Πού πάει η Ευρωπαϊκή Ενωση;

Πολλές φορές έχω αναφερθεί στο ότι η κρίση πρέπει να μας συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να επιστρέψουμε στις δουλειές μας. Δυστυχώς δεν φαίνεται να υιοθετείται η προτροπή μου, γιατί αλλιώς, άλλη θα ήταν η συμπεριφορά των εκπροσώπων των δανειστών μας. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η ανάπτυξη. Είναι ταυτόχρονα και στοίχημα. Η ανάπτυξη είναι ο αναγκαίος μοχλός για να πάει η πατρίδα μπροστά. Ομως η ανάπτυξη δεν είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη προόδου, αν δεν συνυπάρχουν και μερικοί άλλοι παράγοντες που ωθούν στην ανάπτυξη. Στη συνέχεια της ενότητας με τις εξελίξεις στην Ε.Ε. θα αναφερόμαστε για αρκετά τεύχη στα κοινοτικά προγράμματα που υποβοηθούν την ανάπτυξη.
Οσοι έχουν ασχοληθεί ή ασχολούνται με τα λεγόμενα κοινοτικά προγράμματα θα γνωρίζουν επαρκώς ότι στις δράσεις που χρηματοδοτεί ή συγχρηματοδοτεί ο κοινοτικός προϋπολογισμός υπάρχουν μερικές μεγάλες κατηγορίες, όπως:
1. Τα Διαρθρωτικά Ταμεία – προγράμματα που απορροφούν μεγάλο κομμάτι του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου (ΠΔΠ),
2. Η Γεωργία – Κτηνοτροφία – Αλιεία που και αυτή προικοδοτείται με σημαντικό κομμάτι του ΠΔΠ,
3. Τα ανταγωνιστικά προγράμματα, που είναι τα κοινοτικά κονδύλια που χορηγούνται μετά από διαγωνισμούς, όπου συμμετέχουν συμπράξεις (κονσόρτια), από τουλάχιστον τρία κράτη – μέλη και πολλές φορές και εκτός Ε.Ε. κράτη.
Τώρα όμως, λόγω της κρίσης που εξακολουθεί να μαστίζει την Ε.Ε. με πρωτοβουλία των θεσμικών της λιτότητας, το θέμα της ανάπτυξης παίρνει διαφορετικές διαστάσεις, αγγίζει περισσότερες χώρες και συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές πολλών χωρών, με τρόπο που πρέπει να δίδεται ιδιαίτερη προσοχή στο πως διαρθρώνεται η ανάπτυξη.
Παράδειγμα, για να γίνουν επενδύσεις σε μια χώρα πρέπει να υπάρχει ένα σωστό καθεστώς που να υποβοηθά τις επιχειρήσεις που θέλουν να επενδύσουν.
Στη χώρα μας το επενδυτικό καθεστώς είναι σε νάνο μορφή και κυρίως δεν μπορείς να πείσεις ξένους επενδυτές να επενδύσουν σε χώρα με capital control! Εν τούτοις και το Ε.Σ.Π.Α. διαθέτει σημαντικούς πόρους, που μπορούν να επωφεληθούν Ελληνες και ξένοι επενδυτές και οι διαδικασίες δρομολογούνται σιγά – σιγά.
Σε λίγες μάλιστα εβδομάδες θα έχουμε και τον αναπτυξιακό νόμο, που έπρεπε να είναι παρών πάντοτε σε αυτήν τη χώρα. Σταδιακά, λοιπόν, αποκαθίσταται το καθεστώς σε περισσότερο ήσυχους δρόμους και η χώρα, που έχει σοβαρές ανάγκες θα καλέσει πρωτίστως τα παιδιά της και στη συνέχεια και ξένους σπόνσορες και επενδυτές να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση και στην ανάταξη της ελληνικής οικονομίας.
Σημειώνουμε, για να επανέλθουμε στους κοινοτικούς πόρους, ότι με τον ερχομό της η νέα Κομισιόν υπό τον πρόεδρο Γιούνκερ υιοθέτησε ένα σοβαρό πρόγραμμα με μόνο 21 δισ. €, χρήματα που αναμένεται να μοχλευτούν τουλάχιστον 15 φορές, για να φτάσουν το φαραωνικό ποσό των 315 δισ. €, πράγμα που γίνεται φανερό ότι δεν μπορεί να ισχύσει για τη χώρα μας.
Και τούτο, γιατί η καταστροφή και η καθίζηση που έχει υποστεί η χώρα μας όχι μόνο δεν μπορεί να τύχει ανάταξης από τους πολιτικούς ή τους οικονομικούς παράγοντες της χώρας μας, αλλά πρέπει να εξευρεθούν οι πόροι που δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν εγχώριοι ή ξένοι επενδυτές για να γίνουν επενδύσεις και άρα να προχωρήσει η γενική ανάταξη στη χώρα, με στόχο να έρθουν μετά οι επενδυτές και να διενεργήσουν επενδύσεις.
Ο πρόεδρος Γιούνκερ, παρά τα όσα του έχουμε προσάψει πολλές φορές και από την ίδια στήλη, έκοψε ένα κομμάτι της όλης τούρτας και είπε: αυτό είναι το ελληνικό πρόγραμμα, ύψους 35 δισ. €. Από αυτά τα χρήματα είναι δυνατόν να γίνουν πολύ σοβαρές επενδύσεις στον τόπο μας. Και αυτά πρέπει να διεκδικήσουμε με κάθε τρόπο και με κάθε μέσον. Ολιγωρία δε χωρεί και ο ολιγωρών πρέπει να πάει σπίτι του. Ξεκάθαρες κουβέντες για να είμαστε όλοι μας καλά.
Στις αρχές Ιανουαρίου 2016 διάβασα σε κοινοτικά περιοδικά ότι εγκρίθηκε πρόγραμμα ύψους 220 εκατ. € για την Ολλανδία, με στόχο τη χορήγηση μικροπιστώσεων σε ανέργους που έχουν καλές ιδέες και σε μικρο-μικροεπιχειρηματίες.
Οι Ολλανδοί καλά έκαναν και ενέκριναν τέτοιο πρόγραμμα, έψαξα όμως και δε βρήκα κανένα αντίστοιχο ελληνικό. Στο τέλος του Ιανουαρίου 2016 άλλο ένα τέτοιο πρόγραμμα εγκρίθηκε για λογαριασμό τριών χωρών της  Βαλτικής πρώην σοβιετικών δημοκρατιών και σημερινών χωρών μελών της Ε.Ε.
Από 5.000 € μέχρι 50.000 € μπορούν να δοθούν σε άνεργο, η ελεύθερο επαγγελματία που θέλει να κάνει κάτι και έχει ετοιμάσει και σχετικό επιχειρηματικό σχέδιο και από 10.000 μέχρι 250.000 € σε κάθε Μ.Μ.Ε. που μπορεί να ξεκινήσει στην ελληνική επικράτεια.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχει ένα αξιοπρόσεκτο γεγονός: Η χώρα μας, που βρίσκεται σε μόνιμη κάθοδο προς τα τάρταρα στον τομέα της ανάπτυξης, που βλέπει το ΑΕΠ της να συρρικνώνεται ολοένα και περισσότερο, όπου το τραπεζικό σύστημα είναι σε εντελώς νεκρό σημείο, η ενδεχόμενη ένεση τόνωσης της αγοράς από αρκετές χιλιάδες μικροποσά που μπορούν να διοχετευθούν στην αγορά θα χρησιμεύσουν ως έναυσμα για τη διενέργεια νέων επενδύσεων και αναστροφής του ρεύματος.
Τολμώ να σημειώσω ότι όποια πολιτική παράταξη εντάξει στη λογική της το θέμα αυτό σίγουρα θα πάρει αρκετές δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόρων. Τρέξτε, λοιπόν, κόμματα της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης. Πεδίον δόξης λαμπρό να δώσετε όνειρα σε εκείνους που τους τα στερήσατε άδοξα, ανελέητα και με βλακώδη τρόπο, με τις προτροπές του κ. Σόιμπλε και των αντιρρησιών συνείδησης της ευρωπαϊκής ανακάλυψης.
Εμείς, με την ελάχιστη πένα που διαθέτουμε, θα σας ενημερώνουμε όταν το κρίνουμε σκόπιμο, ποιοι και πόσα μπορούν να πάρουν. Ποια είναι τα προγράμματα και οι κοινοτικές δράσεις και πως μπαίνει το νερό στ’ αυλάκι.
Στο επόμενο σημείωμά μας θα αναφερθούμε στα ισχύοντα προγράμματα μικροχρηματοδοτήσεων και μικροεπιχειρηματικότητας.