Εκείνο πάντως που με λυπεί αφάνταστα και ως Έλληνα και ως Ευρωπαίο, είναι ότι όχι μόνο ισχύει το «δυο μέτρα και 2 σταθμά», αλλά μάλλον το «πολλά μέτρα και πολλά σταθμά».
Στο μεταξύ δεν είναι άμοιρο σημασίας ότι ο μεγαλο-κερδοσκόπος (επενδυτής!) Τζωρτζ Σόρος υποστηρίζει, όπως είπαμε στο βιβλίο του που εκδόθηκε πριν λίγες μέρες «Το στοίχημα για την Ευρώπη» (εκδόσεις Λιβάνης), ότι «Το πολιτικό πρόβλημα είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία υποτίθεται πως ήταν μια εθελοντική ένωση ισότιμων κρατών, μετασχηματίσθηκε σε μια σχέση ανάμεσα σε δανειστές και οφειλέτες» πράγμα που σημαίνει «περισσότερη λιτότητα, περικοπές και υψηλή και διαρκής ανεργία». Στο ερώτημα πώς μπορεί να λυθεί το πρόβλημα ο Σόρος είναι αφοπλιστικός. «Η Γερμανία πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ, επιτρέποντας στην υπόλοιπη Ευρώπη, στις χώρες – οφειλέτες, να αποκτήσουν τον έλεγχό του. Εφόσον το συσσωρευμένο χρέος μετριέται σε ευρώ, έχει σημασία ποιος παραμένει υπεύθυνος για το νόμισμα. Αν έφευγε η Γερμανία, σίγουρα θα σημειωνόταν υποτίμηση του ευρώ. Οι χώρες – οφειλέτες θα ανακτούσαν την ανταγωνιστικότητά τους και το χρέος θα συρρικνωνόταν σε πραγματικούς όρους. Και αν ήλεγχαν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δεν θα υπήρχε πλέον κίνδυνος αθέτησης» επισημαίνει ο μεγαλο-επενδυτής. Όπως λέει ο Soros, «το ευρώ χωρίς τη Γερμανία θα ήταν ένα σταθερό νόμισμα. Πράγματι, κάτι τέτοιο θα προκαλούσε σοκ στη Γερμανία, θα ανακούφιζε όμως τις υπόλοιπες χώρες». Τα σημεία αυτά που αναφέρουμε ακροθιγώς εδώ τα συλλέξαμε από την ηλεκτρονική έκδοση http://bankingnews.gr/.
Οι τωρινές κινήσεις του προέδρου της Ε.Κ.Τ. κ. Ντράγκι ότι θα χρησιμοποιήσει «αντισυμβατικό εργαλεία» για την τόνωση της ανάπτυξης στην Ευρωζώνη, μπορεί να γίνει, μπορεί και όχι. Και τούτο γιατί μάλλον παραμένει κουφός ο Γερμανός υπουργός οικονομικών που απέρριψε τις κλήσεις και από χώρες της Ευρωζώνης, οι οποίες αγωνίζονται για αύξηση των δαπανών για την ενίσχυση της εγχώριας ζήτησης, λέγοντας ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις ήταν το κλειδί για την επιστροφή στην ανάπτυξη, και όχι οι αιτιάσεις του κ. Ντράγκι περί δήθεν χρήσης των φορολογικών συστημάτων για να μπει τάξη στα ελλείμματα των χωρών της Ευρωζώνης.
Στο μεταξύ η Γαλλία έχει κερδίσει δύο επιπλέον έτη έως το 2015 να μειώσει το έλλειμμά της κάτω από την Ε.Ε. για 3% του στόχου του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.
Αυτό φανερώνει μια σαφέστατη διαφοροποίηση μεταξύ ισότιμων εταίρων, πράγμα που πρέπει να λυπεί, σε τελική ανάλυση, όλους τους Ευρωπαίους. Διότι για μεν τις χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία εφαρμόστηκε η συνταγή των αγορών, που μέσω του βαθέματος της κρίσης δέχθηκαν απανωτά χτυπήματα με προεξάρχουσα τη χώρα μας, που έφτασε στον πάτο του πηγαδιού με τον χαρακτηρισμό «σκουπίδια», εκεί που όλες οι μελέτες των δεκαετιών ’80 και ’90 έδειχναν ότι το κοινό νόμισμα θα επέτρεπε ανάπτυξη με ισχυρούς βηματισμούς. Η γερμανική θέση, ως προς τη βοήθεια προς τους άλλους εταίρους της Ευρωζώνης συνοψίζεται στο ότι οι Γερμανοί έχουν δουλέψει σκληρά για να πετύχουν καλύτερες δανειακές συνθήκες και άρα όταν προσφέρουν την ίδια βοήθεια, θέλουν να το κάνουν με τις ίδιες σκληρές συνθήκες. Θα ήταν σωστή αυτή η θέση, αν ήταν αληθινή. Οι Γερμανοί δε δούλεψαν σκληρά παραπάνω από του άλλους λαούς. Αυτό έχει αποδειχθεί και δεν πρόκειται να το αποδείξουμε εκ νέου. Άσε που αν μπούμε στη λογική του άθλιου αυτού σλόγκαν θα θυμηθούμε τη Ζήμενς και τα μπαταρισμένα υποβρύχια, θα θυμηθούμε ότι χάσαμε τα εργοστάσιά μας της ζάχαρης για να στηριχθεί ο τευτλοπαραγωγός της Γερμανίας, ότι προσφάτως χάνουμε και την ελληνικότητα ακόμη και της φέτας, που μας έδινε μερικέ εκατοντάδες εκατομμύρια, από την άθλια τακτική των οσφυοκαμπτών πολιτικών μας. Δεν έχουν ξαναδεί τα μάτια μου τόση αθλιότητα στον τομέα των διαπραγματεύσεων. Κανείς δεν αναπτύσσει  ούτε ένα επιχείρημα, το μόνο που κάνουν είναι να επιχειρηματολογούν στον τομέα του φρεναρίσματος των εξελίξεων. Οι υπουργοί μας, με τους παχυλούς μισθούς δε διαπραγματεύονται (τι να διαπραγματευτούν οι δόλιοι) τίποτα άλλο παρά μόνο να φρενάρουν το χρονοδιάγραμμα που έχει κυριολεκτικά καταστρέψει τη χώρα μας!
Στο επόμενο άρθρο μας θα αναφερθούμε στα τελευταία γεγονότα που συνοψίζουν τη θέση τι θα γίνει το ευρώ αν ισχύσει η πρόβλεψη του Σόρος να φύγει η Γερμανία, θα δούμε τι σημασία έχει για το τραπεζικό σύστημα η ανυπαρξία ουσίας στο ελληνικό σκέλος  του και η δεινή θέση που βρίσκονται οι ελληνικές επιχειρήσεις, για να δούμε τι σημαίνει να αρχίσει έστω και μια δειλή ανάκαμψη.