Το έγκλημα που έχει συντελεστεί στη χώρα μου, που είναι η Ελλάδα, δύσκολα αντιμετωπίζεται, ακόμη δυσκολότερα εξοβελίζεται και τέλος, ένας λαός ολόκληρος διακατέχεται από αίσθημα ντροπής για τα όσα του έχουν φορτώσει στην πλάτη του. Και ο λόγος; Όπως λέγαμε στο τελευταίο μας σημείωμα, θα πρέπει να σηκώσουμε εμείς, ως μη οφείλαμε, το βάρος διάσωσης των γαλλογερμανικών τραπεζών, για να βγάζουν οι χώρες αυτές και ένα πλεόνασμα περίπου 10 δις € από τη διαφορά των τόκων των ελληνικών ομολόγων! Ποσό που ενώ υποσχέθηκαν ότι θα μας επιστρέψουν, ακόμη δεν έχουμε δει ούτε το πρώτο €!
Για την παγκοσμιοποίηση λοιπόν που λέγαμε, πριν μπούμε στην ουσία της, ας δούμε το αποτέλεσμά της.
Το ΑΕΠ της χώρας σε συνολικό μέγεθος ανέρχεται σε 196,4 δις €1 για το 2016 και αν δεν είχαν χαθεί οριστικά και αμετάκλητα τα 66,1 δις € της συνολικής μνημονιακής μείωσης του ΑΕΠ αυτού, θα ήμασταν τώρα στα 262,5 δις €.
Το έγκλημα που έχει τελεστεί κατά της χώρας μου στη μνημονιακή εποχή μας, τεκμαίρεται για παράδειγμα κι ως ποσοστό της φορολόγησης των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών που ανέρχεται σε ποσοστό στο υπέρογκο ποσοστό των 38,6% φόροι, έναντι του ΑΕΠ της χώρας μας. Αυτό το ποσοστό μας κατατάσσει στις χώρες με τη μεγαλύτερη φορολόγηση του λαού της, πάνω ακόμη και από το μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ!
Πίνακας χωρών ΕΕ με % φορολόγησης επί του ΑΕΠ
Διάγραμμα χωρών ΕΕ με % φορολόγησης επί του ΑΕΠ
Η λογική αυτή στο που οδηγηθήκαμε, με άλλη διαχείριση θα είχαμε εξαιρετικά καλύτερα αποτελέσματα. Τι σημαίνει αυτό. Δεν κατακρίνω την επιβολή φόρων, θεωρώντας ότι σε κάθε ευνομούμενο κράτος η φορολογία επιτρέπει να ασκούνται πολιτικές όπως η παιδεία και η υγεία, αλλά και στην περίπτωση χωρών όπως της δικής μας, ακόμη και σε θέματα ασφάλειας.
Η φορολόγηση λοιπόν σε ποσοστό επί του ΑΕΠ 38,6% σημαίνει ότι αν δεν είχαμε υποστεί την εξευτελιστική μείωση του 26% του ΑΕΠ της χώρας, η χώρα μας θα ανήκε στην ομάδα χωρών με περίπου 34% φορολόγηση έναντι του ΑΕΠ της. Τώρα, είμαστε ακόμη και από τη Γερμανία πλέον φορολογούμενοι.
Και καλά θα ήταν αν και οι άλλοι παράγοντες συναινούσαν στην υπέρ φορολόγηση αυτή. Αν για παράδειγμα, είχαμε τη δυνατότητα φθηνού χρήματος για επενδύσεις, ή για επιχειρηματικές δραστηριότητες, τότε θα έλεγε κανείς ότι δημιουργούμε πλούτο και βεβαίως πρέπει να φορολογηθούμε. Εμείς φορολογούμε και εκεί που δεν υπάρχει έδαφος.
Και όλα αυτά συνέτειναν στη διαπίστωση από την εκτελεστική εξουσία της ΕΕ, δηλαδή την Επιτροπή, ότι έχει και η παγκοσμιοποίηση τη δική της συμβολή! Έτσι, στο έγγραφο προβληματισμού2 για την τιθάσευση της παγκοσμιοποίησης, που εξέδωσε η ίδια, αναφέρεται ακόμη και στον πρόλογο ότι «Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, τοπικά θέματα ανάγονται σε παγκόσμια, ενώ παγκόσμια καθίστανται τοπικά. Ενόσω η παγκοσμιοποίηση επηρεάζει σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής μας, οι πολίτες και οι περιφέρειές μας αντιμετωπίζουν αυτές τις εξελίξεις με πολύ διαφορετικό τρόπο.»
Ακριβώς αυτό καταγγέλλω με τις δικές μου αναφορές, ότι οι εξελίξεις αντιμετωπίζονται με πολύ διαφορετικό τρόπο. Και είναι καιρός να μπει μια έννοια της συλλογικότητας στην αέναη αυτή διαδικασία που μας υποχρεώνει να πισωπατούμε, αντί να ατενίζουμε το μέλλον μας με αισιοδοξία. Καιρός να δούμε τους ισχυρούς εταίρους μας να εφαρμόζουν αυτό που οι ίδιοι οι δικοί τους αξιωματούχοι υποστηρίζουν στο έγγραφο που προανέφερα, όταν επισημαίνουν ότι «Για όλους αυτούς τους λόγους, τώρα είναι η στιγμή να εξετάσουμε τι μπορεί να κάνει η ΕΕ για να διαμορφώσει την παγκοσμιοποίηση σύμφωνα με τα κοινά μας συμφέροντα και αξίες. Να αναρωτηθούμε τι μπορούμε να κάνουμε για την προστασία, την υπεράσπιση και την ενίσχυση των δικαιωμάτων των ευρωπαίων πολιτών, ιδίως των πιο ευάλωτων.»
Αυτοί βοήθησαν στο να γίνουμε πιο ευάλωτοι! Ας το διορθώσουν τώρα. Τόσο απλό είναι!
1. https://www.google.gr/search?source=hp&ei=p-IaWviFMI_bwQL_yrSQDg&q=%CE%B1%CE%B5%CF%80+%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82&oq=%CE%B1%CE%B5%CF%80+%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82&gs_l=psy-ab.3..0l10.48151.54293.0.54705.11.8.0.3.3.0.279.1947.2-8.8.0….0…1c.1.64.psy-ab..0.11.2104…0i131k1.0.oc6toxkXiFs
2. https://ec.europa.eu/commission/sites/beta-political/files/reflection-paper-globalisation_el.pdf