Στις γιορτές που έγιναν την περασμένη εβδομάδα στη Ρώμη κατάφεραν οι Ευρωπαίοι να βγάλουν κοινό ανακοινωθέν. Που δε λέει τίποτα και πρέπει να δούμε το γιατί. Πάντως για αυτούς που δεν το ξέρουν οι ευρωπαίοι αισθάνονται περήφανοι για τα επιτεύγματα της ΕΕ που τουλάχιστον εκεί που έχουν λίγο δίκιο είναι ότι δε χύνεται με τον ίδιο ρυθμό το αίμα που χυνόταν πριν. Τώρα χύνεται αν έχεις πολλές υποχρεώσεις, αν σου θολώνουν τα όνειρα, αν σου κλέβουν τον κόπο της δουλειάς σου, αν μειώνουν τα περιθώρια αντίδρασής σου στις αποφάσεις που σχεδόν όλες τους παίρνονται ενάντια των συμφερόντων των πολλών. Κοντολογίς σήμερα «κερδίζουν» από τη συμμετοχή τους στην ΕΕ εκείνοι που δεν ενδιαφέρονται για την αλληλεγγύη, για την Ευρώπη των εργαζομένων, για την κοινή και ομαλή πορεία των λαών. Χρόνια Πολλά λοιπόν κύριοι εταίροι ευρωπαίοι.
Σύμφωνα με τη δήλωση των ηγετών των 27 κρατών μελών και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής οι ηγέτες των 27 κρατών μελών και των θεσμικών οργάνων της ΕΕ είναι υπερήφανοι για τα επιτεύγματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και την περηφάνια τους τη στηρίζουν στο ότι η οικοδόμηση της ευρωπαϊκής ενότητας γίνεται τώρα και εξήντα χρόνια, για να ανακάμψουν.
Αν υποθέσουμε ότι όντως δημιουργήθηκαν ισχυρές αξίες, μια κοινότητα ειρήνης, ελευθερίας, δημοκρατίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κράτους δικαίου, μια σημαντική οικονομική δύναμη με ασύγκριτα επίπεδα κοινωνικής προστασίας και πρόνοιας, θα πρέπει να είμαστε περισσότερο προσεκτικοί διότι για όλες τις ισχυρές αυτές αξίες υπάρχουν και θετικά και αρνητικά σημεία.
Στη δήλωση αυτή των ηγετών αναφέρεται επί λέξει ότι «Η ευρωπαϊκή ενότητα ξεκίνησε σαν ένα όραμα λίγων και μετουσιώθηκε σε ελπίδα των πολλών. Και μετά η Ευρώπη έγινε ξανά μία. Σήμερα, είμαστε ενωμένοι και δυνατότεροι, εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων σε όλη την Ευρώπη επωφελούνται από τη ζωή σε μια διευρυμένη Ένωση που έχει ξεπεράσει τις παλιές διαφορές».
Ειδικά για το σημείο αυτό, υπενθυμίζω ότι με πράξεις και παραλείψεις των εταίρων μας η Ελλάδα έχει καταντήσει ένα απέραντο τοπίο κατάθλιψης και φτώχειας. Όσο και αν μοιραζόμαστε τις ευθύνες για τους λόγους που οδήγησαν στην ποδηγέτηση ενός λαού
Στη συνέχεια της δήλωσης δίνεται το σήμα εκκίνησης για την Ευρώπη των δυο ταχυτήτων: «Θα καταστήσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση ισχυρότερη και πιο ανθεκτική, μέσα από ακόμα μεγαλύτερη ενότητα και αλληλεγγύη μεταξύ μας και μέσα από την τήρηση κοινών κανόνων. Η ενότητα είναι αναγκαιότητα, αλλά και ελεύθερη επιλογή μας. Το κάθε κράτος μόνο του, θα είχε περιθωριοποιηθεί από την παγκόσμια δυναμική. Μόνο αν είμαστε ενωμένοι μπορούμε να επηρεάσουμε τη δυναμική αυτή και να προστατεύσουμε τα κοινά μας συμφέροντα και αξίες.
Θα προχωρούμε ενωμένοι, με διαφορετικούς ρυθμούς και ένταση όπου χρειάζεται, αλλά πάντα προς την ίδια κατεύθυνση, όπως έχουμε κάνει και στο παρελθόν, τηρώντας τις Συνθήκες και διατηρώντας πάντα ανοιχτή την πόρτα σε εκείνους που θα θελήσουν να συμμετάσχουν αργότερα. Η Ένωσή μας είναι ενιαία και αδιαίρετη».
Να σημειώσουμε εδώ ότι στην κατάσταση που έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία και η καθημερινή πρακτική δεν υπάρχουν περιθώρια να συμμετάσχουμε στην ομάδα των χωρών που θα «τρέξουν» με μεγαλύτερες ταχύτητες. Δεν είναι όμως αυτός ο λόγος που αντιτίθεμαι στην Ευρώπη των δυο ταχυτήτων. Η αντίθεσή μου στηρίζεται στο ότι η απώλεια του ενός τετάρτου του ΑΕΠ δεν μπορεί να ανακτηθεί με δυο ομάδες μια δυνατή και μια αδύναμη. Εμείς μπαίνοντας εξ ορισμού στην αδύναμη ομάδα χωρών, θα είμαστε εκεί για πολλές δεκαετίες, εφαρμόζοντας όμως πολιτικές και πρακτικές που δε θα μας ωθούν προς τα πάνω, αλλά θα μας πισωγυρίζουν διαρκώς. Με παλαιότερα σημειώματά μου έχω καταδείξει με σαφήνεια ότι Γερμανία σε μεγάλο βαθμό αλλά και η Γαλλία σε σημαντικό βαθμό παράγουν εργαλειομηχανές τις οποίες για πουλήσουν σε αγροτικές χώρες, όπως το σύνολο των γειτόνων μας από Μ. Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Βαλκάνια και Μ. Ασία πρέπει να τους εξασφαλίσουν χρήματα. Αυτά εξασφαλίζονται μόνο αν συνυπογράφουν συμφωνίες με βάση τις οποίες εισάγονται ανεξέλεγκτες ποσότητες αγροτικών προϊόντων, εκτοπίζοντας τις παραγωγές των νότιων χωρών της ΕΕ. Οι άθλιες πολιτικές της χωματερής, της απόσυρσης και των εκριζώσεων έχει βοηθήσει σημαντικά προς την κατεύθυνση αυτήν.
Τι λένε λοιπόν οι ηγετίσκοι του σήμερον στην ΕΕ? Όταν ορισμένες χώρες μπορούν να τρέχουν με Α ταχύτητα και οι άλλες με Β ταχύτητα οι χώρες του πρώτου μπλοκ θα αναγκάζονται να δίνουν ορισμένα ψίχουλα από το πλούσιο τραπέζι τους και στους αδύναμους, διατηρώντας έτσι, μια πραγματικά μεγάλη δύναμη που είναι η ΕΕ. Προβλέπω ότι στο εγγύς μέλλον πρέπει να αρχίσει να γίνεται σημαντικός λόγος για την πραγματική σημασία του κοινοτικού κεκτημένου, διότι δεν μπορεί το κοινοτικό κεκτημένο να ισχύει μόνο για τα βιομηχανικά προϊόντα και να απελευθερώνονται όλες οι εμπορικές συναλλαγές των προϊόντων του αγροτικού τομέα. Γιατί δεν μπορώ να δω μακρύτερα από τη μύτη μου όταν ακούω να λένε ότι «Στα επόμενα δέκα χρόνια επιθυμούμε μια Ένωση ασφαλή, ευημερούσα, ανταγωνιστική, βιώσιμη και κοινωνικά υπεύθυνη και με τη βούληση και την ικανότητα να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στον πλανήτη και να διαμορφώνει την παγκοσμιοποίηση. Επιθυμούμε μια Ένωση όπου οι πολίτες της θα έχουν νέες ευκαιρίες για πολιτιστική και κοινωνική ανάπτυξη και οικονομική μεγέθυνση. Επιθυμούμε μια Ένωση που θα παραμένει ανοικτή στις ευρωπαϊκές χώρες που σέβονται τις αξίες μας και δεσμεύονται να τις προαγάγουν».
Όμως σε αυτές τις συνθήκες οι συνδαιτυμόνες της Πηνελόπης θέλουν:
1. Μια ασφαλή και προστατευμένη Ευρώπη: μια Ένωση όπου όλοι οι πολίτες θα αισθάνονται ασφαλείς και θα μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα, όπου τα εξωτερικά μας σύνορα θα είναι ασφαλή, και πολλά άλλα…
2. Μια ευημερούσα και βιώσιμη Ευρώπη: μια Ένωση που θα δημιουργεί ανάπτυξη και θέσεις απασχόλησης· και για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις· μια Ένωση που θα προωθεί τη διαρκή και βιώσιμη ανάπτυξη μέσα από επενδύσεις, και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, μια Ένωση όπου ο ενεργειακός εφοδιασμός θα διασφαλίζεται και θα είναι οικονομικά προσιτός και το περιβάλλον καθαρό και ασφαλές.
3. Μια κοινωνική Ευρώπη: μια Ένωση που θα εδράζεται στη βιώσιμη μεγέθυνση, θα προωθεί την οικονομική και κοινωνική πρόοδο αλλά και τη συνοχή και τη σύγκλιση, ενώ θα προστατεύει παράλληλα την ακεραιότητα της εσωτερικής αγοράς!
4. Μια ισχυρότερη Ευρώπη στην παγκόσμια σκηνή: μια Ένωση που θα διευρύνει τις υφιστάμενες εταιρικές σχέσεις, θα οικοδομεί νέες και θα προάγει τη σταθερότητα και την ευημερία στην άμεση γειτονία της ανατολικά και νότια, αλλά και στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική και παγκοσμίως· μια Ένωση έτοιμη να αναλάβει περισσότερες ευθύνες.
Και στη μέση του πουθενά, οι αρχηγίσκοι που οδήγησαν την ΕΕ στα πλαίσια εμφράγματος πετούν και ένα εκπληκτικό σλόγκαν: «Έχουμε ενωθεί για το καλύτερο».
Λαοπλάνα λόγια και φράσεις που κρύβουν κόμπρες και φίδια μέσα τους. Σήμερα καμιά από τις εξαγγελίες αυτές δεν αφορά οικονομίες που έχουν πληγεί. Γιατί; Γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά, αλλά όλοι προσμένουν να έλθουν μόνες τους οι εξελίξεις.
