Στο τελευταίο μου σημείωμα είχαμε αναφερθεί στο ότι δεν θέλουμε μια γερμανική Ευρώπη. Μόλις χθες Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2018 έφθασε στο Twitter μου η εικόνα για την ΕΕ με το ερώτημα Τι είναι και τι κάνει, που ισοδυναμεί με τον τίτλο της σειράς των σημειωμάτων που έχω την τιμή να δημοσιεύω μέσα από τις στήλες της εφημερίδας ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ. Στην έκδοση που έχει επιμεληθεί η Γενική Διεύθυνση Επικοινωνίας (Ευρωπαϊκή Επιτροπή), μετά από την εξήγηση τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, περιγράφεται η δράση που αναλαμβάνει η ΕΕ σε 35 διαφορετικούς τομείς προκειμένου να βελτιωθεί η ζωή των ανθρώπων στην Ευρώπη αλλά και πέρα από αυτή.
Στην έκδοση αυτή γίνεται κατανοητό το διαδικαστικό παιχνίδι και Πώς λαμβάνει αποφάσεις και πώς ενεργεί η Ευρωπαϊκή Ένωση», περιγράφονται τα θεσμικά όργανα που έχουν κεντρικό ρόλο στη διαδικασία λήψης αποφάσεων της ΕΕ και ο τρόπος με τον οποίο οι αποφάσεις των οργάνων αυτών μετουσιώνονται σε πράξη1. Σε προσωπικές και εταιρικές μας επιδιώξεις κατά το παρελθόν έχουμε αναφερθεί σε Οδηγούς που έχουμε συντάξει για το σύνολο των κοινοτικών δράσεων και για τους 35 τομείς κοινοτικής παρέμβασης.
Η αναγωγή όμως στο που πάει η ΕΕ οφείλεται, όχι στο αν είναι καλολαδωμένη η κοινοτική μηχανή, αλλά στον επιλήψιμο τρόπο λήψης αποφάσεων, που προσδιορίζεται από συγκεκριμένες βλέψεις: να μη βλαφτούν τα συμφέροντα των ισχυρών. Για τα οποία έχουμε καταδείξει τι σημαίνουν και πως πραγματικά, οικονομίες που ίδρωσαν να ανακάμψουν από τη λαίλαπα δυο παγκόσμιων πολέμων μέχρι πριν τα μέσα του περασμένου αιώνα, τώρα βρίσκονται στα πρόθυρα της καταστροφής νέου στυλ και δομής, αφού είμαστε υποχρεωμένοι, αδύναμοι και ανέλπιστοι από τη λάθος πορεία δεκαετιών να σερνόμαστε στα γόνατα για να μη μας αποτελειώσουν!
Να μην επανέλθω στα μύρια όσα έχω καταλογίζει τόσο στους επι δεκαετίες διαχειριστές του λάθους, Έλληνες πολιτικούς, ούτε στους ανώτατους κοινοτικούς υπαλλήλους για τους αμφισβητήσιμους ρόλους των κατά το παρελθόν των λίγο λιγότερων από 40 ετών που είμαστε μέλος στην αετοφωλιά των Γερμανών με τη συμπαράσταση (για επιβίωση) της γαλλικής νομενκλατούρας. Μόλις πριν λίγες εβδομάδες και συγκεκριμένα στις 5.9.2018, δημοσιοποιήθηκε μια ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων του Ευρωκοινοβουλίου, σχετικά με την τιθάσευση της παγκοσμιοποίησης, ως προς τις εμπορικές πτυχές2. Αξίζει να τη διαβάσει κανείς για να δει με το μάτι εκείνου που γνωρίζει έστω και αδρά τα πράγματα, ότι «πιστεύει ότι η παγκοσμιοποίηση ενέχει πολλά πλεονεκτήματα για τις επιχειρήσεις και τους πολίτες· αναγνωρίζει ταυτόχρονα ότι η παγκοσμιοποίηση εγείρει ανησυχίες τις οποίες η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αντιμετωπίσει».
Σήμερα θα σας πω για μια τέτοια ανησυχία που δεν έχω θίξει στο παρελθόν για την παγκοσμιοποίηση. Για λόγους ανεξήγητους, αλλά που γνωρίζει και ο πλέον αδαής ότι θα «πιάσουν τόπο» στην κατάσταση που μας έχουν οδηγήσει, οι άθλιοι εταίροι μας, έβγαλαν φιρμάνια και νόμους να βγουν οι ψαράδες από την παραγωγή και να καταστρέψουν τα σκάφη τους3. Τόση ασυδοσία δεν περίμενα ποτέ ακόμη και από τους άθλιους γερμανούς που έχουν διαβρώσει τα πάντα στο διάβα τους, κυρίως μετά την επανένωση των δυο κομματιών πριν τριάντα σχεδόν χρόνια. Θα δείτε στα επόμενα είκοσι τι έχει να γίνει. Όταν λοιπόν πληρώνεται αδρά ο ιδιοκτήτης για να καταστρέψει το σκάφος του, που έζησε γενιές και γενιές, βέβαια και θα το καταστρέψει για να βγει από το επάγγελμα και να παραδώσει και την Άδεια Αλιείας που έχει. Ακούστε τη λύπη και το θυμό που έχει μια Ελληνίδα στο βίντεο που παρατίθεται στη διεύθυνση του Διαδικτύου4
Γιατί δηλαδή έπρεπε να καταστραφούν για να εισπραχθούν οι αποζημιώσεις και κανένας κρατικός λειτουργός δεν είχε τη λογική να προτείνει να αποσυρθούν και να βγουν στη στεριά να συνθέσουν σε κάθε ένα τόπο ένα οικόπεδο με ή χωρίς χρυσόβουλα του κράτους, ή της ΤΑ ή της εκκλησίας ακόμη και να μπουν στην ιδιότυπη φυλακή τους τα σκάφη αυτά, άρα να επιτευχθεί ο στόχος που ήταν η απόσυρση Ένα απλό συρματόπλεγμα και οι όμορφες ιστορίες θα έφτιαχναν σε κάθε τόπο ένα μουσείο για τα σκάφη και τις ιστορίες τους. Θα κάναμε ακόμη και σεμινάρια ημερίδες και άλλα πολλά για να μάθουμε τις ατέλειωτες αυτές ιστορίες. Δείτε στα Χανιώτικα Νέα πόσα σκάφη έχουν βγει εκτός αλίευσης, για να υμνήσουν την εξυπνάδα των Βρυξελλών. Προσπάθησα να σκεφτώ γιατί τόση λύσσα ρε παιδάκι μου, να καταστραφούν τα σκάφη αυτά και να μην «παγιδευτούν» με τρόπο που να μην μπορούν να επανέλθουν στην αλίευση, στο εγγύς ή απώτερο μέλλον; Μοιραία θυμήθηκα την καταστροφή της Σμύρνης και τον άθλιο ρόλο των Γερμανών και των Γάλλων που έκοβαν με τσεκούρια τα χέρια όσων προσπαθούσαν να ανέβουν στα πολεμικά πλοία που έπλεαν ανοιχτά της Σμύρνης. Και αυτή η ιστορία είναι από πρώτο χέρι, από το θείο μου Μιχάλη Τζατζάνη που γλύτωσε επειδή μιλούσε … γαλλικά! Μοιραία θυμούμαι τις πρόσφατες ριπές των τούρκικων πολυβόλων ενάντια σε δικούς μας Έλληνες ψαράδες στα ανοικτά των δικών μας θαλασσών στη Θράκη. Μοιραία λοιπόν σκέφτομαι μήπως ακόμη και στην «αθώα» απόσυρση και καταστροφή των σκαφών μας ο λόγος είναι να μην μπορούμε να φύγουμε για να σωθούμε από την οποιαδήποτε απειλή του μέλλοντος; Μήπως πρέπει να αφήσουμε τα αλιευτικά πεδία στο έλεος της τουρκιάς και εμείς που πήραμε τις παχυλές αποζημιώσεις να παίζουμε το κομπολογάκι μας τα πρωινά στο καφενείο ή στο «ντουκιάνι»5 της γειτονιάς μας;
Ας κοιτάξουν το θέμα οι αρμόδιοι για να μην το κοιτάξω εγώ. Από πότε άρχισε αυτή η άθλια ιστορία και κανείς δεν πήρε χαμπάρι; Πόσα λεφτά έδωσαν οι καρεκλοκένταυροι των Βρυξελλών στους νεό και παλαιόπτωχους Έλληνες ψαράδες, από αυτά που μας έκλεψαν την τελευταία δεκαετία, λόγω καταστάσεων που δημιουργήθηκαν για να τους πείσουν να καταστρέψουν αυτά τα μπιζού των ελληνικών θαλασσών; Πόση βλακεία πρέπει να είχε ο αρχικώς προτείνων το κοινοτικό κείμενο να καταστρέφουν τα σκάφη ισοδυναμώντας με την εκρίζωση των π.χ. αμπελώνων; Μα ακόμη και ένας εκριζωμένος αμπελώνας αύριο μπορεί να ξαναφυτευτεί, νόμιμα, με άλλη καλλιέργεια, π.χ. με τσαρβάζι. Τι θα πείραζε, άθλιοι κρεουργοί του δημόσιου αισθήματος, να φυλαχθούν τα σκάφη αυτά έχοντας βγει ολοσχερώς από την παραγωγή; Ούτε ο Νέρωνας της Ρώμης δε θα είχε φανταστεί καλύτερο τρόπο εξοβελισμού και ολοκληρωτικής καταστροφής μιας πολιτείας ισάξιας της Ρώμης (τουλάχιστον σε μέγεθος), από πλεούμενα των θαλασσών της χώρας μας.
1. https://publications.europa.eu/el/publication-detail/-/publication/715cfcc8-fa70-11e7-b8f5-01aa75ed71a1
2. http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?type=COMPARL&reference=PE-622.118&format=PDF&language=EL&secondRef=02
3. https://www.youtube.com/watch?v=n9_YIDbR6xw
4. https://www.youtube.com/watch?v=y-CS1Py7JVo
5. Ονομασία του καφενείου στα ορεινά χωριά κυρίως του Ηρακλείου.
