Πού πάει η Ευρωπαϊκή Ενωση;

Οι αναγνώστες των σημειωμάτων μας θα θυμούνται ότι μόλις ανέλαβε ο φίλος της χώρας κ. Γιούνκερ το πηδάλιο της εκτελεστικής εξουσίας στις Βρυξέλλες (πρόεδρος της Κομισιόν) ανήγγειλε μεγαλόσχημο σχέδιο που η Κομισιόν θα έβαζε στο τραπέζι των επενδύσεων!!! € 21 δισ. και αυτά, διά της μεθόδου της μόχλευσης θα γινόταν € 315 δισ. επενδύσεις στην καινοτομία, στις ΑΠΕ, παντού εκεί όπου μπάζει σήμερα το σύστημα που έφτιαξαν με την πολιτική λιτότητας.
Είχα, λοιπόν, την ευκαιρία να αναφερθώ σε μια καλή φίλη την κυρία Ευανθία Μπάλλα, που αναφέρθηκε για την εποχή της Ε.Ε. που έδεναν τους σκύλους με τα λουκάνικα (σήμερα θεωρούνται καρκινογόνα και αυτά!).
Φαντάζεται κανείς την εντύπωση που αποκομίζει κανείς όταν αναλογιστεί ότι και ένας άλλος από τους ταγούς της ημετέρας Ευρωπαϊκής Ενώσεως και πρόεδρος της φίλης Γαλλίας κ. Ολάντ, είχε αποσπάσει εντέχνως πλην σαφώς μιαν υπόσχεση από την ηγέτιδα δύναμη της Ε.Ε. για τόνωση των επενδύσεων με το ελαχιστότατο ποσό των € 130 δισ., για επενδύσεις που δεν έγιναν ποτέ. Οπως ποτέ δεν έγιναν και ούτε θα γίνουν οι και οι επενδύσεις του κ. Γιούνκερ.
Και δεν είναι μόνο το θέμα της ανυπαρξίας τραπεζικού τομέα, όπως συμβαίνει με την Ελλάδα! Και στις άλλες χώρες που υπάρχει ένα ελάχιστο τραπεζικό σύστημα, κανείς επενδυτής με την καλύτερη των διαθέσεων δεν μπορεί ούτε είναι διατεθειμένος να επενδύσει. Κανείς πλέον δεν έχει εμπιστοσύνη στη δημοσιονομική σχιζοφρένεια  εξυγίανσης των οικονομιών, που συνεχίζεται να επιβάλλεται από τη σχιζοφρενή κυβέρνηση του Βερολίνου! Κυβέρνηση που έχει όλα τα απαιτούμενα υποχείρια στις χώρες του κοινοτικού Βορρά και στις πρώην ανατολικές χώρες. Τέλος πάντων αυτές έχουν και τη δικαιολογία να ήταν δορυφόροι στην ΕΣΣΔ το πάλαι ποτέ και δεν τις πειράζει πλέον να είναι δορυφόροι μιας άλλης ισχυρής δύναμης, όπως αφήσαμε οικειοθελώς όλοι μας να εξελιχθεί η Γερμανία. Στις αρχές της δεκαετίας του πενήντα ζητήθηκε από χώρες όπως η Ελλάδα, ρακένδυτες και ξυπόλυτες, να βάλουν πλάτη για να ανορθωθεί η Γερμανία. Το 1989 με τις τερατώδεις ιστορικές ευθύνες ενός άλλου φωτισμένου Γάλλου του Φρανσουά Μιτεράν ολοκληρώθηκε το παζλ των Γερμανών, ίδιων και απαράλλαχτων καταστροφέων και παρανομούντων, που κατηγορούν όλους τους άλλους για τις δικές τους παρανομίες. Δεν αντέχω πλέον να τις αναφέρω ούτε και ενδιαφέρουν πλέον κανέναν από εμάς.
Μην τρέφουμε όμως όνειρα και αυταπάτες. Στην Ευρώπη και όχι μόνο στην Ελλάδα, υπάρχει ένα σοβαρότατο έλλειμμα επενδύσεων. Οι Ευρωπαίοι αναλυτές ανεβάζουν σε € 300 δισ. περίπου την έλλειψη επενδυτικών κεφαλαίων και βέβαια, αν συγκρίνουμε με τις περσινές εξαγγελίες του Γιούνκερ καταλαβαίνουμε πως νόμιζε ο κύριος πρόεδρος ότι θα πρόστρεχαν με γρηγοράδα ελαφιού οι επενδυτές να επενδύσουν στην πολιτική λιτότητας, κουρέματος των καταθέσεων, ασταθούς τραπεζικού και τραπεζικού συστήματος και οπισθοχώρησης της έρευνας και της ανάπτυξης σε όλο το φάσμα της Ενωσης!!!
Να μην ξεχάσουμε να αναφερθούμε και στη βοήθεια και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) που καλείται να διορθώσει τις υφεσιακές παρενέργειες των εθνικών προγραμμάτων λιτότητας των χωρών – μελών, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.
Στην πραγματικότητα, οι αποφάσεις για επενδύσεις δεν ανήκουν στις τράπεζες, που έχουν συσσωρευμένη δύναμη, αλλά σε μερικές κυβερνήσεις που μοιράζουν την τράπουλα ανάλογα με τη θέλησή τους. Αυτέ οι κυβερνήσεις προσδιόρισαν και δημιούργησαν μηχανισμούς όπως ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ΕΜΣ). Ο μηχανισμός αυτός είναι ένα σημαντικό συστατικό της συνολικής στρατηγικής της Ε.Ε. με στόχο τη διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στη ζώνη του ευρώ. Οπως και ο προκάτοχός του – το προσωρινό Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), που συστάθηκε το 2010 – ο ΕΜΣ παρέχει οικονομική βοήθεια προς τα κράτη – μέλη της ζώνης του ευρώ που αντιμετωπίζουν ή απειλούνται από δυσκολίες χρηματοδότησης. Τα δύο θεσμικά όργανα λειτουργούσαν ταυτόχρονα από τον Οκτώβριο του 2012 (όταν ο ΕΜΣ εγκαινιάστηκε) μέχρι τον Ιούνιο του 2013. Από 1ης Ιουλίου 2013, η EFSF δεν μπορεί να συμμετάσχει σε νέα προγράμματα οικονομικής βοήθειας, αλλά θα συνεχίσει τη διαχείριση και την επιστροφή του υπολειπόμενου χρέους. Ο ΕΜΣ είναι πλέον η μοναδική και μόνιμου μηχανισμού δομή, για την αντιμετώπιση νέων αιτήσεων για οικονομική ενίσχυση από τα κράτη – μέλη της ζώνης του ευρώ. Το EFSF θα πάψει να υφίσταται όταν όλα τα εκκρεμή δάνεια στο πλαίσιο των προγραμμάτων βοήθειας EFSF θα έχουν επιστραφεί και όλα τα χρηματοδοτικά μέσα που εκδίδονται από το EFSF και οποιαδήποτε ποσά επιστροφής λόγω εγγυητών έχουν εξοφληθεί στο ακέραιο.
Για την εκπλήρωση του σκοπού του ο ΕΜΣ αυξάνει τα κεφάλαια με την έκδοση μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων χρεόγραφων με διάρκεια έως 30 χρόνια. Ο ΕΜΣ υποστηρίζεται από ένα καταβεβλημένο κεφάλαιο ύψους 80 δισεκατομμυρίων €, σύμφωνα με την κλείδα κατανομής που προσαρτάται στη συνθήκη για τον ΕΜΣ. Ο ΕΜΣ συνεργάζεται πολύ στενά με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.). Ένα κράτος μέλος της ευρωζώνης ζητά χρηματοδοτική συνδρομή από τον ΕΜΣ, που αναμένει να απευθύνει ο αιτών, εφόσον είναι δυνατόν, ανάλογο αίτημα προς το Δ.Ν.Τ.
Η ίδρυση του ΕΜΣ δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως stand-alone απάντηση στην κρίση δημόσιου χρέους, αλλά μάλλον ως συμπληρωματική σε μια σειρά μέτρων που λαμβάνονται σε εθνικό και κοινοτικό επίπεδο. Οι προσπάθειες που καταβάλλονται από τα κράτη – μέλη της Ε.Ε. όσον αφορά τη δημοσιονομική εξυγίανση και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, σε συνδυασμό με τις πρωτοβουλίες της Ε.Ε., όπως το ενισχυμένο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, της Συνθήκης για τη Σταθερότητα, τον Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση στην ΟΝΕ (δημοσιονομικό σύμφωνο), Ευρωπαϊκό Εξάμηνο και το νέο ευρωπαϊκό σύστημα χρηματοπιστωτικής εποπτείας είναι όλα ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτίων της κρίσης και τη δημιουργία συνθηκών που ευνοούν την οικονομική ανάπτυξη, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Αν, όμως, ένα κράτος μέλος της Ευρωζώνης απαιτεί οικονομική βοήθεια, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας έχει την ικανότητα και τους πόρους να ενεργεί ως χρηματοοικονομικός βοηθός και εφαρμόζει ένα μέσο δανεισμού που θα σταθεροποιήσει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας.
Γιατί κάνω αυτήν την αναφορά; Διότι ένας άλλος, ο κ. Τζόναθαν Χιλ, επίτροπος στην Κομισιόν του κ. Γιούνκερ, μη βλέποντας να κινείται η υπόθεση με τη μόχλευση των κεφαλαίων του κ. Γιούνκερ (υποτιθέμενη οικονομική βάση  € 21 δισ., που με ονειρική μόχλευση θα έφθανε να επενδυθούν € 315 δισ.), προσπαθεί να επαναφέρει μια παραλλαγή διορθωμένη όμως και χωρίς ρίσκα, όπως επιχειρηματολογεί ο ίδιος, την έκδοση ομολόγων για να βρεθούν κεφάλαια προς επένδυση! Θα το αναπτύξουμε και αυτό το μοντέλο, σε ένα από τα επόμενα σημειώματά μας…
Την ίδια περίοδο οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι με το δικό τους σχέδιο ανάκαμψης της αμερικανικής οικονομίας, ετοιμάζουν τα πακέτα των επενδύσεών τους σε 1.000 δισ.. ευρώ (7% του αμερικανικού ΑΕΠ, έναντι 2,4% του ΑΕΠ της δικής μας φτωχομάνας της Ε.Ε.).
Για κλάματα!