Μέρος 35ο
Ο στόχος που έχουμε θέσει με τη σειρά των προτεινόμενων σημειωμάτων μας είναι προφανής: Πού πάει επιτέλους η Ε.Ε.; Εχέφρονες άνθρωποι, όπως είπαμε την περασμένη εβδομάδα τα έχουν χάσει ή δε θέλουν να πιστέψουν ότι αυτά που τεκταίνονται είναι όντως αυτά που ζουν! Τώρα αναμένουμε το “σκεπαρνοσκοτωμένο” ή αλλιώς το λεγόμενο “ατύχημα” που θα βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ!
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.) ανακοίνωσε σε δήλωση την Τετάρτη της περασμένης εβδομάδας, ότι είχε αποφασίσει να στερήσει από τις ελληνικές Τράπεζες από ένα από τα κανάλια χρηματοδότησής τους σ’ αυτήν, την αναστολή προτιμησιακής μεταχείρισης που ίσχυαν προηγουμένως. Η αναστολή αυτή αποφασίστηκε την Τετάρτη από το Συμβούλιο των Διοικητών και «συμμορφώνεται με τους κανόνες του Ευρωσυστήματος, δεδομένου ότι δεν είναι δυνατόν προς το παρόν να προβλεφθεί ένα θετικό αποτέλεσμα» του προγράμματος διεθνούς βοήθειας που έχει Αθήνα σύμφωνα με μία δήλωση από το ίδιο το ίδρυμα, του οποίου η απόφαση μπορεί να οδηγήσει (και οδηγεί) σε “οικονομικό στραγγαλισμό” του ελληνικού κράτους. Το Διοικητικό Συμβούλιο συνεδρίασε στη Φρανκφούρτη μετά από την επίσκεψη του νέου Ελληνα υπουργού Οικονομικών, κ. Βαρουφάκη. Είχε πάει να ζητήσει από τον Mario Draghi, τον πρόεδρο της Ε.Κ.Τ., να βοηθήσει την Ελλάδα να «κρατήσει το κεφάλι της πάνω από το νερό» με την υποστήριξη των ελληνικών τραπεζών, μέχρι να αποφασιστεί το νέο έργο διοίκησης με τους ευρωπαίους εταίρους καθώς και η μοίρα του τρέχοντος προγράμματος βοήθειας και η αλληλουχία των γεγονότων. Η Ε.Κ.Τ. παρέχει ρευστότητα στις τράπεζες της ζώνης του ευρώ με τη μορφή δανείων. Οι τίτλοι που έχουν οι τράπεζες στο χαρτοφυλάκιο, όπως κρατικά ομόλογα, επιτελούν αυτή τη λειτουργία εγγυήσεων των κεντρικών τραπεζών, η Ε.Κ.Τ. δέχεται ως “παράπλευρες” μερικούς τίτλους, δηλαδή αυτούς που έχουν αξιολογηθεί από τους οργανισμούς αξιολόγησης, ότι δηλαδή είναι οι λιγότερο επικίνδυνοι. Οι ελληνικές Τράπεζες έχουν ως επί το πλείστον ομόλογα που εκδίδονται από το ελληνικό κράτος για την παροχή ασφαλειών, αλλά δεν πληρούν τα κριτήρια της Ε.Κ.Τ., αφού η Ελλάδα ανήκει στην κατηγορία των σκουπιδιών, στα μάτια των οργανισμών αξιολόγησης.
Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα θέλει να μειώσει, με τη βοήθεια των συνεργατών του, το βάρος που έχει αναλάβει από το 2010 η χώρα μας, των € 240 δισ. με αντάλλαγμα την επώδυνη μεταρρύθμιση. Ομως, στερώντας τη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών, η Ε.Κ.Τ. θέτει εκ των πραγμάτων έναν τοίχο στη διαδρομή προς την εξυπηρέτηση (χρηματοδότηση στην αγορά) του χρέους. Για τη χρηματοδότηση παραμένει θεωρητικά για τις ελληνικές τράπεζες η επιλογή έκτακτης ανάγκης, που είναι ένας μηχανισμός που ονομάζεται ΕΛΑ και επιτρέπει στις εθνικές κεντρικές τράπεζες, στην Τράπεζα της Ελλάδα στην περίπτωση αυτή, να απελευθερώσει κεφάλαια για να βοηθήσει τα πιστωτικά ιδρύματα να ξεπεράσουν μια κρίση ρευστότητας. Και εδώ τα προσκόμματα είναι σοβαρότατα.
Ενα λοιπόν το κρατούμενο του πως συμπεριφέρεται η Ε.Ε στη νέα ελληνική κυβέρνηση και δε θα αναφερθούμε στα πάσης φύσεως κουτσομπολιά, ή τις απρέπειες μεγαλοπαραγόντων της Γερμανίας στον τομέα αυτό. Ομως, όπως λένε ήδη τα Μ.Μ.Ε. από το τέλος Φεβρουαρίου 2015 [1], «Η Γερμανία δίνει ένα νέο μάθημα της οικονομικής διακυβέρνησης στην υπόλοιπη ζώνη του ευρώ» που γίνεται λόγος πως αντιμετωπίζει την IG Metall, που είναι η ένωση των γερμανικών μεταλλεργατών, η οποία υπέγραψε συμφωνία με τους εργοδότες στην περιοχή της Βάδης – Βυρτεμβέργης να αυξήσει τους μισθούς κατά 3,4% από τον επόμενο Απρίλιο, αναφέρει η εφημερίδα “Financial Times”. Η Βάδη – Βυρτεμβέργη είναι μία από τις πλουσιότερες περιοχές της Γερμανίας και το ποσοστό ανεργίας είναι μόνο 4,2%. Η συμφωνία θα πρέπει σταδιακά να επεκταθεί σε όλες τις άλλες περιοχές της Γερμανίας. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο πληθωρισμός της χώρας δεν είναι δυνατόν να κατέβει στο 2% στη ζώνη του ευρώ, για τον λόγο αυτό πιέζονται οι αυξήσεις των μισθών!
Τι θέλει λοιπόν να περάσει ως μήνυμα η μάνα της λιτότητας Γερμανία; Αφήστε τις αυξήσεις, συνεχίστε τις πολιτικές λιτότητας και σταδιακά θα αντιμετωπιστεί το θέμα της ανεργίας.
Περισσότερο αυτοκτονική πολιτική και εξήγηση δε θα μπορούσα να φανταστώ. Εξ ού και ήρθε σε επίρρωση των φόβων μου η γερμανική τακτική, διότι μόνο με τακτική μπορούν οι τωρινοί πολιτικοί της να εφαρμόσουν όσα ο Χίτλερ εφάρμοσε πριν 70 χρόνια στην ανθρωπότητα ολόκληρη, με στρατηγική εφαρμογή.
Φαίνεται, και μακάρι να διαψευστώ, ότι η τακτική της Γερμανίας είναι να ωθήσει την Ελλάδα να βγει από το ευρώ. Η πτώση της ισοτιμίας του ευρώ υπερβαίνει τη διαθεσιμότητα της Γερμανίας να πραγματοποιεί εξαγωγές και ως εκ τούτου, επιθυμεί να αναδιαρθρωθεί προς τα πάνω η ισοτιμία του ευρώ έναντι των άλλων νομισμάτων, αλλά κυρίως έναντι του δολαρίου. Γίνεται λοιπόν, περισσότερο φανερός ο λόγος που η Γερμανία επέβαλε τις πολιτικές λιτότητας στις χώρες με πρόβλημα δημόσιου χρέους, όπως σημείωσα στο τελευταίο σημείωμά μου. Ομως, δεν υπολόγισε σωστά τα πράγματα και η πλάστιγγα έκλινε περισσότερο προς τη μείωση της ισοτιμίας του ευρώ. Ο καλύτερος και λιγότερο δαπανηρός τρόπος να ανέβει λίγο η ισοτιμία είναι να ρίξουμε από το πλοίο στη θάλασσα την Ελλάδα, ως περιττό βάρος, ώστε να επιταχύνει το πλοίο της Ευρώπης, με πλοηγός και κυβερνήτη την άξια κα Μέρκελ. Ο στραγγαλισμός της χώρας μας είναι προ των πυλών, τα αναμενόμενα είναι δυστυχώς πολλά και πάνω απ όλα η απραξία των άλλων εταίρων μας στην Ε.Ε. είναι τόσο πολύ ορατή, ώστε το μόνο που θεωρείται ως προφανές είναι η σιδηροδέσμια κατάστασή τους… Και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αν σήμερα ο “σκεπαρνοσκοτωμένος” είναι η Ελλάδα, αύριο θα είναι αυτοί στη θέση του αδύναμου κρίκου!
Συγκεκριμένα: α) Στραγγαλίζουμε την Ελλάδα σταδιακά, στερώντας της την ελαχιστότατη ρευστότητα, β) την επαύριον βάζουμε νέα περιοριστικά πλαφόν στη ρευστότητα της χώρας και την επομένη ακριβώς παίρνουμε και απόφαση για μείωση της παρέμβασης του ΕΛΑ, που είναι ο συμπληρωματικός μηχανισμός, που δεν μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά τη ρευστότητα.
Η αθλιότητα μάλιστα, λέγεται (αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί) ότι είπαν «να μην καταβληθούν για 1 – 2 μήνες μισθοί! Να γιατί υποστήριζα ότι το πράγμα δεν θα έπρεπε να αφεθεί από το 2009 να σαπίζει, αλλά έπρεπε τότε να πούμε στο λαό τι ήταν το πιο συμφέρον να γίνει. Τώρα είναι αργά πλέον! Και μοιραία, θα ματώσουμε, ελπίζω όχι τόσο ώστε να γονατίσουμε.
