Στο τελευταίο σημείωμά μας αναφερθήκαμε σε εισαγωγικά σχόλια για το τεράστιο θέμα της παγκοσμιοποίησης, που συσσώρευσε και εξακολουθεί να συσσωρεύει προβλήματα στις ασθενέστερες οικονομίες του καπιταλιστικού συστήματος. Τα προβλήματα αυτά θα εξακολουθήσουν να οξύνονται στο βαθμό που δε συνειδητοποιούν οι λαοί ότι διαδραματίζεται μια παγκόσμιας εμβέλειας συσσώρευση πλούτου, χωρίς αιδώ και δίχως όρια! Δημιουργείται η εντύπωση ότι σταδιακά βαίνουμε προς την τελευταία πράξη του δράματος αυτού, αφού τα όρια που υπάρχουν εξαντλούνται και δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η τεχνολογική εξέλιξη είναι αυτή που μας προσφέρει παράταση των ορίων και ίσως και τελική λύση, που ίσως να είναι διαφορετική από την πλήρη καταστροφή. Για το λόγο αυτό πρέπει να αναλύουμε με σύνεση κάθε αναφορά που προέρχεται από τους κρατούντες για να αντιμετωπίζουμε τις φθορές με περισσότερη επιτυχία.
Το έγγραφο προβληματισμού που ανακοίνωσε η Κομισιόν στις 10 Μαΐου 2017, αναφέρει ότι ανοίγει έναν ζωτικής σημασίας διάλογο σχετικά με τον καλύτερο τρόπο με τον οποίο η ΕΕ θα μπορέσει να τιθασεύσει την παγκοσμιοποίηση και να ανταποκριθεί στις ευκαιρίες και τις προκλήσεις της. Και στηρίζει την αναφορά της η Κομισιόν στην ανάγκη να διαμορφώσουμε μια πραγματικά βιώσιμη παγκόσμια τάξη στηριζόμενη σε κοινούς κανόνες και κοινό θεματολόγιο. Μάλιστα αναφέρει και παραδείγματα για την αποτελεσματική εφαρμογή των κανόνων. Όπως, ότι η ΕΕ θα μπορούσε να ασκήσει πιέσεις για νέους κανόνες που δημιουργούν ισότιμους όρους ανταγωνισμού μέσω της αντιμετώπισης επιζήμιων και αθέμιτων συμπεριφορών όπως η φοροδιαφυγή, οι κρατικές επιδοτήσεις ή το κοινωνικό ντάμπινγκ. Η θέσπιση αποτελεσματικών μέσων εμπορικής άμυνας και η δημιουργία ενός πολυμερούς επενδυτικού δικαστηρίου θα βοηθούσαν επίσης την ΕΕ να αναλάβει αποφασιστική δράση κατά των χωρών ή των επιχειρήσεων που επιδίδονται σε αθέμιτες πρακτικές.
Αλλά βέβαια, η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μόνο το εξωτερικό μέτωπο. Έχουμε και το εσωτερικό μέτωπο, για το οποίο, το έγγραφο εισηγείται εργαλεία για την προστασία και ενδυνάμωση των πολιτών μέσω ισχυρών κοινωνικών πολιτικών και την παροχή της αναγκαίας στήριξης σε εκπαίδευση και κατάρτιση καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Η θέσπιση προοδευτικών φορολογικών πολιτικών, η πραγματοποίηση επενδύσεων στην καινοτομία και η εφαρμογή ισχυρών πολιτικών μέριμνας θα συνέβαλαν στην δικαιότερη ανακατανομή του πλούτου. Εν τω μεταξύ, η χρήση των διαρθρωτικών ταμείων της ΕΕ για τη στήριξη ευάλωτων περιφερειών και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (που έμαθε και γρήγορα να δίνει μερικά ψίχουλα όταν κλείνουν επιχειρήσεις που μέχρι χθες ήταν εντελώς υγιείς!) για την παροχή βοήθειας σε παραγκωνισμένους εργαζόμενους να βρουν νέα θέση απασχόλησης μπορεί να συμβάλει στην άμβλυνση των αρνητικών συνεπειών.
Ως κατευθύνσεις άσκησης πολιτικής δε θα περιμέναμε κάποια καλύτερη αναφορά εκ μέρους των κρατούντων, όπως δρουν και συμπεριφέρονται.
Κινεί όμως την περιέργεια γιατί δεν αναλύουν τις σημερινές κοινωνίες για να δουν ποια είναι η εικόνα που έδωσε στον κόσμο η περίφημη παγκοσμιοποίηση. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί άρθρο της βελγικής ΕΞΠΡΕΣΣ της 10ης Μαΐου 2017, όπου αναφέρεται έστω και χωρίς τη χώρα μας ‘ότι «στην ευρωζώνη ο καθένας έχει μια δουλειά, αλλά κανείς δεν έχει καλό επίπεδο διαβίωσης1»
Ποτέ δεν ήταν λιγότεροι οι άνεργοι απ ότι σήμερα στη ζώνη του ευρώ τα τελευταία οκτώ χρόνια. Το ποσοστό ανεργίας στην περιοχή έχει μειωθεί από το υψηλότερο επίπεδο που επιτεύχθηκε, 12% σε 9,5% τον Απρίλιο. Από το 2013, περισσότεροι από 5 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν βρει θέσεις εργασίας στη ζώνη του ευρώ. Εκ πρώτης όψεως, είναι μια καλή είδηση, αλλά μια μελέτη από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα καταλήγει σε ένα μεγαλύτερο βασικό πρόβλημα: παρά την μείωση της ανεργίας, οι μισθοί δεν αυξάνονται. Το άρθρο αυτό αναλύει γιατί συμβαίνει αυτό το πράγμα. Λυπούμαι όμως να διαπιστώσω ότι δεν αναφέρεται στην άκρατη συσσώρευση κεφαλαίου από τους κρατούντες, για λογαριασμό των κραταιών. Ακόμη και αν εξαιρέσουμε τη χώρα μας, με τα τρομακτικά ποσοστά ανεργία που φαίνεται να κάμπτονται τελευταία, είναι γνωστό ότι η συρρίκνωση των εισοδημάτων σε ολόκληρη την Ευρώπη εγκυμονεί κινδύνους αναρρίχησης των φασιστοειδών εθνικοσοσιαλιστών ναζιστικών δυνάμεων που κινδυνεύουν να τα τινάξουν όλα στον αέρα! Αυτά διδάσκει η παγκοσμιοποίηση.
Η ανεργία στην ευρωζώνη, τουλάχιστον στα βασικά κράτη μέλη φαίνεται στο ανωτέρω διάγραμμα, των Φαινάνσιαλ Τάιμς στη ριγμένο σε στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας. Η ΕΚΤ βλέπει δύο λόγους:
Ο πρώτος είναι η «υποαπασχόληση», που σημαίνει ότι πολλοί άνθρωποι δουλεύουν, αλλά εργάζονται λιγότερες ώρες από ό, τι θα ήθελαν. Οι άνθρωποι που βρίσκουν μια θέση εργασίας μερικής απασχόλησης, ενώ έψαχναν για μια πλήρους απασχόλησης εργασία εξαφανίζονται αυτόματα από τις στατιστικές για την ανεργία, αλλά εργάζονται λιγότερο από ό, τι θα ήθελαν.
Στο ανωτέρω σχήμα η μερική απασχόληση κερδίζει έδαφος ολοένα και περισσότερο. Στην αρχή της παγκοσμιοποίησης ένας στους 20 εργαζόταν μερικά, ενώ τώρα ένας στους 5 εργάζεται μερικά!
Δε χρειάζεται να προχωρήσει κανείς τη συγκεκριμένη αναφορά. Θα συνεχίσουμε στο ερχόμενο σημείωμά μας, αναφέροντας τι σημαίνει «θέσεις εργασίας χαμηλής ποιότητας», αλλά και συνεχίζοντας την ανάλυση στα βασικά κείμενα της Κομισιόν.
1. https://fr.express.live/2017/05/10/zone-euro-chomage-emploi-salaires/
