Και η Τουρκία μας φοβίζει; Φαίνεται να πιστεύουν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί, τώρα με τα γεγονότα στη γείτονα, που μάλλον ευνοούν τον Τούρκο πρόεδρο να επιβάλει αντιδημοκρατικές μεθόδους για αρκετό καιρό, θα επισείει και την ελευθεροποίηση των δουλεμπόρων στη χώρα του να στέλνουν σαπιοκαραβιές τους κακόμοιρους που νομίζουν ότι έρχονται στον παράδεισο. Αλλού είναι τα προβλήματα και ό,τι ώρα θέλουν οι Ευρωπαίοι τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια των Τούρκων. Εμείς θα μείνουμε στις αναλύσεις μας για την καθιέρωση της ευρωπαϊκής φτώχειας, μέσα από τις μεθόδους επιβολής της πολιτικής λιτότητας. Έτσι, σήμερα θα δούμε τις 660 μειώσεις επιτοκίων που έγιναν από το 2008: και με ποιο αποτέλεσμα, για να συμπεράνουμε πού βαδίζει η ευρωπαϊκή οικονομία. Θα δούμε επίσης και μερικά άλλα συσχετιζόμενα προβλήματα και κυρίως τη φορολόγηση των επιχειρήσεων στην Ευρώπη και την αδυναμία να βρεθεί ένα σχήμα που να προστατεύει και τους φορολογούμενους και την επιχειρηματικότητα.
Mε τίτλο “660 μειώσεις επιτοκίων από το 2008: και με ποιο αποτέλεσμα;” δημοσιεύθηκε άρθρο στην έγκριτη ΕΞΠΡΕΣΣ της 14 Ιουλίου 20161. Από την πτώχευση της Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο του 2008, έχουν επισυμβεί 660 μειώσεις επιτοκίων σε όλο τον κόσμο, όπως διδάσκουν τα στοιχεία από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.). Και με τι αποτέλεσμα; Η παγκόσμια ανάπτυξη παραμένει στο 3,1%, πολύ χαμηλότερα από το 5,1% που δημοσιεύτηκε πριν από την κρίση, επισημαίνει η Saxo Bank στο καθημερινό ενημερωτικό δελτίο της.
«Ωστόσο, γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι οι κεντρικές τράπεζες συνειδητοποιούν ότι η νομισματική πολιτική δεν είναι η λύση έναντι του αποπληθωρισμού και της ισχνής οικονομικής ανάπτυξης. Η τελευταία ομιλία της προέδρου της FED δίνει τέλεια τη δικαιολόγηση αυτή: Ξανά και ξανά, επανέλαβε ότι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών σχετίζονται με διαρθρωτικές αλλαγές που δεν μπορούν να καταπολεμηθούν με τη φορολογική πολιτική.
Η τελευταία έκθεση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS) αναφέρει ότι οι διάφορες κυβερνήσεις έχουν φτάσει στα όρια της νομισματικής πολιτικής και ότι τα θετικά αποτελέσματα υποχωρούν επειδή η οικονομία έχει συνηθίσει σε συνεχείς ενέσεις με χρήματα στο σύστημα.
Οι διεθνείς αναλυτές επισημαίνουν ότι προσφέρονται πλέον μόνο 2 λύσεις: η μια λύση αναφέρεται ως «τα χρήματα από το ελικόπτερο» και η άλλη λύση είναι «η επιστροφή στον οικονομικό φονταμενταλισμό». Η πρώτη λύση αφορά τη χορήγηση χρημάτων που προορίζονται κατευθείαν στην καρδιά της πραγματικής οικονομίας και όχι μόνο μέσω του τραπεζικού συστήματος (χρήματα από το ελικόπτερο), τουλάχιστον για ένα κομμάτι, όπως πρότεινε ο πρώην πρόεδρος της FED, Ben Bernanke, ή θα επιστρέψουμε σε μια πολιτική οικονομικού φονταμενταλισμού και θα κάνουμε επανεκκίνηση της οικονομίας, την οποία χρειάζονται απεγνωσμένα πολλές χώρες της Ευρωζώνης, μεταξύ αυτών και η χώρα μας.
Από το 2008, η νομισματική πολιτική έχει αντικαταστήσει τη δημοσιονομική πολιτική, αλλά είναι σαφές ότι αυτό δεν έχει οδηγήσει σε μια βιώσιμη οικονομική ανάκαμψη. Οι πολιτικοί πρέπει να αναλάβουν την οικονομία στο χέρι για να αποφευχθεί η συνεχής στασιμότητα. Η ανάλυση αυτή καταδεικνύει δυο βασικά στοιχεία:
1. Δόλια συμπεριφορά της Γερμανίας η οποία καταδυναστεύει, από κοινού με τη Γαλλία, ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, με σκοπό «ίδιον όφελος».
2. Πολιτική αδυναμία των άλλων κρατών να ορθώσουν τα δίκαια αιτήματά τους.
Ουσιαστικά η πολύχρονη αυτή διαδικασία έχει αποδυναμώσει εντελώς τα περισσότερα από τα κράτη – μέλη και έχει δημιουργήσει μικροτριβές, που έξυπνα ο άξονας Παρίσι – Βερολίνο (μετά το Παρίσι – Βόννη) επιλύνει άμεσα χορηγώντας ελαχιστότατα μέσω αποφάσεων ειδικού χαρακτήρα.
‘Ένα φανερό παράδειγμα διενεργείται ουσιαστικά με το πρόβλημα των ιταλικών τραπεζών, όπως μεταδίδει στις 15 Ιουλίου 2016 το Reuters2: Προς συμβιβασμό για τις ιταλικές τράπεζες τo Βερολίνο. Που εμφανίζεται ανοιχτό σε έναν συμβιβασμό για την κρατική διάσωση των ιταλικών τραπεζών που θα προστατεύει εν μέρει τους μικρομετόχους. Ωστόσο, σύμφωνα με υψηλόβαθμο αξιωματούχο που μίλησε στο Reuters παραμένει σταθερά ενάντια στην προστασία όλων των πιστωτών από απώλειες. Το πρακτορείο σχολιάζει πως αυτό είναι μία ένδειξη ότι το Βερολίνο επιθυμεί να ρίξει λίγο τους τόνους για την αντιμετώπιση της τραπεζικής κρίσης στην Ιταλία, αν και εξακολουθεί να απορρίπτει κατηγορηματικά μια στήριξη από τη Ρώμη για την προστασία όλων των πιστωτών, μικρών και μεγάλων.
«Δεν θα είμαστε Ταλιμπάν στο θέμα αυτό» διεμήνυσε ο Γερμανός κυβερνητικός αξιωματούχος. Ο ίδιος πρόσθεσε πως δεν υποτιμούνται οι κίνδυνοι που συνδέονται με το ιταλικό τραπεζικό σύστημα, ακόμα και από το γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών που έχει δημοσίως υιοθετήσει σκληρή στάση. Οι ιταλικές τράπεζες, που πάλεψαν για πολλά χρόνια, έχουν βρεθεί υπό ασφυκτική πίεση μετά το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος για έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε. καθώς οι επενδυτές ανησυχούν για τις πιθανές επιπτώσεις στο ιταλικό τραπεζικό σύστημα που είναι αντιμέτωπο με περίπου 360 δισ. ευρώ μη εξυπηρετούμενων δανείων. Η ιταλική κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου για να πάρει την «ευρωπαϊκή ευλογία» για μια κρατική διάσωση των τραπεζών.
Η ιταλική κυβέρνηση θέλει να προχωρήσει σε ένεση φρέσκων κεφαλαίων στις ιταλικές τράπεζες με τη χρήση δημόσιων πόρων, αλλά οι κανονισμοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης απαιτούν να επιβληθούν πρώτα απώλειες στους πιστωτές -κυρίως στους κατόχους ομολόγων μειωμένης εξασφάλισης.
«Υπάρχει η διάθεση για συμβιβασμό στην εφαρμογή των κανονισμών για το “bail in”. Είμαστε ικανοποιημένοι με μια μορφή μερικού “bail in” που θα προστατεύει τους μικρομετόχους» σημείωσε στο Reuters η γερμανική πηγή, προσθέτοντας:
Η ιταλική πλευρά επιμένει να μην εφαρμοστεί καθόλου bail in. Αυτό δεν βρίσκεται στο τραπέζι. Δεν θα δεχτούμε κατάφωρη περιφρόνηση των κανόνων bail-in.
Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι τα τεράστια ποσά που έχασαν οι καταθέτες στις κυπριακές τράπεζες (και πήγαν στις γαλλογερμανικές τράπεζες) δεν μπορεί πλέον να τα περιμένει κανείς. Το ίδιο και με τους Έλληνες που χρεωθήκαμε όλοι μας τα πρώτα € 50 δισ. και καμιά δεκαριά ακόμη δισ. στην τελευταία ανακεφαλαιοποίηση, για να κάθονται ακόμη επικεφαλής οι τραπεζοδαίμονες, με μόλις τώρα μια μικρή απώλεια του Σάλλα, αλλά έχοντας διατηρήσει όλοι τους όλα τα προνόμια και δικαιώματα μισθών και επιδομάτων που αντιφέγγουν σε εκατοντάδες χιλιάδες € για το καθένα στέλεχος και έχοντας οδηγήσει σε πλήρη φτώχεια και εξουθένωση έναν ολόκληρο λαό!
Αισθάνομαι ντροπή ως Ευρωπαίος, αισθάνομαι ντροπή ως Έλληνας, αισθάνομαι ντροπή που ευρισκόμενος Κυριακή πρωί στην εκκλησία του Αγίου Παύλου, έγινα αυτόπτης μάρτυρας του σκορπίσματος χιλιάδων φεϊγβολάν της Χ.Α. που έλεγαν ότι δεν ξεχνούν με την επέτειο από την τουρκική εισβολή στην ελεύθερη Κύπρο. Οι ίδιοι αυτόχθονες και κληρονομικά υπεύθυνοι του εγκλήματος που διέπραξαν οι πρόγονοί τους της χούντας των συνταγματαρχών, που μόνο ο Κλίντον είχε την παλληκαριά να ζητήσει συγγνώμη από τον ελληνικό λαό! Ποιος επέτρεψε την επιβράβευση της Χ.Α., που ακόμη κατηγορείται ως εγκληματική οργάνωση και είναι σε εξέλιξη η σχετική δίκη; Οι μέντορές τους Ελληνες πολιτικοί και οι εργοδότες τους Γερμανοί! Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε.
1. https://fr.express.live/2016/07/14/660-baisses-de-taux-dinteret-depuis-2008-et-avec-quel-resultat/
2. http://www.tribune.gr/economy/news/article/265543/reuters-pros-simvivasmo-gia-tis-italikes-trapezes-to-verolino.html
