Στσοι χρόνους απού φτάξαμε στον άνθρωπο δε μένει
παρά να πάρει τα βουνά, σ’ ούλη την οικουμένη.
Οι κυβερνήσεις που ‘χουνε ούλες οι γύρω χώρες
δε χαμπαρίζουνε ποτές όσες κι αν έρθουν μπόρες.
Φαίνεται πως τσοι γείτονες ξανοίγει κι ο δικός μας
κι από κακά χειρότερα φορτώνει το λαό μας.
Λαό που δεν ευθύνεται όσα κι αν του φορτώσουν
αρκεί “καλή” υπόσχεση, για μέλλον να του δώσουν.
Πράμα δε μα απόμεινε, σ’ αυτό να στηριχτούμε
δικαιοσύνη, ασφάλεια, θεσμοί, δουλειά να βρούμε.
Για το λαό φροντίζουνε γι’ αυτόν “ταλαιπωρούνται”
κι αφού τον αφιονίσουνε, ήσυχοι πια κοιμούνται.
Η χώρα όμως τουτηνέ είχε και έχει αξία
στα πάντα που γκρεμίζουνε “μόνο αισιοδοξία”.
Δεν τσοι πειράζει πως μισή δεν έχουμε να φάμε
θέλουνε “σώνει και καλά”, στσοι αγορές να πα΄με.
Κι αφού τα χρέη που ‘χουμε “ξωπίσω” μας λαλούνε
θέλουνε να φορτώσουνε κι άλλα για να σωθούμε.
Αφού κιανείς δε βρίσκεται ευθύνη για να πάρει
τρέφει στο τέλος ο λαός, εις το Θεό τα θάρρη.
Με μια φωνή δηλώνουμε ούλοι ν’ ακούσουν τώρα
πως δεν πουλιέται τίποτε παλιό, σ’ ούλη τη χώρα.
