Πού πάει η Ευρωπαϊκή Ενωση;

Μέρος 62ο
Την ώρα που γράφεται το παρόν σημείωμα δεν έχουν καταλήξει οι διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες, με μια παραπαίουσα Ευρωζώνη, με αδίσταχτους Γερμανούς ειλημμένων αποφάσεων και μια σειρά άλλων εταίρων που τρομοκρατούνται στην ιδέα να βγει από το ευρώ η Ελλάδα.
Πολλές φορές οι Γάλλοι και οι Ιταλοί έχουν αποδείξει ότι όντως μπορούν να εμφορούνται από ευρωπαϊκές ιδέες. Στη γραμμή αυτή ήταν πάντοτε και ο εκάστοτε Γερμανός καγκελάριος. Πιστεύουμε και τώρα ότι η Γερμανίδα καγκελάριος δεν θα παρασυρθεί από τις άκαρπες φωνές ισχυρής αντιπαλότητας προς την Ευρώπη, της ομάδας της οποίας ηγείται ο Β. Σόιμπλε!
Και τούτο, διότι ο κύριος αυτός συνεπικουρείται και από άλλες φωνές, όπως των Φινλανδών (θυμηθείτε τον “φίλο” Ολι Ρεν), την περίεργη Λιθουανή πρόεδρο με το ντάγκα μαλλί που σκέφτεται ότι αν φύγει η Ελλάδα, θα υπάρχουν περισσότερα λεφτά για την ίδια και τη χώρα της.
Ο ρεαλισμός ελλείπει από το δίκτυ λήψεως αποφάσεων. Πριν δούμε την τελική απόφαση που, εικάζω, θα είναι μέσα σε λογικά πλαίσια θετική, για να ανοίξουν οι τράπεζες, έστω με τραπεζικούς ελέγχους και περιορισμούς στις αναλήψεις, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η ακραία και ανήθικη πολιτική λιτότητας έφερε την Ελλάδα σε χειρότερα επίπεδα, απ’ ότι οι Η.Π.Α. στη μεγάλη κρίση το 1929!
Σε ένα σοβαρότατο άρθρο που δημοσίευσαν οι Τάιμς της Ν. Υόρκης στις 9 Ιουλίου 20151  τονίζεται ότι η οικονομία βρίσκεται σε αταξία. «Οι άνθρωποι έχουν μείνει εκτός εργασίας για τα επόμενα χρόνια. Οι τράπεζες έχουν ξεμείνει από χρήματα. Ακούγεται πολύ σαν τη Μεγάλη Υφεση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά στην Ελλάδα  και κατά κάποιο τρόπο, η κατάσταση είναι χειρότερη. Και τούτο γιατί σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η χώρα μας δεν θα είναι σε θέση να σταθεί και πάλι στα πόδια της το συντομότερο», δήλωσε ο Jacob Funk Kirkegaard, οικονομολόγος στο Ινστιτούτο Peterson για τη Διεθνή Οικονομία στην Ουάσιγκτον.
«Η Ελλάδα είναι αλυσοδεμένη με επαχθείς κανόνες και κανονισμούς, η γήρανση του πληθυσμού και ένα δυσλειτουργικό εγχώριο πολιτικό σύστημα», δείχνουν ότι υπάρχει ακόμη και «κοινή χρήση σημαντικών στοιχείων της εθνικής κυριαρχίας με τους πιστωτές της».
Δείτε στις δύο φωτογραφίες που παραθέτουμε, τα στοιχεία ομοιότητας, της Μεγάλης Υφεσης του 1929 στις Η.Π.Α. και στη ημερινή Ελλάδα.
Με 75 χρόνια διαφορά οι μάζες που συνωστίζονται μπροστά στα γραφεία ευρέσεως εργασίας, είναι εξαιρετικά συγκρίσιμες!
Στη σύγκριση αυτή που προβαίνουμε σήμερα, σημειώνεται στο άρθρο αυτό, ότι «οι κρατικές δαπάνες βοήθησαν να βγάλουν τις Ηνωμένες Πολιτείες από την Μεγάλη Υφεση αρχής γενομένης από το 1933, αλλά κυρίως με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τις μανιώδεις στρατιωτικές δαπάνες που βοήθησαν τη χώρα να ανακάμψει για τα καλά. Η Ελλάδα δεν έχει δικό της νόμισμα, δεδομένου ότι προσχώρησε στο ευρώ και διαθέτει αναποτελεσματική γραφειοκρατία». Εν τούτοις, από καιρό κατάφερε να βελτιώσει την είσπραξη των φόρων ή να τακτοποιήσει τη μεγάλη κυβέρνηση, για να μπορεί να εξασφαλίσει βοήθεια από την Ευρώπη.
Με βάση αυτά τα λίγα, παραθέτουμε και τρία σχήματα που δείχνουν τη «συγκρισιμότητα» της κατάστασης Η.Π.Α. 1929-1933 με την Ελλάδα 2010-2015
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΪΟΝ: Η.Π.Α. το 1933: -26%    ΕΛΛΑΔΑ 2013: -26%
ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
Η.Π.Α. Μάιος 1933: 26%    ΕΛΛΑΔΑ Ιούλιος 2013: -28%.
Η Ελλάδα σε σχέση με τη χρηματιστηριακή αγορά των Η.Π.Α. δίνει τα ακόλουθα αποτελέσματα: Ο δείκτης Dow, τον Ιούλιο 1932 ήταν -89% και ο ίδιος δείκτης στην Ελλάδα ήταν τον Ιούνιο 2012 -91%.
Ομως, παρά τη συγκρισιμότητα των στοιχείων, υπάρχει και μια εξέλιξη που είναι πολύ περισσότερο σε βάρος της χώρας μας, αν αναλυθεί σωστά το άρθρο της αμερικάνικης έγκυρης αυτής εφημερίδας. Πρόκειται για την επισφάλεια και τα αποθέματα που ήδη δημιουργούν πρόβλημα έντονων πιέσεων στη χώρα μας. Ετσι, στις μεν Η.Π.Α., μετά από την απώλεια δισεκατομμυρίων δολαρίων, τη Μαύρη Τρίτη 29 Οκτώβρη 1929, η αγορά κινήθηκε σπειροειδώς. Λίγα χρόνια αργότερα, η αγορά άρχισε να αναπτύσσεται με επάρκεια! Η αστάθεια στην Ελλάδα, η οποία ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2008, συνεχίζεται καθώς οι επενδυτές παραμένουν επιφυλακτικοί για τις προοπτικές της χώρας.
Επαναλαμβάνω, όπως έχω κάνει και στο παρελθόν: Στον μονόδρομο που έχουμε οδηγηθεί, μόνο αν ο λαός μας πάρει απόφαση να επανέλθει στην παραγωγή μπορεί να εξέλθει από την άθλια αυτή κρίση.