Μέρος 167
Τα τελευταία περίπου 20 σημειώματά μου είχαν αναλύσει τις πλευρές της παγκοσμιοποίησης με στόχο να δούμε πώς είχε επηρεασθεί η ελληνική οικονομία και πώς τελικά η παγκοσμιοποίηση που θα έπρεπε να είναι θετική για την ελληνική οικονομία έχει καταντήσει ένας βραχνάς άνευ προηγουμένου. Το κοινοτικό κεκτημένο βλήθηκε από παντού για να εφαρμόζεται με διαφορετικό τρόπο από κάθε κράτος μέλος. Όσο πιο ισχυρός είσαι στο κονκλάβιο, τόσο καλύτερα για το λαό σου, είτε αρχηγός κράτους είσαι, είτε πρωθυπουργός.
Στο έγγραφο προβληματισμού1 για την τιθάσευση της παγκοσμιοποίησης, που εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, παρατίθεται μια αποστροφή του προέδρου της Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, σε ομιλία για την κατάσταση της Ένωσης, 14 Σεπτεμβρίου 2016, υποστήριξη ότι «Να είσαι Ευρωπαίος σημαίνει επίσης να είσαι ανοιχτός και να συναλλάσσεσαι με τους γείτονές μας, αντί να τους κηρύσσεις τον πόλεμο. Σημαίνει να είσαι ο μεγαλύτερος εμπορικός συνασπισμός παγκόσμια, με εμπορικές συμφωνίες που έχουν υπογραφεί ή βρίσκονται στο στάδιο της διαπραγμάτευσης με περισσότερους από 140 εταίρους σε όλο τον πλανήτη. Και εμπόριο σημαίνει θέσεις εργασίας —για κάθε 1 δισ. ευρώ που παίρνουμε από τις εξαγωγές, δημιουργούνται 14 000 επιπλέον θέσεις εργασίας σε όλη την ΕΕ. Και πάνω από 30 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, δηλαδή 1 στις 7 στην ΕΕ, εξαρτώνται σήμερα από τις εξαγωγές προς τον υπόλοιπο κόσμο».
Για να επιτευχθούν αυτά που περιγράφει ο ευρωπαίος αξιωματούχος, έπρεπε να γίνουν και ορισμένες στραβοτιμονιές, δηλαδή για να μπορούν να εξαχθούν μερσεντές και ρενώ στις χώρες της Βόρειας Αφρικής, έπρεπε να δοθούν κίνητρα να αποκτήσουν χρήματα οι αντίστοιχοι λαοί, άρα έπρεπε να τους δοθούν κίνητρα να αποκτήσουν χρήματα για να μπορούν να αγοράζουν. Αυτό έγινε με τρόπο συντονισμένο, όπως έχουμε σημειώσει κατά το παρελθόν πολλές φορές, αλλά σε βάρος των πλέον φτωχών χωρών της ΕΕ, άρα και της χώρας μας. Η οποία εξαντλήθηκε στις χωματερές και στα εισαγόμενα βιομηχανικά αγαθά. Και κανείς δεν άκουγε τις κραυγές αρκετών που φώναζαν, για να μην προσωποποιήσω το ζήτημα, ότι είναι εντελώς τρέλα να εισάγονται ξερά σύκα από την Τουρκία ελεύθερα σε όλη την ΕΕ, και να σαπίζουν χιλιάδες τόνοι υπέροχων σύκων στις αποθήκες της Συκικής τριτοβάθμιας συνεταιριστικής οργάνωσης της χώρας μας!!
Ο Τούρκος πρόεδρος κ. Ταγίπ Ερντογκάν έρχεται σε λίγες μέρες επίσκεψη στη χώρα μας. Οι Ευρωπαίοι δεν τόλμησαν ποτέ να του πουν «- μην παρατραβάς το σκοινί γιατί η ανάπτυξη των εξαγωγών σου οφείλεται σε δικές μας αποφάσεις». Να έβλεπες για πότε θα γινόταν σεβαστή και η ανακοπή των καραβανιών σαπιόβαρκων που ανοίγουν τους πύρους μόλις φθάσουν σε κοντινά μέρη των νησιών μας και πνίγουν μικρούς και μεγάλους κατακρεουργημένους από τους πολέμους στα μέρη τους.
Παιχνίδια της παγκοσμιοποίησης θα μου πείτε.
Ας δούμε τις βασικές φάσεις αυτής της περίφημης παγκοσμιοποίησης για να δούμε και πως μπορούμε να την πολεμήσουμε.
Στο έγγραφο της ΕΕ που προαναφέραμε υπάρχει διάγραμμα, με βασικές γραμμές αυτέ που φαίνονται στον ακόλουθο πίνακα:
Ας δούμε και την παράλληλη εξέλιξη ορισμένων φάσεων που πηγάζουν από την ανάγκη να υπάρξει παγκοσμιοποίηση, αλλά με τάξη και όχι ανατροπές καπιταλιστικού ενδιαφέροντος, γιατί ο χρόνος και η φύση εκδικούνται, όπως γνωρίζουμε όλοι μας και κυρίως όσοι από μας προέρχονται από χωριά:
Είναι χαρακτηριστικά της παγκοσμιοποίησης τα όσα περιγράφονται και πως συσχετίζονται με σπουδαία γεγονότα του περασμένου αιώνα όπως οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι, η κρίση στο ενδιάμεσο μέρος και η αναπτυξιακή έκρηξη που οδήγησε την οικουμένη στα σημερινά χνάρια
Το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό για να δούμε προς τα πού θα πρέπει να ωθήσουμε τους ιθύνοντες αυτού του τόπου να πάνε. Στο ερχόμενο σημείωμά μας θα δούμε πως, ενώ μειώνονται οι εντασσόμενοι στην ακραία φτώχεια, στη χώρα μας ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Η εξέλιξη αυτή είναι χαρακτηριστική της θέσης στην οποία περιήλθαμε τόσο με δική μας ευθύνη, αλλά και με την άμεση εμπλοκή των «εταίρων μας» τρομάρα μας!
1. https://ec.europa.eu/commission/sites/beta-political/files/reflection-paper-globalisation_el.pdf
