Πού πάει η Ευρωπαϊκή Ενωση; Μέρος 58o

Κάθε λογικός άνθρωπος αναρωτιέται τι είναι αυτό που εμποδίζει τους δανειστές της χώρας να υιοθετήσουν την κυβερνητική λογική να συνεργαστούν σε λήψη αποφάσεων που να εξυπηρετεί και το δάνειο και τους στόχους της ανάπτυξης! Μία λογική αναντίρρητη και ταυτόχρονα λογική και των υπερπόντιων φίλων μας. Μία λογική που προσπαθεί να ανατρέψει τη λανθασμένη συνταγή των δανειστών μας την τελευταία 5ετία, που έτυχε απόλυτης αποδοχής από τα κόμματα και τους πολιτικούς που τα υιοθέτησαν, αναγκάζοντας τον λαό να τους θέσει ολοσχερώς στο περιθώριο.
Ηδη από το τελευταίο σημείωμά μας δηλώναμε ότι ακόμη και η περιστασιακή αναφορά σε στατιστικές παρατηρήσεις δεν ομολογεί την αδυναμία εξαγωγής συμπερασμάτων. Ομως όπως φαίνεται στον “πίνακα 1” το δημόσιο χρέος ορισμένων χωρών, σε απόλυτους αριθμούς φανερώνει ποιοι είναι γίγαντες με πήλινα πόδια, παρά το ότι όλα είναι δικά τους: Εμπόριο, δύναμη, εξοπλισμοί, διαπραγματεύσεις, ίντριγκες, επιβολές κανόνων, αντιδημοκρατικά μέτρα και αποφάσεις, χρήση αθέμιτων μέτρων και μέσων για την επίτευξη επιθυμητών αποτελεσμάτων, αλλά και ενεργητική δωροδοκία κυρίως προς τους πολιτικούς μικρότερων και εξαρτημένων χωρών.
Και πάνω απ’ όλα, τουλάχιστον στο επίπεδο της Ε.Ε. η λήψη των επιθυμητών κανόνων που τους βολεύουν σε εθνικό επίπεδο. Αυτή η ανάλυση οδηγεί στα όσα βλέπουμε με τα ίδια μας τα μάτια: Πειραματίζοντας στην πλάτη της Ελλάδας και του ελληνικού λαού, με αδοκίμαστες συνταγές που αποδεικνύονται λάθος, εκτόξευσαν την ανεργία σε μη αναστρέψιμα επίπεδα, ακόμη και σε μηδενικό δημόσιο χρέος, έχουν δημιουργήσει αβίωτες συνθήκες στον λαό και οι υπεύθυνοι Ελληνες πολιτικοί, τότε συμφωνούντες με τους δημίους, φωνασκούν στα πρωϊνάδικα των δικών τους καναλιών ρίχνοντας τα βέλη τους σε εκείνους που κυβερνούν σήμερα. Τέτοια αθλιότητα δεν περίμενα να βιώσω μετά από δεκαετίες αγώνων για να κερδίσουμε μία αξιοπρεπή θέση στα ευρωπαϊκά δρώμενα.
Απευθυνόμενος λοιπόν στον μέσο Ελληνα που άλλα περίμενε και άλλα βλέπει, με τη δημιουργία αυτής της σειράς των σημειωμάτων μας, προσπαθώ να εισάγω με απλό τρόπο, τα σύνθετα θέματα και τις πολιτικές που τα αφορούν, ώστε να εξάγουμε μαζί τα συμπεράσματά μας.
Αλλοι λοιπόν έχουν τρισ. χρεών, αλλά με την αθέμιτη πολιτική τους έχουν προσελκύσει τρισ. καταθέσεων, μεταξύ των οποίων και πρώτης και καλύτερης της ελληνικής ολιγαρχίας, έχοντας παγιδεύσει τον επιχειρηματικό κόσμο να χάνει τα συμβόλαια που είχε συσσωρεύσει με δεκαετίες δουλειάς, δεδομένης της στεγνότητας της αγοράς από χρήμα, λόγω μηδενικής ρευστότητας!
Στον “πίνακα 2” εμφανίζουμε με επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (EUROSTAT) για το ιδιωτικό χρέος, την «ευρωστία» των εταίρων μας, που δανείζουν εικονικό χρήμα και χρεώνουν τις χώρες χωρίς λόγο και προηγούμενο και μετά τις διαφεντεύουν! Και εκτός των άλλων, δεν φτάνουν οι πολυπληθείς καταστροφές που προκλήθηκαν στη χώρα μας, όπως σημειώσαμε και στην αρχή του σημερινού μας σημειώματος, αλλά η απειλή που εκτοξεύουν περί απομάκρυνσής μας από την Ευρωζώνη δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις πειραματισμού που επιδιώκουν. Γίγαντες λοιπόν, οι περισσότεροι εταίροι μας, χρησιμοποίησαν τις διατάξεις που έστηναν και ψήφιζαν επί δεκαετίες ολόκληρες, ώστε να ελέγχουν ολοκληρωτικά κάθε ίχνος μηχανισμού της Ε.Ε. και να προσπορίζονται όλα τα δυνατά οφέλη που μπορούν να προκύψουν.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και το πείραμα να καθυποτάξουν έτι περαιτέρω τη χώρα μας. Ελπίζω στη μη συναίνεση από τη νέα κυβέρνηση που δεν έχει μολυνθεί από τις τοξικές συνθήκες του παρελθόντος. .
Μια μικρή παρατήρηση δείχνει ότι στα επιλεγμένα σχήματα τεσσάρων χωρών δείχνουμε ότι από την έναρξη της κρίσης μέχρι σήμερα, οι προσπάθειες γίνονται για να μειωθεί το δημόσιο χρέος. Στη χώρα μας όμως μειώθηκε και το ιδιωτικό χρέος. Δε γίνονται πλέον επενδύσεις. Η αγορά είναι στεγνή από χρήμα, μας έχουν οδηγήσει στο χείλος του γκρεμού, Αντίθετα γίνεται σοβαρή αποεπένδυση μείωση του βιοτικού επιπέδου (εκτός της εγχώριας ολιγαρχίας), έχει ρημαχτεί η μεσαία τάξη και εμείς είμαστε «ισότιμο μέλος της αναπτυγμένης κοινωνίας των εθνών της Ευρώπης», που λέγεται Ευρωπαϊκή Ενωση. Πού πάει η Ένωση αυτή;