Μέρος 172
Στο έγγραφο για την παγκοσμιοποίηση, που αναδημοσιεύουμε διάφορα τμήματά του για τις ανάγκες των σημειωμάτων αυτών, μας λένε σε ένα σημείο: έχετε όλα τα εχέγγυα να συμπεριληφθείτε στις χώρες και στις περιοχές που θα αντλήσουν τα κύρια οφέλη από τον κατάλογο των δράσεων που αναμένονται να επέλθουν στα ερχόμενα χρόνια, ως νέα πρόκληση της παγκοσμιοποίησης. Μόνο που οι ίδιοι συντάκτες και αρωγοί, δηλαδή οι εταίροι μας, φρόντισαν να ποδοπατήσουν τη χώρα μας και την οικονομία μας, συναινούντων και όλων εκείνων των πολιτικών φορέων που προσυπέγραψαν για το ποδοπάτημα αυτό.
Το έγγραφο για την παγκοσμιοποίηση1, αναφέρει ότι το 2025
Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνονται βασικές συνιστώσες για τις δράσεις, στο εγγύς μέλλον, της παγκοσμιοποίησης.
Τάσεις που αλλάζουν την παγκοσμιοποίηση
Ροές υπηρεσιών και δεδομένων
Ζήτηση για περισσότερα προϊόντα δίκαιου εμπορίου, για βιώσιμα και τοπικά προϊόντα
Παγκόσμιες αξιακές αλυσίδες
Μεγαλύτερη συμμετοχή από αναδυόμενες οικονομίες και μεγαλουπόλεις
Αυξανόμενος ρόλος μικρών επιχειρήσεων, μη κρατικών φορέων και μεμονωμένων ατόμων
Άνοδος του περιεχομένου ανοιχτής πηγής και του κοινόχρηστου περιεχομένου
Αμφίδρομη μεταφορά τεχνολογίας
Για να μη χάσουμε και την ευκαιρία αυτή και αυτήν την ιστορική μας στιγμή, θα πρέπει να αναπροσανατολίσουμε το σύνολο σχεδόν των δράσεών μας, σκύβοντας με επιμέλεια πάνω στα πολλαπλά προβλήματα που πρέπει να επιλύσουμε. Με σύνεση και προκοπή, με πνεύμα δημιουργικό, να καλέσουμε πίσω τα παιδιά μας, να έλθουν στην Ελλάδα. Να επαναλάβουμε αυτό που έκαναν οι τότε πολιτικοί μας, μετά τη μεταπολίτευση και την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών.
Αλήθεια σκέφτηκε ποτέ κανείς ότι η Ιρλανδία μπήκε με πολλά προβλήματα το 1973 και εμείς το 1981, διότι λόγω της χούντας είχε ανασταλεί κάθε ενταξιακή διαδικασία; Μήπως πρέπει κάποτε οι νέο-ιστορικοί μας να γράψουν και για το σημείο αυτό; Γιατί μονίμως δεν αναφέρεται κανείς στο ότι η ένταξη της Ελλάδας καθυστέρησε σημαντικά για να ενταχθεί στον κύριο κορμό της τότε Ευρωπαϊκής Ένωσης (Κοινής Αγοράς). Ίσως η αντιμετώπιση μας από τους εταίρους να ήταν ανάλογη με την αντιμετώπιση που είχε και η χώρα αυτή, με σημαντικότερα ίσως προβλήματα απ ότι εμείς και η οικονομίας μας!
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να σταματήσει και η νεκρολογία αυτή και ας δούμε που βρισκόμαστε αυτήν τη χρονική στιγμή, ώστε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας για το τι πρέπει να κάνουμε. Με την ευκαιρία, αναφέρομαι σε ένα δημοσίευμα του ευρωκοινοβουλίου σχετικά με την «Εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1839 όσον αφορά ειδικά μέτρα για την Ελλάδα»2, στον οποίο σημειώνεται ότι «Η χρηματοπιστωτική κρίση έχει επιφέρει στην Ελλάδα σταθερά αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης, σοβαρά προβλήματα ρευστότητας και έλλειψη δημόσιων πόρων. Τον Οκτώβριο του 2015, το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο τροποποίησαν τον κανονισμό περί κοινών διατάξεων (ΚΚΔ) και εξέδωσαν τον κανονισμό (ΕΕ) 2015/1839 για τη θέσπιση έκτακτων μέτρων, σκοπός των οποίων ήταν να παρασχεθεί στην Ελλάδα ρευστότητα σε μια κρίσιμη στιγμή, ώστε να μην διακοπεί η υλοποίηση των προγραμμάτων. Ειδικότερα, όσον αφορά την περίοδο 2007-2013, ο κανονισμός καθόρισε μέγιστο ποσοστό συγχρηματοδότησης της ΕΕ 100%, ενώ για την περίοδο 2014-2020 αύξησε το επίπεδο της αρχικής προχρηματοδότησης, εξασφαλίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ότι η Ελλάδα διέθετε επαρκή οικονομικά μέσα ώστε να ξεκινήσει η υλοποίηση των προγραμμάτων.
Η Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης διόρισε τον κ. Pascal Arimοnt μόνιμο εισηγητή για την παρακολούθηση της εφαρμογής και της εκτέλεσης της εν λόγω τροποποίησης του ΚΚΔ. Λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ της Επιτροπής και του Κοινοβουλίου, καθώς και τις περιορισμένες πληροφορίες που παρασχέθηκαν κατά την κοινή ακρόαση των επιτροπών CONT/REGI στις 4 Δεκεμβρίου 2017, το Κοινοβούλιο θα ήθελε να ζητήσει από την Επιτροπή να διευκρινίσει τα εξής:
1. Όσον αφορά τα εν λόγω ειδικά μέτρα, πόσα από τα έργα προτεραιότητας της Ελλάδας έχουν ολοκληρωθεί επιτυχώς και πόσα συνεχίζονται κατά την τρέχουσα περίοδο;
2. Ποια συμπεράσματα αντλεί η Επιτροπή από την έκθεση που υπέβαλαν οι ελληνικές αρχές τον Μάιο του 2017 σχετικά με την υλοποίηση των εν λόγω ειδικών μέτρων;
3. Με ποιον τρόπο οι επενδύσεις σε υποδομές τόνωσαν την ανταγωνιστικότητα εν γένει;
4. Με ποιον τρόπο έχουν συμβάλει τα διαρθρωτικά και επενδυτικά ταμεία της ΕΕ στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας;»
Δεν αντιμετωπίζω πολύ θετικά το σύνολο των απαντήσεων που δε γνωρίζω αν έχουν ήδη δοθεί, αλλά πιστεύω ότι στο πλάνο αυτό επάνω, πρέπει να στηρίξουμε σημαντική ελπίδα για το πώς θα εξελιχθεί στο εγγύς μέλλον η παγκοσμιοποίηση για τη χώρα μας.
Πιστεύω όμως ακράδαντα ότι πρέπει να αντισταθούμε στον πειρασμό του απομονωτισμού ή της αδράνειας, ως προς τις αναμενόμενες δράσεις που θα επηρεάσουν τη θέση κάθε χώρας στην ερχόμενη φουρνιά της παγκοσμιοποίησης. Οι αλλαγές που συνδέονται με την παγκοσμιοποίηση μπορεί σε κάποιες χώρες να οδηγήσουν σε εκκλήσεις απομονωτισμού από ό,τι συμβαίνει γύρω τους. Αυτό παρατηρείται ιδιαίτερα έντονα σε περιφέρειες που παρουσιάζουν υστέρηση. Ορισμένοι επιθυμούν να ορθώσουν φραγμούς και να κλείσουν τα σύνορα. Στο αντίθετο άκρο, άλλοι θα άφηναν ελεύθερη την πορεία της παγκοσμιοποίησης, με την πεποίθηση ότι η αυτορρύθμιση των αγορών θα διασφάλιζε, τελικά, τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.
Εδώ ρόλο παίζουν και αποφάσεις, όπως αυτή του πρώην πρωθυπουργού κ. Σαμαρά να ξεπουλήσει για το τίποτα την ελληνικότητα της φέτας στους Καναδούς έναντι του απόλυτου μηδέν! Με τέτοιες αποφάσεις μη μιλήσουμε για όσα κατά καιρούς έχω δημοσιοποιήσει μέσω των στηλών της εφημερίδας αυτής.
1. https://ec.europa.eu/commission/sites/beta-political/files/reflection-paper-globalisation_el.pdf
2. http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?type=OQ& reference=O-2017-000100&format=XML&language=EL
