Ολοένα και βαθαίνει το χάσμα μεταξύ των ισχυρών κρατών της οικουμένης, εξαιτίας κυρίως της παγκοσμιοποίησης, για να μην υποστηρίξω και τη θέση «αποκλειστικώς». Για το λόγο αυτό πρέπει να σημειωθούν κινήσεις, που στη σκακιέρα της παγκόσμιας οικονομίας φαντάζουν ως ασύγχρονες και τυχαίες. Όλοι μπερδεύονται ο ένας στα πόδια του άλλου Τραμπ, Μακρόν, Μέρκελ, Πούτιν, και μερικοί παρατρεχάμενοι, όπως Γιουνκερ.
Ο καθένας δίνει και παίρνει (τρομάρα τους) από το τίποτα και κει πάνω ξεσπούν και οικονομικοί πόλεμοι, λες και υπάρχουν πόλεμοι που ξεσπούν για ηθικούς λόγους και όχι για οικονομικούς.
Η κατάσταση στην αγορά φαντάζει να παραπατά και ο αμερικανός πρόεδρος δεν ξέρει αν θα πάει να συναντήσει το βορειοκορεάτη πρόεδρο, ο ίδιος αμερικάνος θέλει τους Ρώσους στο G7 και η Μέρκελ αρνείται, γιατί την έκοψε η … δημοκρατική εξέλιξη των λαών και οι φίλοι της στην Ουκρανία κλαίνε την Κριμαία! Το ΔΝΤ μένει και δε μένει στην Ελλάδα, και μάλλον δε μένει, οι τράπεζες παραπαίουν με αρχηγό τον εμπορικό κολοσσό της Γερμανίας τη Ντόιτσε Μπανκ (Deutsche Bank) που τρομάζει κυβερνήσεις και επενδυτές, όλοι λένε ότι θα καταβάλουν προσπάθειες να αρθούν ορισμένα εμπόδια στην άσκηση οικονομικής πολιτικής.
Ο Εμμανουέλ Μακρόν μειώνει το ύψος του αρχικού του πήχυ και η Άνγκελα Μέρκελ ανταποκρίνεται μερικώς θετικά μερικώς τίποτα, συζητήσεις δίνουν και παίρνουν αν πρέπει να επενδύονται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας € 170 δις εκεί όπου σήμερα φαίνεται ότι έχουν φτάσει σε ρυθμό € 50 δις το χρόνο και η χώρα μας μέσα σε όλα αυτά προσπαθεί να αναδιατάξει τα ανεπαρκείς δυνάμεις της για να σταθεί στα μελανιασμένα πόδια της από τα χτυπήματα γερμανικής εφεύρεσης που έφαγε τα τελευταία δέκα χρόνια!
Ας αφήσουμε όμως τα παράπονα και ας δούμε πως μπορούν να εξελιχθούν τα γεγονότα. Γιατί αν δεν είμαστε σε θέση να δούμε ξεκάθαρα τι θα κάνουμε, κινδυνεύουμε να … ψηφίσουμε στις ερχόμενες εκλογές λάθος κυβερνήτη.
Έτσι, ο πρόεδρος της Επιτροπής Juncker κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο Οικονομικό Φόρουμ των Βρυξελλών μίλησε στις 5 Ιουνίου 2018 με θέμα «Η ολοκλήρωση της ΟΝΕ είναι πιο σημαντική από ποτέ». Δηλαδή αμέσως μετά που δυο σημαντικές ευρω-οικονομίες (Ιταλία και Ισπανία) μπορεί να ευθύνονται λένε, για την πιθανή πολιτική και χρηματοπιστωτική αναταραχή. Άρα απαιτείται μια γρήγορη και βαθιά μεταρρύθμιση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης1.
Η πτώση της ισπανικής κυβέρνησης λόγω σκανδάλου διαφθοράς την περασμένη εβδομάδα είχε ως αποτέλεσμα να αναλάβουν την κυβερνητική ευθύνη οι σοσιαλιστές με μειοψηφική κυβέρνηση. Και προσπαθώντας ο κ. Γιούνκερ να δικαιολογήσει και να μαλακώσει την αρνητική επίπτωση, όπως είχαμε γράψει από τις άθλιες δηλώσεις του γερμανού επιτρόπου Έττινγκερ, λέγοντας ότι Η Ιταλία έχει κάνει πολλά για να οικοδομήσει μια ενωμένη Ευρώπη, και άρα «αξίζει τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη». Έτσι, ο πρόεδρος της Κομισιόν υποστηρίζει Ένα νέο ξεκίνημα για την Ευρώπη που μπορεί να γίνει με ολοκλήρωσης της μεταρρύθμισης της ΟΝΕ για την προστασία του κοινού νομίσματος και την ενίσχυση της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Και δε λησμόνησε να τονίσει ο ίδιος, ότι «Η οικονομική κρίση του 2008, έχει αφήσει βαθιά σημάδια στον πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό ιστό μας, τον οποίο εξακολουθούμε να αγωνιζόμαστε να αντιμετωπίσουμε».
Απαιτείται η ολοκλήρωση της Τραπεζικής Ένωσης και υπερτόνισε ότι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας θα διαδραματίσει το ρόλο μιας κοινής αναφοράς στον μελλοντικό ευρωπαϊκό προϋπολογισμό για τη στήριξη των μεταρρυθμίσεων και την ενίσχυση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.
Αλλά ο κ. Γιούνκερ, ως γνήσιο γερμανικό τέκνο χαιρέτισε τις γερμανικές προτάσεις για την ευρωζώνη (ενίσχυση της ζώνης του ευρώ).
Όμως, όπως έδειξε και η υπόθεση της Ελλάδας, οι χώρες της ευρωζώνης είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους, εξ ου και οι φόβοι από τις συνέπειες της πιθανής αναταραχής στις ιταλικές ή ισπανικές χρηματοπιστωτικές αγορές, για μετάδοση στην υπόλοιπη Ευρώπη. Και εδώ έρχεται σε επίρρωση των ανωτέρω ένας Ισπανός τραπεζίτης, της Τράπεζας Σαντατέρ, να ισχυριστεί ότι «ίσως χρειαστεί να δούμε ρεαλιστικές επιλογές για μια ευρωζώνη πολλαπλών ταχυτήτων».
Αυτό θα το ξαναβρούμε πολλές φορές μπροστά μας, φοβούμαι αρνητικά, διότι κολλάει πλήρως με τη θέση του κ. Γιούνκερ που υποστηρίζει επιπρόσθετα ότι απαιτείται επέκταση της ευρωζώνης, αλλά όχι στην εμβάθυνση της.
Πράγμα που σημαίνει ότι «Φοβάται την Ευρώπη δύο ταχυτήτων που υπερασπίστηκε ο Εμμανουήλ Μακρόν.
Και όπως μεταδίδει το AFP και το Reuters στις 4 Ιουνίου η Μέρκελ προχώρησε σε ορισμένες παραχωρήσεις στον Γάλλο πρόεδρο Ε. Μακρόν για τις μεταρρυθμίσεις της ευρωζώνης, όπως:
1. έναν επενδυτικό προϋπολογισμό περίπου δέκα δις. ευρώ,
2. Βοήθεια στην εξισορρόπηση των οικονομικών ανισορροπιών μεταξύ των πλουσιότερων και των φτωχότερων ευρωπαϊκών χωρών,
3. Βοήθεια για την επίτευξη ταχύτερης οικονομικής σύγκλισης μεταξύ των κρατών μελών, δεχόμενη ότι η υπερβολική λιτότητα έχει υπονομεύσει την πίστη στην ευρωζώνη.
4. Για το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο (EMF) Η Μέρκελ υποστήριξε να μετατραπεί ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) της ευρωζώνης σε ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο (EMF) με εξουσία να παρέχει βραχυπρόθεσμα πιστωτικά όρια στα μέλη που πλήττονται από κρατικά χρέη. Υπενθυμίζουμε ότι (ESM) είναι ένας διακυβερνητικός φορέας που επιβλέπει τα δάνεια διάσωσης σε προβληματικά κράτη μέλη, όπως η Ελλάδα. Καταρτίστηκε εν μέσω της κρίσης της ευρωζώνης το Σεπτέμβριο του 2012 και διαθέτει δανειοδοτική ικανότητα ύψους 500 δισ. Ευρώ.
Το συμπέρασμα από τα σημερινά σημεία που θίγουμε είναι ξεκάθαρο: Αρχίζουν και καταλαβαίνουν, κυρίως οι Γερμανοί, ότι δεν τους παίρνει άλλο με την πολιτική λιτότητας. Και πρέπει να καταβάλουν προσπάθειες για να υιοθετηθούν πολιτικές οικονομικών ενισχύσεων με μείωση, όπως έλεγε και ο επιτετραμμένος της στην Κομισιόν κ. Γιούνκερ, κόβοντας χρήματα από αυτά που χορηγούσαν αφειδώς στις πρώην ανατολικές χώρες της Ευρώπης, τις οποίες στήριξαν ανεξέλεγκτα για να μπουν στην ΕΕ το 2004.
Σοβαρά γεγονότα θα σημειωθούν σύμφωνα με τις κουβέντες που φαίνεται να αρθρώνονται στους διαδρόμους της Κομισιόν, στο κατά πόσον δε θα τρίξουν τα θεμέλια της ΕΕ αν προσπαθήσουν να ετοιμάσουν μια νέα Κομισιόν γερμανικού τύπου Και τούτο γιατί για να γίνει αυτό πρέπει να μειωθούν οι αγροτικοί προϋπολογισμοί, πράγμα που πειράζει κυρίως τους Γάλλους, αλλά και τους Ιταλούς και τους Ισπανούς. Για το Νότο της ΕΕ λοιπόν, στον οποίο ανήκουμε και εμείς θα πρέπει να γίνουν οι αναμενόμενες αναδιαρθρώσεις και αποδοχές από τους βόρειους και κυρίως του Γερμανούς.
1. https://www.euractiv.com/section/economy-jobs/news/juncker-completing-the-emu-is-more-important-than-ever/?utm_source=EURACTIV&utm_campaign=ce6b0d8604-RSS_EMAIL_EN_EconomyJobs&utm_medium=email&utm_term=0_c59e2fd7a9-ce6b0d8604-114687155
