Στον πυρετό των εκλογών στην Ελλάδα, στις 20 Σεπτεμβρίου 2015, η κρίση και το ελληνικό ζήτημα είναι παρόντα. Παρά το ότι καταβλήθηκαν υπερπροσπάθειες, όλοι οι “φίλοι” των προηγούμενων κυβερνητών βλέπουν με καλό μάτι να ρίχνουν λάδι στη φωτιά και να επαναφέρουν το πρόβλημα Grexit. Μια διαδικασία και μια προοπτική που θα έκανε ευτυχισμένο τον κ. Σόιμπλε, που εξακολουθεί να είναι κατσουφιασμένος, μετά το φιάσκο που υπέστησαν τα σκοτεινά σχέδιά του εναντίον της πατρίδας μας. Μπορεί να τον κάνουν πρόεδρο στην πατρίδα του, για να του απαλύνουν τον πόνο και να γλυτώσουμε εμείς από αυτόν!
Χωρίς προδιάθεση σύνοψής στο «πού πάει η Ευρώπη;», τουλάχιστον ως προς το ελληνικό ζήτημα, τρεις παραμένουν οι τομείς βάσης, σύμφωνα με την ανάλυση που θα επιδιώξουμε στο σημερινό μας σημείωμα.
Ο πρώτος τομέας είναι αν είναι ικανοποιημένοι οι δανειστές της χώρας και κυρίως οι τράπεζες πρωτίστως της Γαλλίας και Γερμανίας που ξεφορτώθηκαν τα ελληνικά ομόλογα και τα έδωσαν στους θεσμούς και στα κράτη – μέλη. Περίπου € 200 δισ. πήγαν έτσι γλυτώνοντας τη χρεωκοπία του ίδιου του ευρώ και ίσως προφυλάσσοντας το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα από μια τύπου ντόμινο κίνηση, ικανή να τινάξει γερές οικονομίες στον αέρα! Θα έλεγε κανείς ότι, αφού ο στόχος επιτεύχθηκε και η παγκόσμια οικονομία απέφυγε τους κλυδωνισμούς, τους οποίους δε γνωρίζαμε μέχρι πού θα έφταναν και τι αποτελέσματα θα είχαμε όχι μόνο στην Ευρωζώνη, αλλά και σε ολόκληρη την Ε.Ε. και κατ’ επέκταση και σε άλλες οικονομίες της Ομάδας των 7, τέλος καλό, όλα καλά! Εμ! Οχι! Γιατί την πλήρωσε μόνο η Ελλάδα με τη χολέρα της σημαντικής μείωσης του ΑΕΠ και με την πανούκλα της ανεργίας, που υπερέβη και εκείνες τις μέρες του 1929 με τη μεγάλη αμερικάνικη και ξενοφυτευμένη κρίση στην Ευρώπη. Ενα από τα παράξενα της όλης εξέλιξης ήταν ότι το πρόγραμμα διάσωσης ονομάσθηκε έτσι, αλλά ξέχασαν να βάλουν και το συνοδευτικό χαρακτηριστικό της παγκόσμιας οικονομίας. Και ήδη από τότε η Γαλλία ήταν αντίθετη με το ότι το Δ.Ν.Τ. δεν έπρεπε να συμμετέχει σε προγράμματα στην Ευρώπη. Οπως δήλωσε σε συνέντευξη που έδωσε στο Ρόιτερς, η άποψη της κυρίας Λαγκάρντ ως υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας, ήταν «κατηγορηματικά στην ελπίδα ότι οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν να διαμορφώσουν ένα προστατευτικό πακέτο, με επαρκές δίχτυ ασφαλείας για να φανεί ότι η Ευρώπη μπορούσε να χειριστεί τα δικά της θέματα». Τον Φεβρουάριο του 2012 οριστικοποιήθηκε το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων και το νέο (δεύτερο) πρόγραμμα βοήθειας. Η κα Λαγκάρντ, που είχε αναλάβει ήδη ως επικεφαλής του Δ.Ν.Τ., εξέφρασε τις ανησυχίες της και ενώ όλοι οι υπουργοί αλληλοσυγχαίρονταν η Κριστίν Λαγκάρντ σηκώθηκε και είπε «μην αλληλοσυγχαίρεστε, επειδή σε τρία χρόνια θα κληθείτε να δώσετε και άλλα λεφτά». Δεν πίστευε ότι αυτή θα ήταν η τελική συμφωνία». Τι να προτάξει κανείς; Τι έλεγαν οι περαστικοί υπουργοί Οικονομικών της Ελλάδας που ψέλλιζαν αντί να ουρλιάζουν, μήπως και ακούσει κανείς παραπέρα το δράμα που παιζόταν σε βάρος της χώρας μας. Η τρόικα και κυρίως οι περισσότεροι στο Δ.Ν.Τ. πιστεύουν ότι ένας από τους λόγους που το πρόγραμμα της τρόικας απέτυχε ήταν επειδή διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις δεν εφάρμοσαν ποτέ σωστά τις μεταρρυθμίσεις. Οι Ελληνες επικριτές, από την άλλη πλευρά, λένε ότι ήταν τα λάθη του Δ.Ν.Τ., όπως η προσπάθεια να μειώσει τους μισθούς των εργαζομένων αντί να δώσει περισσότερη έμφαση στις μεταρρυθμίσεις για την απελευθέρωση των αγορών. Σύμφωνα με δημοσιεύματα μάλιστα, τώρα ενδέχεται να συμμετάσχει και το Δ.Ν.Τ. στο τρίτο ελληνικό πρόγραμμα, αλλά όχι πριν λάβει τη δέσμευση από την Ευρώπη ότι θα δοθεί στην Ελλάδα κάποια μορφή ελάφρυνσης του τεράστιου χρέους της.
Έτσι, ερχόμαστε στον δεύτερο τομέα βάσης που είναι η παγκοσμιοποίηση του ελληνικού ζητήματος και οι ευθύνες τόσο της εγχώριας ολιγαρχίας και του διαπλεκόμενου πολιτικού της συστήματος και η σφήνα της «Αριστερά για πρώτη φορά» με τον ικανότατο κ. Τσίπρα να αντέξει τις πιέσεις που ασκήθηκαν, αλλά κρατώντας τη χώρα όρθια. Παρά την προφανή επιτυχία της αριστεράς και τις φανερές διχοτομήσεις και αθλιότητες που επιβάλλει το κάθε σύστημα, με τους απύθμενους λαγούς να βγαίνουν στην επιφάνεια, ακόμη και σήμερα τα δημοσιεύματα για ενδεχόμενο Grexit είναι ακόμα πιθανό, όπως σημειώνει και ο Samuel Morgan στις 28 Αυγούστου του 20151. Πρόκειται για απειλή που είναι πάντα παρούσα και παραμένει εν δυνάμει δυνατή και βέβαια, οι σχετικές συζητήσεις για το τρίτο πακέτο διάσωσης που εγκρίθηκε, θα συζητηθούν ως προς την εφαρμογή των προβλεπομένων. Ακριβώς στο σημείο αυτό εκδηλώθηκε η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς από λόγους που έχουν να κάνουν απολύτως με το ποιοι πρέπει να κληθούν να υπογράφουν την εφαρμογή της νέας συμφωνίας. Ετσι οδηγηθήκαμε στις εκλογές και έτσι έχει ξεχυθεί μια λυσσαλέα πολεμική σε βάρος της αριστεράς και από δεξιά και από αριστερά. Αλλοίμονο στον ελληνικό λαό αν περάσει της ολιγαρχίας. Τοι κτύπημα θα είναι πολλαπλό και καίριο. Η ανόρθωση του λαού θα επιτευχθεί μόνο αν βρέξει χρυσό στον τόπο μας κατ’ αποκλειστικότητα. Προσωπικά έχω εμπιστοσύνη στη διαίσθηση του λαού και πιστεύω ότι θα καλύψει το ανύπαρκτο επικοινωνιακό τοπίο του ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι μόνο μπορεί να βγει σε τρία χρόνια από το πρόγραμμα η χώρα μας. Προς επίρρωση αυτού που υποστηρίζω ο κ. Ρέγκλιν (Regling) θεωρεί το σημερινό ποσό των 86 δισ. € ως ενίσχυση θα πρέπει να μειωθεί. Και λέει ο ίδιος ότι δεν βλέπει σημάδια επιτυχίας στην ανάπτυξη. Άρα ο επικεφαλής του ΕΜΣ αναμένει πλήρως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) για να συμβάλει στην ενίσχυση του πακέτου το φθινόπωρο. Η συμμετοχή στο τρίτο πακέτο διάσωσης ήταν μέχρι τώρα αβέβαιη λόγω αμφιβολιών του Ταμείου για τη βιωσιμότητα του χρέους στην Ελλάδα.
Προϋπόθεση για τη συμμετοχή του Δ.Ν.Τ. είναι να υπάρξει ελάφρυνση του χρέους για την Αθήνα. Σύμφωνα με τα κριτήρια του Δ.Ν.Τ., το τρέχον βάρος του χρέους της χώρας είναι πολύ υψηλό για ένα νέο πακέτο βοήθειας. Η γερμανική κυβέρνηση εξακολουθεί να αντιτίθεται σε περαιτέρω κούρεμα. Ίσως, λένε, ίσως επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των ελληνικών υποχρεώσεων. Αρα μπαίνουμε στον τρίτο τομέα βάσης που είναι η ανάπτυξη της Ελλάδας. Εδώ τα πράγματα είναι τόσο απλά, όσο και περίπλοκα.
Απλά γιατί αν δε δοθούν κεφάλαια για να επισύρουν ξένες επενδύσεις, δεν πρόκειται να υπάρξει ανάπτυξη σε μια χώρα που έχει μεν τις δικές της ευθύνες για το πού βρίσκεται τώρα, αλλά και οι θεσμοί που την έφεραν στην κατάσταση αυτήν έχουν και αυτοί ισχυρό μερίδιο ευθύνης. Άραγε συνειδητοποιεί η Ευρώπη πού πάει;
1. http://www.euractiv.com/sections/euro-finance/esm-chief-grexit-still-possible-317122?utm_source=EurActiv+Newsletter&utm_campaign=3b4daf687d-newsletter_daily_update&utm_medium=email&utm_term=0_bab5f0ea4e-3b4daf687d-245513049
