«Πού είμαι;»

Πού είμαι; Εδώ είμαι. Τι είναι εδώ; Ποιο είναι το εδώ; Α! δεν είναι τόπος, είναι χρόνος. Είναι το τώρα. Αυτή η στιγμή αυτή η ώρα, τούτη εδώ η μέρα. Θα μπορούσα να είμαι εκεί, να είμαι και αλλού. Μα επιλέγω να είμαι εδώ. Γιατί απλά ξέρω ότι το παρελθόν είναι ιστορία. Το μέλλον είναι μυστήριο, το τώρα είναι δώρο.
Τι ωφελεί να είμαι στο παρελθόν αφού η ιστορία γράφτηκε ανεξίτηλα; Τα γεγονότα καλώς ή κακώς, με τη θέλησή μου ή όχι, διαδραματίστηκαν. Και η ιστορία ως γνωστόν διδάσκει. Πήρα λοιπόν τα μαθήματά μου και έφυγα οριστικά. Τι ωφελεί να είμαι στο μέλλον αφού είναι απρόβλεπτο; Προβλέψιμο είναι μόνον όταν η ιστορία αντιγράφεται χωρίς να φιλτράρεται. Το μέλλον μου είναι η επόμενη στιγμή, η ώρα, η μέρα, ο χρόνος, η δεκαετία, ο αιώνας που μπήκε, το αφήνω να ‘ρθει με τις εκπλήξεις του. Θα το καλωσορίσω και θα το δεχτώ με ό,τι μου φέρει. Σίγουρα θα μου κρατά δώρα. Τώρα όμως εδώ, μένει το κορμί μου, ο νους, οι σκέψεις και οι αισθήσεις μου. Δεν σκοπεύω να χάσω όλα τα θεία δώρα του τώρα.
Αφήνω τις αισθήσεις μου να απολαύσουν με βουλιμία, με πάθος. Με τίποτα δεν θέλω να χάσω από τα μάτια μου, το λίκνισμα εκείνης της βάρκας, στο ατέρμονο γαλάζιο. Το παιχνιδιάρικο κύμα και το κρυφτούλι του αφρού που χάνεται και βγαίνει.
Δεν θα στερήσω τον ουρανίσκο μου από εκείνη τη γεύση σοκολάτας, βανίλιας, ανανά, αλμυρού και γλυκού.
Δεν θα επιτρέψω στο κορμί μου να μην αισθανθεί το δροσερό και ιδρωμένο χέρι του συντρόφου μου, τη γρήγορη ανάσα του. Το άρωμα του λεμονανθού και του γιασεμιού θα τ’ αφήσω να με διαπεράσει. Τα αυτιά μου τα χαϊδεύουν τρυφερά οι ήχοι και τα λόγια. Ακούγοντας το κελάηδισμα των πουλιών, το ζουζούνισμα της μέλισσας, τον παφλασμό του κύματος, τα αστειάκια της παρέας μου. Θα χάσω νομίζετε την πορεία του ήλιου την ώρα που πάει να πει αντίο στη μέρα μου; Αυτή τη μαγεία των χρωμάτων δεν τη χάνω με τίποτε. Κι αν αύριο έχω να πληρώσω δόσεις και λογαριασμούς και δεν έχω λεφτά, έχω εγώ τώρα διάθεση για ηλιοβασίλεμα για αγκαλιές και για φιλιά; Λέτε εσείς τώρα, εσείς το λέτε. Εγώ λέω, θα χαλαρώσω, θα απολαύσω, θ’ αδειάσω το μυαλό μου, από οδυνηρές σκέψεις και πάνω κει στη χαλάρωση και στην απόλαυση, έρχεται μια φαεινή ιδέα για τη λύση του προβλήματος, βρίσκει χώρο να εγκατασταθεί, στο χώρο που ελευθέρωσαν οι πικρές μου σκέψεις.
Δεν θα χάσω με τίποτα αυτή τη μαγεία που απλώνεται γύρω μου, αυτά τα θεία δώρα που μου προσφέρουν η φύση και οι άνθρωποι. Τώρα, εδώ ζω! Αύριο δεν ξέρω και δεν θέλω να ξέρω. Όταν απουσιάζω από το τώρα το εδώ, ο χρόνος είναι χαμένος. Όταν είμαι παρούσα ο χρόνος μου διαστέλλεται.
Πού είμαι; Εδώ! Μεγαλώνω το χρόνο μου τελετουργικά!